Labels

Monday, March 16, 2009

Είμαι ένας ανάποδος άνθρωπος.


Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία. Είμαι ένας ανάποδος άνθρωπος.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη: Δεν εννοώ ότι έχω μια καλή πλευρά και μία ανάποδη. Καθόλου.
Δεν έχω καμία καλή πλευρά κι αυτό ας μην προκαλέσει αισθήματα περιττά, γιατί δεν είναι καθόλου θλιβερό. Ούτε έχω μία ανάποδη πλευρά. Τουναντίον. Έχω πολλές πλευρές ανάποδες.
Κι αυτό είναι πολύ μαγευτικό, αν και άκρη εύκολα δεν βγαίνει.
Δεν τα λέω καλά και θα σας μπερδέψω. Πρέπει να γίνω πιο σαφής.
Η καλή πλευρά ενός εαυτού είναι σαν ένα ρούχο ταιριαστό στο σώμα.
Η ανάποδη πλευρά ενός εαυτού είναι αντιστοίχως σαν ένα ρούχο που το φοράς από την ανάποδη. ΄Ολες οι ατέλειες φαίνονται, οι ραφές, τα ξέφτια. Έχει σίγουρα ενδιαφέρον, γιατί όλη η δουλειά του ράφτη είναι εκεί, αλλά και όλη η ατέλεια.
Αυτό είμαι λοιπόν, στην νιοστή!
Γεμάτη ανάποδες πλευρές. Ρούχα πολλά που μόλις τα δω ξετρελαμένη από την χαρά του καινούριου και αφόρετου, τα φοράω δίχως σκέψη, γεμάτη από μία παιγνιώδη χαρά.
Δεν μ' ενδιαφέρει τίποτα περισσότερο από το να τα δω πάνω μου. Να τα δοκιμάσω. Να τα ταιριάξω όπως μπορώ.
Μόλις φορέσω ένα τέτοιο ρούχο η χαρά μου δεν περιγρ'αφεται. Το φροντίζω πάρα πολύ. Όσο δύσκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος. Αρχίζω τις διορθώσεις, τις επεμβάσεις, τα συγιρίσματα. Θέλω όχι μόνο να μου ταιριάζει. Απαιτώ να είναι άψογο αισθητικά. Και μετά; Εδώ είναι το αστείο, το παράδοξο και ενδιαφέρον, αλλά και το ανερμάτιστο. Το βγάζω και το αφήνω στην ντουλάπα γιατί δεν μ' ενδιαφέρει πια καθόλου. Δηλαδή, πάνω που γίνεται άξιο μιας μεταστροφής προς την καλή πλευρά, εγώ το παρατάω αδιάφορη. Χάνω ολότελα όλο μου το ενδιαφέρον. Πάνω που οι άλλοι λένε, για κοίτα τι ωραίο που το έκανες τώρα αυτό και πώς τα κατάφερες, εγώ ήδη κοιτάω γύρω γύρω να δω τι άλλο ανάποδο μπορώ να φορέσω.
Μη νομίζετε πως λέω παλαβομάρες. Παρ' όλο το συμβολικό του περιεχόμενο, αυτό το κείμενο είναι αληθινό. Όσο ξέρουμε και όσο καταλαβαίνουμε τι είναι το αληθινό. Σιγά να μην ξέρουμε!
Μιλώ βέβαια για όλα όσα κατά καιρούς στη ζωή μου ασχολήθηκα και ασχολούμαι.
Ποτέ δεν κατάφερα να αποκτήσω μια ιδιότητα. Πάνω που πήγαινα να την αποκτήσω την έστριβα κανονικά. Είμαι άνθρωπος χωρίς ιδιότητες. Ή άνθρωππος με όλες τις ιδιότητες. Πήγα να γίνω ηθοποιός και μόλις άγγιξα την επιτυχία, κατέβηκα τρέχοντας από το σανίδι. Πήγα να γίνω μουσικός και μια από τα ίδια. Πήγα να γίνω ποιήτρια και κατέβασα τα ρολά μετά την πρώτη δημοσίευση. Τραγουδίστρια μετά από σκληρή δουλειά μόνο για δύο συναυλίες. Και πάνω που είπα πως, φτάνει πια, έλεος, λυπήσου λίγο τον εαυτό σου, φαίνεται πως είσαι συγγραφέας, τώρα αρχίζω και γράφω μουσική. 
Μα σήμερα που όλοι έχουν ανάγκη να είναι κάτι, εγώ δεν αντέχω να είμαι τίποτα από όλα αυτά τα κάτι. Με μια ελαφρότητα παιδιού, απλώς παίζω. Δεν αντέχω κανένα βάρος μεγαλύτερο από αυτό του παιχνιδιού. Δεν υποκίπτω σε καμία ιδιότητα. Πάω όπου τραβά η καρδιά μου, πιστεύοντας ακράδαντα πως έχω δικαίωμα σ' αυτό το παιχνίδι, όπως όλοι οι άνθρωποι που συνήθως βέβαια φοβούνται να παίξουν. 
Μα επιτέλους θα το πω: Όλη η χαρά και η χάρη, όλος ό έρωτας κι όλο το πάθος είναι στο ξεκίνημα. Είναι στην πρόβα αυτού του άγνωστου ρούχου κάθε φορά. Κι εγώ φαίνεται πια καθαρά πως είμαι ένας ανάποδος άνθρωπος που όλο θέλει να αρχίζει ένα παιχνιδι δίχως να νοιάζεται αν θα χάσει ή αν θα κερδίσει. Μου κάνει ακριβώς το ίδιο. Τίποτα δεν μειώνει την χαρά μου και κανείς δεν μπορεί να με πείσει να γίνω... επαγγελματίας. Φευ!
Καθόλου καλό πρότυπο δεν είμαι για κανέναν. Οποιαδήποτε μίμησις μπορεί να αποβεί καταστροφική, σας προειδοποιώ!

