"Και τι θα πει σ' αγαπάω;" Κυκλοφορεί προσεχώς από τον εκδοτικό οργανισμό Λιβάνη

Το καινούριο βιβλιαράκι μου "Και τι θα πει σ' αγαπάω;" βρίσκεται στο τυπογραφείο. Μέσα στην εβδομάδα θα στεγνώσει, θα δεθεί στο βιβλιοδετείο και θα κυκλοφορήσει με το καλό την Παρασκευή.

Οι παλιότεροι φίλοι αυτού του μπλογκ γνωρίζουν το κείμενο μιας και ήταν μία από τις πρώτες του αναρτήσεις. Σκέφτομαι τώρα πως καμιά φορά ο προορισμός ενός κειμένου προδιαγράφεται από τα πρώτα του βήματα κι ας μην έχουμε καμία συνείδηση επ' αυτού. Ίσως και ο προορισμός ενός ανθρώπου να λειτουργεί συχνά παρομοίως. Το λέω αυτό γιατί όταν ανέβασα αυτό το κείμενο εδώ πριν περίπου δύο χρόνια -δεν τα πάω καλά με τον χρόνο- παράλληλα είχα νιώσει την ανάγκη να το ζωγραφίσω κι έτσι πάρα πολύ απλοϊκά με το ποντίκι είχα κάνει κάποιες ζωγραφιές. Τίποτα δεν μου έλεγε τότε πως μετά από καιρό αυτό το κείμενο θα έβγαινε σε βιβλίο και μάλιστα σ' ένα βιβλίο που θα το ζωγράφιζα η ίδια και όχι κάποιος επαγγελματίας εικονογράφος. Έτσι όμως έγινε στ' αλήθεια κι έγινε χωρίς να το καταλάβω καλά καλά, χωρίς να είναι στο εκδοτικό πρόγραμμα που είχαμε σχεδιάσει με τους εκδότες μου όπου προηγούνταν άλλα κείμενα.

Εδώ θα κάνω μια μικρή εξομολόγηση απ' αυτές που δεν συνηθίζω, γιατί κάπου κάποιες λέξεις καλό είναι να αποθηκεύονται και γιατί όχι, να μοιράζονται κιόλας.

Μετά την έκδοση του βιβλίου "Σε Τέμπο Κόκκινο" που έγραφα για δέκα χρόνια ένιωσα την ανάγκη για λίγο να σταματήσω το γράψιμο. Τα στάδια που ακολούθησαν την έκδοση αυτού του μεγάλου μου βιβλίου ήταν πρώτα ένας μεγάλος πόνος αποκόλλησης της ίδιας μου της σάρκας, -μιας και περιέχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του είναι μου-, μετά μια χαρά απέραντη που κάποτε συμβαίνει να δοκιμάζουμε ύστερα από την απελευθέρωση από το παρελθόν μας, τον εαυτό μας όταν το παρέχουμε στους άλλους και τη λύτρωση από το σώμα που κουβαλούμε όταν το χαρίζουμε. 

Ήρθε, λοιπόν, μέσα στα πλαίσια αυτής της απολυτρωτικής χαράς το αίσθημα του βρέφους που γεννιέται απο την αρχή. Νέο, ολοζώντανο, γεμάτο υγεία και βρέφος ολότελα.

Μέρα με τη μέρα, μέσα στις αρχές αυτού τουφθινοπώρου που μας πέρασε και καθώς το βρέφος γινόταν παιδί, σαν παιδί διακατεχόμουν από την ανάγκη να ζωγραφίσω και όχι να γράψω, γιατί βέβαια τα παιδιά πάντα προτιμούν να παίζουν και να ζωγραφίζουν και όχι να γράφουν. Κι έτσι άρχισα να ζωγραφίζω αυτό το μικρό διαλογικό κειμενάκι, χωρίς μάλιστα να ελπίζω κιόλας πως θα βγει προς έκδοση. Μπήκα άνευ όρων μέσα στο παιχνίδι της χαράς των χρωμάτων και της σκέψης του πώς εικονίζονται τα λόγια και τα αισθήματα.

Με μεγάλη συστολή τα παρουσίασα και μετά την αποδοχή και την ενθάρρυνση γύρισα στο σπίτι και αφού συμβουλεύτηκα τον δάσκαλο και φίλο μου Δημήτρη Μαρτίδη, τα έκανα από την αρχή ακολουθώντας τις συμβουλές του και στοχεύοντας πλέον στην έκδοση. Η χαρά παρέμεινε χαρά και το παιχνίδι άλλαξε απλώς από αυτοσχέδιο παιχνίδι σε ένα παιχνίδι με κανόνες που με βοήθησαν να βελτιώσω το αποτέλεσμα και να ελευθερωθώ εκφραστικά.

Εδώ και δύο βδομάδες, από την μέρα που έγινε το σκανάρισμα των εικόνων στο ατελιέ του εκδοτικού οργανισμού Λιβάνη, δουλεύαμε κάθε μέρα μέσω μέηλ με έναν εξαιρετικό γραφίστα του ατελιέ, τον Ηλία, ο οποίος στάθηκε όχι μόνο πάρα πολύ ικανός στη δουλειά του, αλλά και ένας από τους καλύτερους συνεργάτες που μου έχουν τύχει. Με μεγάλη ευγένεια, διαθεσιμότητα, σεβασμό και ευθικρισία φτάσαμε σ' ένα αποτέλεσμα που μας ικανοποίησε πολύ και τους δύο. Λέω και τους δύο, γιατί τους ανθρώπους που κατέχουν καλά μια δουλειά πάντα τους εμπιστεύομαι περισσότερο από τον εαυτό μου και δεν κάνω τίποτα αν και οι ίδιοι δδν συμφωνήσουν. Τον Ηλία θα ήθελα να τον ευχαριστήσω εδώ και να μείνει εδώ η ευγνωμοσύνη μου για όλα όσα με κόπο και μεράκι, αγόγγυστα και ακούραστα, έκανε γι' αυτό το βιβλίο.

Όσους άλλους φίλους αγαπημένους με βοήθησαν τους περιέχω στις ευχαριστίες του βιβλίου.

Εδώ όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους φίλους αυτού του μπλογκ και φίλους μου πολύ αγαπημένους που αγκάλιασαν με μεγάλη θέρμη αυτό το κείμενο και με ώθησαν να το έχω σε μια λίστα αγαπημένων κειμένων, όχι δικών μου αγαπημένων, αλλά δικών τους. Ίσως σ' αυτούς κυρίως να οφείλεται η έκδοσή του σήμερα και το γεγονός ότι καταπιάστηκα ειδικά μ' αυτό και όχι με κανένα άλλο. Για μένα τουλάχιστον έχει καίρια σημασία και αν και δεν θα αναφέρω τα ονόματα εδώ, σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. Εσείς ξέρετε ποιοι είστε.

Τέλος, εύχομαι σε όλους ΚΑΛΟ ΤΡΙΩΔΙΟ!