Το δευτερότοκο άνθος ορχιδέας

Δεν πέρασαν τέσσερις μέρες 

που τα μάτια του στο φως

της ορχιδέας μου το πρώτο άνθος άνοιξε

και το δεύτερο αξημέρωτα ξεθάρρεψε

στρεφόμενο στην αντίθετη μεριά

Έπρεπε, λέει, το δικό του δρόμο να τραβήξει

Ήταν το αμέσως παραπάνω στο κλαδί

υπάκουα τηρώντας την ιεραρχία απαρέγκλητα της φύσης

Αδύνατον τα δύο άνθη κατά πρόσωπο να δω

στην ίδια θέση παραμένοντας βαρύθυμα

Μισή στροφή τουλάχιστον χρειάζεται

να φτάσω από το ένα στο άλλο

Πώς περιμένω 

αν δεν μετακινούμαι αναλόγως

ανθρώπου πρόσωπο 

να συναντήσω 

ανθισμένο;

Θεσσαλονίκη, 13.06.18