Η φώτο, Ηλιογράφος βέβαια.

23 comments:

  1. Το συμπέρασμα που βγάζω είναι παραδειγματικό! Να ακολουθεί κανείς την καρδιά του και όπου τον βγάλει. Απ την άλλη πιστεύω ότι όλα αυτά που ακολούθησες κατά καιρούς συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Η μουσική τρυπώνει μέσα στα γραπτά σου, η ποίηση στη μουσική κοκ.
    Να σαι πάντα καλά Βασιλική και να είσαι κάθε φορά αυτό που θες πραγματικά.
    Καλή σου μέρα..

    ReplyDelete
  2. Τώρα μου θυμίζεις κάτι που είπα για... μένα: Φοβάμαι ότι κάποια μέρα θα σταματήσω να φεύγω! Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μέρα καλή

    ReplyDelete
  3. Μα θεωρώ οτι το ταξίδι μετράει περισσότερο απο τον προορισμό. Ακολουθώ τη σκέωη : Προορισμός είναι το επόμενο σημείο εκκίνησης.
    Χαμογελαστή καλησπέρα

    ReplyDelete
  4. εγώ θα σταθώ στα λόγια του Λάκη, ένα αντίο...!! εγώ Βασιλική νομίζω πως στο συγκεκριμένο άρθρο ένα παιχνίδισμα του λόγου και μία κατάδυση, μία παραφιλολογία, θίγει πραγματικά αυτούς που μιλούν για επιτυχία και έτσι πρέπει. Πολλοί από αυτούς που κάνουν λόγο για επιτυχία ή θα μιλούν για κάτι εφήμερο ή κατά βάθος θα έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Και πως εσύ που είσαι νέα θα μπορέσεις να ανακαλύψεις την ευτυχία του παιχνιδιού?? Νομίζω πως όλα αυτά που γράφεις κατατάσσονται σε αυτό που ονομάζεται ελευθερία...!! με αυτό το γνώμονα οι ενέργειές σου μόνο καλύτερο άνθρωπο μπορούν να σε κάνουν και πάνω απόλα ανοιχτό γιατί αυτό μετράει περισσότερο.

