Labels

Monday, January 26, 2009

Γράμμα από ένα ξεχωριστό παιδί


Όλα ταξιδεύουν. Σκέψεις, επιθυμίες, όνειρα, αγάπες γυρνούν τον κόσμο.
Σχεδόν ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πού πάνε και ποιον επισκέφτονται.
Έτσι συμβαίνει και με τα βιβλία.
Εσύ στην αρχή γνωρίζεις έναν αριθμό πωλήσεων και κάποτε συναντάς και κάποιους που τα διάβασαν για να συνειδητοποιήσεις πως πίσω από τους αρθιμούς υπάρχουν πρόσωπα, ζωές ολόκληρες, μισές ή μυστικές.
Τότε συμβαίνει να σου επιστραφεί πολλαπλασιασμένο αυτό που εσύ έδωσες γράφοντας ένα βιβλίο. Τότε είναι η μεγαλύτερη χαρα. Η απερίγραπτη χαρά. Η ανείπωτη. Γιατί τα βιβλία υπάρχουν όχι από τη στιγμή που γράφονται, αλλά από τη στιγμή που οι άλλοι τα αγαπούν.

Μου στέλνουν γράμματα τα παιδιά. Παίρνουν λευκές σελίδες, τις ζωγραφίζουν και γράφουν δυο λόγια για κάτι που έμεινε μέσα τους από αυτό που διάβασαν. Και συνήθως τελειώνουν τα γράμματά τους με ευχές. Εύχονται την συνέχεια της γραφής, εύχονται την υγεία, εύχονται όλα τα καλά.
Τα γράμματα που έχω μαζέψει αφορούν όλα το Παραμύθι της Μουσικής.
Σ' αυτό το παραμύθι ένα τυφλό κορίτσι, η Θεοδώρα, αγαπάει τόσο τη μουσική που φτάνει να αποκτήσει μέσω της μουσικής μια διαφορετική όραση του κόσμου.

Στο τελευταίο πακέτο γραμμάτων που μου ήρθε από ένα σχολείο ξεχωρίζω ένα γράμμα ενός μικρού παιδιού και το αντιγράφω:

'Κυρία Βασιλική,
διαβάσαμε το Παραμύθι της Μουσικής στην τάξη και άρεσε σε όλους μας πολύ.
Ξέρετε εγώ δεν έχω δεξί χέρι και γι' αυτό καταλαβαίνω την Θεοδώρα!'

Αυτές είναι οι πιο πολύτιμες στιγμές της ζωής μου τον τελευταίο καιρό. Δεν χωράει σχόλιο εδώ. Τώρα θα πάω και θα απαντήσω σε κάθε γράμμα. Είναι η πρώτη μου προτεραιότητα και η ομορφότερη. Είμαι βαθιά ευγνώμων στα παιδιά. Και αν συνεχίζω να γράφω το κάνω κυρίως εξαιτίας τους. Τώρα το ξέρω.


Η φωτογραφία είναι του Ηλιογράφου.

18 comments:

  1. Χαίρομαι με τη χαρά σου, νιώθω τις λέξεις, το χαμόγελο του συγγραφέα. Οι λέξεις των αναγνωστών είναι το χειροκρότημα για τον καλλιτέχνη.
    Πολλά μπράβο και πολλά άλλα τέτοια.

    ReplyDelete
  2. κάτι ήθελα να πω στην αρχή προτού διαβάσω το κείμενο.......τώρα δεν μπορώ

    ReplyDelete
  3. Librarian, Καλημέρα!
    Μακάρι ό,τι γράφουμε να αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό είναι που για μένα μετρα περισσότερο από όλα.
    Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ για τις ευχούλες σου!

    ReplyDelete
  4. Ηλιογραφάκο μου, εσύ δεν χρειάζεται να πεις τίποτα... Η φάτσα σου τα λέει όλα!!!

    ReplyDelete
  5. Το μόνο που θα μπορούσα ίσως να προσθέσω είναι πως το "Παραμύθι" δίνει την ευκαιρία και σε όλους εμάς να καταλάβουμε τη Θεοδώρα κι όλα τα παιδιά του κόσμου που βρίσκονται σε ανάλογη θέση και βοηθά να πιστέψουμε σ' αυτά κι εκείνα στον εαυτό τους.
    Κι αυτή η προσφορά σίγουρα την κάνει ακόμα πιο μεγάλη τη χαρά.

