"Το δώρο των μάγων" του Ο'Χένρυ

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Η Ντέλλα μετρούσε και ξαναμετρούσε τα λεφτά της. Ένα δολλάριο και ογδόντα επτά σεντς. Πέφτει στο κρεβάτι και κλαίει πικρά.Είναι ένα διαμέρισμα των οκτώ δολλαρίων αυτό μέσα στο οποίο περνάει την ζωή της με τον αγαπημένο της. Ένα διαμέρισμα για απόρους, θα εκτιμούσε κάποιος που ήξερε τις τιμές.Παίρνει το ξεσκονόπανο και σκουπίζει τα δάκρυά της.Σε λίγο θα έρθει ο Τζίμ. Όπως πάντα θα την σφίξει στην αγκαλιά του και είναι τόσο ωραίο αυτό.Μήνες μάζευε πέννα πένα αυτά τα χρήματα για να του κάνει ένα δώρο χριστουγεννιάτικο. Ένα δώρο που θα ήταν αντάξιό του. Μα τι μπορεί να πάρει κανείς με ένα δολλάριο και ογδόντα επτά σεντς; Τίποτα.Στάθηκε στον στενό ολόσωμο καθρέφτη δίπλα στο παράθυρο. Με μια απότομη κίνηση έλυσε τα μαλλιά της κι έφερε τόσες στροφές όσες χρειάζονταν για να καθρεφτιστεί ολόκληρη.
Δύο ήταν τα πράγματα που γέμιζαν περηφάνια το φτωχό ζευγάρι. Το ένα ήταν το χρυσό ρολόι του Τζιμ, κληρονομιά από τον πατέρα του και το άλλο τα μακριά μαλλιά της Ντέλλας που της έφταναν κάτω από τα γόνατα και την σκέπαζαν σαν μανδύας.Τα μάζεψε γρήγορα και πετάχτηκε στο δρόμο.Σταμάτησε στην επιγραφή: Μαντάμ Σωφρονί - Όλα τα είδη κομμωτικής."Θα αγοράσετε τα μαλλιά μου;', ρώτησε η Ντέλλα.Και η Μαντάμ απάντησε: 'Αγοράζω μαλλιά, για βγάλ' το καπέλο σου να δούμε τι σόι είναι'."Είκοσι δολλάρια", είπε, ζυγίζοντάς τα."Δώστε τα μου γρήγορα".Μέσα σε δυο ώρες και αφού γύρισε όλη την πόλη βρήκε το δώρο που ήταν για τον Τζιμ. Μια αλυσίδα ρολογιού από πλατίνα με απλό καθαρό σχέδιο.Έφτασε γρήγορα στο σπίτι. Έβγαλε το ψαλίδι για το κατσάρωμα κι άρχισε να επισκευάζει τα μαλλιά της. Σε λίγο λεπτές μπούκλες της έδιναν μια όψη σχολιαρόπαιδου που έκανε σκασιαρχείο.Άρχισε να την τρώει η αγωνία. Πώς θα φαίνονταν στον Τζίμ. Θα εξακολουθούσε να του αρέσει χωρίς τα μακριά μαλλιά της; Μα τι άλλο θα μπορούσε να κάνει με ένα δολλάριο και ογδόντα επτά σεντς; Τίποτα.Η πόρτα άνοιξε και φάνηκε ο Τζιμ κρατώντας ένα κουτί. Έμεινε κοκαλωμένος να την κοιτάζει.Του εξήγησε, τον ρώτησε πώς του φαίνεται, του πρότεινε να φάνε, τον ρώτησε τι έχει το κουτί.Την άκουσε, άρχισε να ξαναβρίσκει τα λόγια του, την αγκάλιασε, ακούμπησε το πακέτο στο τραπέζι. Θα ήταν ίσως καλύτερα πρώτα να έτρωγαν."Αν ξετυλίξεις το πακέτο, σίγουρα θα καταλάβεις γιατί τα έχασα", της είπε.Χαρά, λυγμοί, δάκρυα ακολούθησαν τα λευκά δάχτυλα που ξετύλιξαν με αγωνία το δώρο. Τα Χτενάκια.Αυτά που ήταν για κάθε μέρος του κεφαλιού, όταν αυτό διέθετε μια τόσο πλούσια κώμη. Αυτά που πολλές φορές είχε θαυμάσει η Ντέλλα σε μια βιτρίνα του Μπρόντγουει. Πολλές περισσότερες είχε ονειρευτεί, χωρίς ποτέ να ελπίζει πως μια μέρα θα γίνουν δικά της τόσο ακριβά που ήταν.
"Τζίμυ, τα μαλλιά μου μεγαλώνουν τόσο γρήγορα", είπε.
Του έδωσε τότε το δικό της δώρο.Ο Τζίμ έπεσε στον καναπέ, έβαλε τα χέρια πίσω από το κεφάλι και χαμογέλασε."Ντέλλα, ας κρύψουμε τα χριστουγεννιάτικα δώρα μας για λίγο. Είναι πολύ όμορφα για να τα χρησιμοποιήσουμε αμέσως. Πούλησα το ρολόι για να σου πάρω τα χτενάκια. Και τώρα βάζεις τις μπριζόλες στη φωτιά;"(Αυτό το εξαιρετικό κείμενο που εγώ ανέβασα σε μια γρήγορη περίληψη αρκετά άκομψη, αλλά συνεπή, θα το αφήσω να τελειώσει με τα αυτούσια λόγια του συγγραφέα τώρα, δίνοντας ένα δείγμα γραφής του που στην περίληψη έμεινε μυστικό)."Οι Μάγοι όπως ξέρετε, ήταν σοφοί άνθρωποι, θαυμαστά σοφοί άνθρωποι -κι έφεραν δώρα στο Θείο Βρέφος. Αυτοί επινόησαν την τέχνη να προσφέρεις δώρα τα Χριστούγεννα. Καθώς ήταν σοφοί, τα δώρα τους, χωρίς καμιά αμφιβολία, ήταν κι αυτά σοφά, και με τη δυνατότητα μιας πιθανής αλλαγής. Και να που σας διηγηθηκα, αδέξια, την πεζή ιστορία δύο ανόητων παιδιών σ' ένα διαμέρισμα, που χωρίς καμιά σοφία θυσίασαν ο ένας για τον άλλον τους μεγαλύτερους θησαυρούς του σπιτιού τους. Αλλά σα μια τελευταία λέξη στους σοφούς αυτού του καιρού, ας πούμε, ότι από όλους όσους κάνουν δώρα, αυτοί οι δυο ήταν οι πιο σοφοί. Από όλους αυτούς που προσφέρουν και δέχονται δώρα συνετοί! Αυτοί είναι οι πιο σοφοί παντού. Είναι οι Μάγοι.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άμμος.