    ReplyDelete
  5. Margo μου, σίγουρα το ένα συμπληρώνει το άλλο.
    Έχω μια αμφιβολία αν το κείμενο που έγραψα είναι ευκρινές, πρέπει να το ξαναδώ. Και σίγουρα πρέπει να προσθέσω σ' αυτό πως σέβομαι και θαυμάζω πάρα πολύ τους ανθρώπους που διάλεξαν και είναι ένα πράγμα στη ζωή τους, κι ας μην ανήκω εγώ σ' αυτούς. Κάπως πρέπει να εξηγήσω πως το χάρισμά μου είναι η αδυναμία μου, κι αυτό δεν φαίνεται. Όπως και να 'χει, καλημέρα και ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  6. Έτσι είναι Λάκη! Πάντως, άσχετο τώρα, αλλά ωραίο και το facebook, δε λέω, αλλά εδώ έχει μια ξεχωριστή χάρη που μ' αρέσει πάρα πολύ. Αλλά κι εκεί είναι λίγο σαν επιτραπέζιο παιχνίδι, και χαίρομαι που ανταμώσαμε κι στο άλλο μαγαζί!

    ReplyDelete
  7. Πολύ ωραία μας τα λέτε Δίδυμα κι έχω μια αδυναμία στο είδος των διδύμων και των τριδύμων! Καλώς όρισες!

    ReplyDelete
  8. Μενέλαε σε όλα είσαι εύστοχος νομίζω, εκτός του ότι θέλω να θίξω κάποιον που είναι διαφορετικός από μένα. Το γράφω και στο πρώτο μου σχόλιο αναλυτικά. Σίγουρα έχει να κάνει με την εσωτερική μου ελευθερία ο τρόπος μου, αλλά ελευθερία είναι να επιλέγεις σε τι από όλα υποτάσσεσαι...
    Καλημέρα! Να μαγειρέψουμε και λίγο!

    ReplyDelete
  9. Αχ Βασιλική. Σαν να διάβασα για εμένα.. :) Δε ξέρω αν σε παρηγορεί μα σε καταλαβαίνω. Να είσαι καλά.. Φιλάκια πολλά από τη βροχερή Αθήνα!

    ReplyDelete
  10. Γεια σου γλυκύτατη! Ε, λίγη παρηγοριά καλό είναι να βρίσκουμε πότε πότε... Μια χαρά είμαστε βρε, τι να κάνουμε, καθένας και το μερτικό του... Φιλιά!

    ReplyDelete
  11. Ανάποδο είναι να μένει κανείς στις δάφνες της μάταιης τελειότητας.
    Ανάποδο είναι να μπλέκει στα γρανάζια της απόλυτης εξειδίκευσης.
    Ανάποδο είναι να αλυσσοδένει τη δημιουργικότητα και την ανάγκη του για έκφραση.
    Άλλοι είναι οι ανάποδοι κι ας προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.
    Όλα αυτά που "άφησες" τα έχεις κατακτήσει κι έχεις πια τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσεις όταν νιώσεις την ανάγκη.

    ReplyDelete
  12. Αχ, αχ, αχ, τώρα τι απαντούν;
    Να είσαι πάντα γερός φίλε μου και γεμάτος αγάπη!
    Δηλαδή στο ερώτημα, ή στραβός είν' ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε, εσύ μαλλον θα απαντούσες πως ο γυαλός είναι στραβός κι εμείς μια χαρά πάμε... Φιλιά βρε!

    ReplyDelete
  13. αρα να βλεπουμε τον αλλο μεσα απ την καρδια του αν θελουμε να τον δουμε απ την καλη του μερια..αυτο μου εμεινε...

    ομορφο βραδακι να χεις Βασιλικη μου και σ ευχαριστουμε

    ReplyDelete
  14. Νηφάλια Μέθη, σ' επιθύμησα..
    Ε, δεν ξέρω τι να πω... εξαρτάται μάλλον από την καρδιά... Καλό βραδάκι και σ' εσένα και σε όλους!