    ReplyDelete
  6. Βασιλική μου χαίρομαι που χαίρεσαι σα παιδί για τα παιδιά. Η χαρά των παιδιών ας γίνει ανάσα μας και ορίζοντας και χαρά μας

    ReplyDelete
  7. To poulaki mou.....ti gluko paidaki...Filia polla apo NZ...

    ReplyDelete
  8. Sot μου, έτσι είναι.
    Εγώ μέσα από τις ποικίλλες εμπειρίες μου το είδα ολοφάνερα πια πως αν πιστέψεις με όλη σου την δύναμη σ' ένα παιδί, τότε το καθιστάς ικανό για όλα τα ωραία και μεγάλα, και αν όχι τότε το καθιστάς ανίκανο και η ευθύνη είναι μεγάλη. Πόσο μάλλον γι' αυτά που έχουν τουλάχιστον μια φανερή αδυναμία.
    Καλημέρα! Ένας ήλιος λάμπει στοργικός!

    ReplyDelete
  9. Ναι, Μπάμπη μου χαίρομαι με τα παιδιά και είναι αυτά που μου δίνουν μεγάλη δύναμη και χαμόγελο.
    Απαντώντας προχθές στα γράμματά τους, έγραψα σ' αυτό το παιδάκι χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, πως αυτό στη θέση του χεριού που λείπει έχει ένα ολόχρυσο φτερό αγγέλου, που οι άλλοι μπορεί να μην το βλέπουν αλλά το ίδιο θα το νιώθει πάντα...
    Ήταν όμως εκείνη τη στιγμή η πρώτη φορά που μου αποκαλύφτηκε αυτό το μυστικό: πως όταν σου αφαιρεθεί κάτι το ανθρώπινο σου δίνεται κάτι το αγγελικό στη θέση του...
    Πολλά φιλιά και την Κυριακή αν θέλεις στο Tre Marie...

    ReplyDelete
  10. Artanis καλημέρα!
    Ε, η γλύκα δεν πάει μόνη της... συνήθως έχει το ένα πόδι στον πόνο... Φιλιά!

    ReplyDelete
  11. Έτσι είναι. Μεγαλύτερη ικανοποίηση απ' αυτή δεν υπάρχει. Μέρα καλή

    ReplyDelete
  12. Kalo mhna Vassiliki...Filia apo NZ...

    ReplyDelete
  13. Λάκη μου μια καινούρια καλημέρα μαζί μ' ένα καλό μήνα και μια καλή δημιουργική εβδομάδα!

    ReplyDelete
  14. Artanis μου καλό μήνα και σ' εσένα και φιλιά πουλιά που προμηνύουν Άνοιξη!

    ReplyDelete
  15. Βασιλική, σήμερα ο πατέρας σου μου έδωσε το "Κόκκινο τέμπο", όπου βρήκα και τη σελίδα σου. Πολύ ωραίο ιστολόγιο, με ιδιαίτερη ευαισθησία. Σε εγγράφω στη λίστα μου, και καλή συνέχεια! Δεκτές και επισκέψεις στα... δικά μας!

    ReplyDelete
  16. Για σου Βασιλική! Είμαι και εγώ συγγραφεάς, χαίρομαι που σε συναντάω!

    ReplyDelete
  17. Α. Παπαγιάννης, ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και χάρηκα για την γνωριμία. Θα περάσω και από τα μέρη σου μόλις πάρω μια ανάσα, γιατί είχε τρέξιμο αυτός ο καιρός, δημιουργικό, και γι' αυτό καθυστέρησα και να απαντήσω. Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  18. Σύσσι... το καλητεχνικό μου
    καλώς όρισες! Θα τα πούμε λίαν συντόμως, το υπόσχομαι. Καλό Σαββατοκύριακο! Αισιοδοξώ να καταφέρω την επόμενη ανάρτηση αύριο με το καλό, για να φανεί και ο λόγος της απουσίας μου και να με δικαιολογήσετε...

    ReplyDelete

Σχόλια