    ReplyDelete
  15. εμένα πάλι μόνο ανάποδο άνθρωπο δεν μου θύμισε η ανάρτηση.Θα συμφωνήσω με αρκετούς από τους προλαλίσαντες ότι μάλλον για ελεύθερο άνθρωπο μου κάνει, μάλλον για άνθρωπο "εραστή/ερωμένη" των πραγμάτων που ασχολείται, μάλλον για άνθρωπο που διαθέτει τη ματιά και την επιθυμία ενός παιδιού. Τίποτα πιο σοβαρό από το "παιχνίδι"

    ReplyDelete
  16. Μ΄αρέσουν οι άνθρωποι που δεν βολεύονται. :-)

    ReplyDelete
  17. ippoliti-ippoliti, σίγουρα τίποτα πιο σοβαρό από το παιχνίδι. Κι εγώ όταν αφοσιώνομαι σε κάτι -γιατί ποτέ δεν κάνω πάνω από ένα πράγμα ταυτόχρονα- αφοσιώνομαι πλήρως και παίζω το παιχνίδι με όλους τους όρους του. Σε παρακαλώ όμως να διαβάσεις το μεθεπόμενο σχόλιο και να απαντήσει κι εσύ όπως και όποιος άλλος θέλει, που είναι μια διαφορετική άποψη με πολύ ενδιαφέρον.
    Καλώς ήρθες!

    ReplyDelete
  18. Pandora  μου, σίγουρα από βόλεμα δεν ξέρω και χαίρομαι που σου αρέσω. Διάβασε κι εσύ όμως το ακόλουθο σχόλιο σε παρακαλώ.

    ReplyDelete
  19. Το σχόλιο που ακολουθεί μου ήρθε στο προσωπικό μου μέηλ. Είναι μια άλλη άποψη από άνθρωπο που και με ξέρει καλά και μ' αγαπάει πολύ. Το αντιγράφω γιατί το θεωρώ σημαντικό και εκφράζει μια σοβαρή λογική την οποία με ενδιαφέρει πολύ να σχολιάσετε πριν πω εγώ οτιδήοτε.

    "Το μέγα δώρο των πολλών ταλλάντων μπορεί να σε ξεγελάσει και να τρυγιρνάς από τέχνη σε τέχνη με σχετική ευκολία. Εσύ όμως είσαι πλασμένη για τα μεγάλα και τα υψηλά. Και τα μεγάλα και υψηλά θέλουν αφοσίωση. Επιμονή. Υπομονή. Όπως ίσως στη σχέση. Στον σύντροφο.

    Πολλά πράγματα μας ελκύουν, όπως και πολλά πρόσωπα και η επιθυμία μιας περιπέτειας στην τέχνη ή στον έρωτα είναι καμιά φορά σφοδρή. Σε τι και σε ποιον ή σε ποια να αφιερώσεις τον λίγο χρόνο σου είναι ένα ζήτημα. Όπως και τι από όλα αυτά θερμαίνουν αληθινά την καρδιά σου.

    Είναι ψηλό, απότομο και δύσκολο βουνό η τέχνη. Το ταλλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Απαιτεί μαθητεία και άσκηση. Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να ανέβει ταυτόχρονα σε δύο ή τρία βουνά."

    ReplyDelete
  20. Το γράμμα που σου έγραψε ο φίλος σου (που σε ξέρει κιόλας, έχει σημασία αυτό) λέει ακριβώς αυτά που θα σού έγραφα κι΄εγω, με άλλα λόγια βέβαια. Κατ΄αρχήν ασχολείσαι με παιδιά και τα συναντάς κάθε μέρα σαν δασκάλα, όντας συγχρόνως και δημιουργός. Εισπράττεις πάρα πολλά ερεθίσματα, συχνά όχι συνειδητά. Μετά βρίσκεσαι σε μια περιπέτεια με τον Κυριακό να ετοιμάζετε για το Μέγαρο το "Παιχνίδι της μουσικής" και δοκιμάζεις τα γράδα σου στο τραγούδι. Υστερα αποφασίζεις οτι ο πεζός σου λόγος αξίζει να τυπωθεί και να πουληθεί στα βιβλιοπωλεία και, επαγγελματικότατα, εκδίδεις στον "Λιβάνη" το βιβλίο σου. Τα παιδικά σου παραμύθια είναι το φόρτε σου και λατρεύεις την συνεργασία σου με τούς εικονογράφους. Κάποιος στην σπάει και λές "θα ζωγραφίσω μόνη μου" και το επόμενο βιβλίο σου (λέω για το "και τι θα πεί σ΄αγαπώ;"), είναι εικονογραφημένο απο εσένα με τίς πρόθυμες και θερμές ευλογίες του - εμπορικότατου - εκδοτικού σου οίκου (που ξέρει πολύ καλά τι κάνει). Αφου μεγάλωσες τίς αξιαγάπητες κοράκλες σου που είναι γυναίκες πιά "συνομίληκες" δόξα τω Θεώ μαζί σου, αναζητάς παντού τρόπους να εκφραστείς και να δουλέψεις δημιουργικά. Τίποτε επαγγελματικότερο απ΄αυτό στην παρούσα φάση. Ομως σε δυό-τρία χρόνια, πρίν....σαρανταρίσης κάν, εσυ η ίδια θα έχεις κατατάξει σε μια σειρά προτεραιότήτων τίς "ευκολίες" σου και θα εργάζεσαι σκληρά για να αναβαθμίσεις την ποιότητα και την απόδοσή σου σε κάποια απ΄αυτές. Είσαι φτιαγμένη απο την στόφα του επαγγελματία και σαν επαγγελματίας φέρεσαι με οτι ασχολείσαι για όσο διάστημα ασχολείσαι μ΄αυτό. Αν ήσουνα μια χαρούμερνη πεταλουδίτσα που φτιάχνει φορέματα και τα ξεχνάει για να φτιάξει άλλα πιό "πολύχρωμα", δεν θα είμασταν φίλοι. Εγω θαυμάζω σε σένα την στοχοπροσήλωσή σου. Είναι αξιοθαύμαστη και την ζηλεύω. Ευτυχώς τελευταία κάνουμε όλο και πιό συχνά παρέα και μαθαίνω απο σένα σιγά-σιγά να γίνομαι όλο και πιό συγκεκριμένος όταν δημιουργώ. Το κείμενό σου αυτό, το "είμαι ένας ανάποδος άνθρωπος", πάντα καλογραμμένο, δε λέω, δεν είναι απο τα καλά σου. Εμπερίέχει μεγάλες δόσεις χαριτωμένου και γλυκύτατου, δε λέω, ναρκισισμού. Δεν είσαι μια "πεταλουδίτσα" στο περιβόλι της Τέχνης Βασιλική μου. Το νόμιζα κι΄εγω για τον εαυτό μου κάποτε, έχασα πολύ χρόνο έτσι και επλανήθην πλάνην οικτράν. Καλά κάνεις και τα δοκιμάζεις όλα σε αυτή τη φάση. Αλλα, μην ανησυχείς, πολύ σύντομα θα σε ρωτάνε "τι δουλειά κάνετε" και θα απαντάς γελαστά οτι είναι πιό κοντά στην αλήθεια και σ¨αυτό που αγαπάς. Εγω λέω "στιχουργός και συγγραφέας" γιατί αυτό θέλω να καταφέρω κάποτε να γίνω. Ενας καλός στιχουργός και συγγραφέας. Τα άλλα, "δημοσιογράφος", "παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών", "δημοσιοσχετίστας", "δημιουργός"(γενικά), δεν με καλύπτουν καθόλου πιά, ούτε τόσο δα λιγάκι. Υγεία νάχουμε και σε λίγα χρόνια τα ξαναλέμε Βασιλική Νευροκοπλή : "Ξέρετε ποιά λέω, την συγγραφέα και ποιήτρια..."

    ReplyDelete
  21. Μετά κι από το σχόλιό σου Άρη μου, δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο. Και με συγκίνησε και με βοήθησε να ξεκαθαρίσω τα μέσα μου και με στρίμωξε κιόλας, όπως καμιά φορά μας στριμώχνει η αλήθεια που όμως αγαπάμε και αποζητάμε απ' αυτούς που και μας γνωρίζουν και μας αγαπούν.
    Φαίνεται πως λίγο λίγο θα περάσει η φάση που περνάω και που μετά την έκδοση του τέμπου και που το κόστος το ψυχικό που μου άφησε μ' έκανε να αποστραφώ το γράψιμο. Η αλήθεια όμως συνοδεύεται από το κόστος αυτό και οφείλω κι εγώ να το αναλάβω ολόκληρο αν θέλω να συνεχίσω σ' έναν δρομο που μοιάζει δρόμος μου. Ίσως και όλες οι τελευταίες περιπέτειες να παίξαν τον ρόλο τους. Έχει ο Θεός όμως και καμιά φορά ακόμα κι αν εκφράζουμε άκομψα και ενδεχομένως και ναρκισιστικά τον εαυτό μας, το φως μας χαρίζεται έστω και σαν μικρό φωτάκι στο τούνελ.
    Ένα θερμό ευχαριστώ σ' εσένα, στον φίλο μου, και σε όλους τους άλλους φίλους που έδειξαν μεγάλη κατανόηση.
    Καλό βραδάκι και καλό ξημέρωμα! Γυρίζουμε σελίδα...

    ReplyDelete
  22. βασιλική μου, πρώτο σχόλιο μετά από πολύ καιρό που έμεινα εκτός blogoπραγματικότητας.. το κείμενό σου ήταν υπέροχο, το διάβασα και συγκινήθηκα, διότι ταυτίστηκα απόλυτα με τη λογική σου, που εσύ τη χαρακτηρίζεις ανάποδη. κάθε άλλο- η ελεύθερη ανθρώπινη φύση είναι περίεργη. εμείς την καλουπώνουμε και την περιορίζουμε. γιατί? γιατί οι προγονοί μας, οι γονείς μας και οι προηγούμενοι των γονέων μας, δεισιδαιμονικά αλλά και προστατευτικά, προσπάθησαν να μας κάνουν να φοβηθούμε το άγνωστο. να φοβηθούμε την αστάθεια της εξερεύνησης και των καινούργιων ανακαλύψεων. του παιχνιδιού σου, δηλαδή, την πτώση και το χτύπημα στο γόνατο.
    το ότι κάθε φορά ανακαλύπτεις την πολυπλοκότητα της προσωπικότητάς σου και προσπαθείς να διορθώνεις τα ξέφτια, σε καθιστά υπέροχο και ενδιαφέροντα άνθρωπο,
    που δεν βολεύεται, και δεν συμβιβάζεται. και που συνεχώς ψάχνεται.
    μικρή ήθελα να γίνω πιανίστα. αργότερα ήθελα να γίνω πιανίστα και γιατρός. τώρα θέλω να γίνω πιανίστα και γιατρός και συγγραφέας και ό,τι άλλο προκύψει βρε αδερφέ. μονολιθικοί θα είμαστε?
    θα φτύσουμε αίμα και θα τα κάνουμε όλα. ο τσέχωφ ήταν γιατρός και συγγραφέας και υποστήριζε ότι τίποτα δεν τον βοήθησε περισσότερο στην συγγραφή από την ιατρική του νοοτροπία-διότι έμαθε να είναι σχολαστικός και παρατηρητικός. αντιστοίχως, η ποικιλία των καλλιτεχνικών σου γνώσεων συνθέτουν έναν καλλιτέχνη-μωσαϊκό! τι πιο ωραίο?πιστεύω λοιπόν-ή θέλω να πιστεύω- πως πολύ απλά, όταν αρχίσει κανείς να κατανοεί ότι τα πάντα είναι ρευστά και ότι η ανθρώπινη φύση είναι πλασμένη για να εξελίσσεται συνεχώς, αρχίζει να βελτιώνεται. σε εσένα που είσαι καλλιτέχνης, αλλά και σε οποιοδήποτε τολμηρό άτομο, αθηροσκληρωτικές συμπεριφορές είναι αθέμιτες. (κάποτε κατηγορήθηκα ότι είμαι αλλοπρόσαλλη και ότι αλλάζω συνεχώς γνώμη για τα πράγματα. ενδεχομένως, τους απάντησα, όμως έχω τουλάχιστον κάτι σταθερό. το ότι αλλάζω συνεχώς.)

    ReplyDelete
  23. Έχεις ένα όνομα πολύ αγαπημένο!
    Καταπληκτικό το φινάλε του σχολίου σου!
    Πολλά μπορούμε να κάνουμε, αλλά θέλει δουλειά πολύ και δεν πρέπει να φοβόμαστε, το πιστεύω. Όλα δεν γίνονται, γιατί θα χρειαζόμασταν πολλές ζωές, είναι ζήτημα χρόνου αυτό. Κάνε ό,τι θες και άλλαζε διαρκώς και σου εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία!

    ReplyDelete

Σχόλια