Labels

Monday, July 9, 2007

Fairuz θα πει τυρκουάζ



Παράθυρο ορθάνοιχτο στον ουρανό θα πει. Αρχαίο. Βυζαντινό. Σύγχρονο.




Fairuz θα πει τυρκουάζ.
Θάλασσα που αγκαλιάζει τη στεριά. Ουρανός το σύμπαν.
Νερό και αέρας μία φωνή.
Ήχος ρευστού και αέρινου.
Αγάπης ήχος.




Εκεί που η αρχαία πέτρα στέκεται άπραγη.
Η νύχτα θαμπή. Η ανθρώπινη αναμονή αμήχανη. Αμφίβολη η προσδοκία.
Εκεί που η πραγματικότητα διψά να συναντήσει τον μύθο.
Η φύση το θαύμα.
Εκεί η σιωπή αποκτά φωνή. Η φωνή ψυχή.




Fairuz θα πει πάλλουσα ακινησία του κόκκινου μέσα στο γαλάζιο.
Οι αναπνοές των ακροατών φλογίτσες καντηλιών.
Να κρατήσει το θαύμα.
Να το ζήσουμε.
Να αλλοιώσει το κουρασμένο μας βλέμμα.
Να το ακούσουμε το θαύμα.
Μ' εκείνη την άλλη ακοή.




Χρυσοποίκιλτος άγγελος μπαίνει.
Σαν από πάντα εκεί στη μέση της σκηνής.
Σαν ακρογωνιαίος λίθος του αρχαίου Ωδείου υψώνεται.
Ένα με την πέτρα που κανείς δεν αποκρυπτογράφησε ποτέ τη σιωπή της.
Τη σιωπή που τώρα τραγουδά.




Τραγουδά σαν να μην τραγουδά.
Δίνεται αέρας που δεν σε κάνει ποτέ να νιώσεις πως σου δίνεται.
Ενσαρκώνει το θαύμα σαν φύση.
Το ανοίκειο κάνει οικείο.
Το απλησίαστο, σώμα.
Το άπιαστο, χειροπιαστό.
Ορατό το αόρατο.




Υπενθυμίζει πως η γνήσια τέχνη ενώνει όλες τις εκφάνσεις της ύλης.
Γιατί ενώνει την ύλη με το άυλο.
Δεν διαχωρίζει. Δεν υποσκάπτει. Δεν αντιμάχεται.
Συμφιλιώνει. Αγκαλιάζει. Εξυψώνεται.
Επειδή είναι ταπεινή.
Γίνεται ένα με το χώμα. Τον μόχθο.
Μετατρέπεται σε σκεύος που υποδέχεται χωρίς αντιστάσεις ουράνια δώρα.
Πήλινο σκεύος που απηχεί το θείο.




Ναι, Fairuz θα πει προσευχή. Της γης προς τον ουρανό.
Και απάντηση του ουρανού προς τη γη. Γιατί η προσευχή είναι διάλογος μυστικός.
Υδρατμός προσευχής εξατμίζεται το τραγούδι στη ζέση της καρδιάς της.
Και ανεβαίνει.
Βροχή προσευχής πέφτει να δροσίσει, να ξεδιψάσει τις ψυχές μας.




Fairuz θα πει πάλλουσα ακινησία του κόκκινου μέσα στο γαλάζιο.
Του αίματος που χύθηκε ανά τους αιώνες μέχρι σήμερα.
Του παγωμένου και ρέοντος των πολέμων των λαών και των ψυχών.
Της κάθε μιας ψυχής ο εσωτερικός πόλεμος αίμα μέσα στο γαλάζιο.
Ενός Θεού που αγαπά ατελείωτα. Που συγχωρεί τα πάντα.
Που στο τραγούδι της προσευχής μεταποιεί το αίμα σε φως.




Το Σάββατο 7 Ιουλίου του 2007 το ωδείου Ηρώδου του Αττικού
υποδέχθηκε την μεγαλύτερη Λιβανέζα τραγουδίστρια του αραβικού κόσμου
που ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Όσοι αξιωθήκαμε να ζήσουμε αυτήν την βραδιά αξιωθήκαμε ένα θαύμα.
Είμαστε ευγνώμονες και αόρατα σημαδεμένοι πια.


40 comments:

  1. >Πωπωωωω... αυτό το ποστ θα έπρεπε να το διαβάσει η Φαγιούζ, νομίζω θα χτύπαγε κι εκείνης φλέβα μέσα της, να βλέπει και γραπτά πόσο αγγίζει ψυχές με το θεϊκό της δώρο...

    Respect!

    (Δημ. βόρειε, να οι μεταλήψεις που λέγαμε κάποτε, αυτές που σου ανοίγουν την καρδιά και λες ναι, υπάρχει Θεός, δε μπορεί τόση συγκίνηση σε τόσο κόσμο, τόσο βαθύ συναίσθημα να αναβλύζει και να κατευθύνεται στο πουθενά!)

    ReplyDelete
  2. Καλημέρα Βασιλική! και σ'ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια. Είσαι η πρώτη που έδωσε σημασία στους τίτλους των φωτογραφιών και αυτό μπορώ να πω πως μου άφησε άριστες εντυπώσεις! Τώρα όσον αφορά τον κιθαρίστα, παίζει δωδεκάχορδη κιθάρα και είναι ο Ντόμινικ Φράσκα.

    Υ.Γ "Ο σύγχρονος μάρτυρας είναι αυτός που κοιτάζει εκεί που κανείς πλέον δεν θέλει να κοιτάξει" είχε πει ένας φιλόσοφος. Σ'ευχαριστώ και πάλι

    ReplyDelete
  3. μα που μας οδηγειτε καλοκαιριατικα;;;
    Βασιλικουλα μας
    θα χαιροταν σιγουρα πολυ και η
    Φαιρουζ,με αυτο το υπεροχο κειμενο..οπως τελεια λεει η γλυκια μας Αφροδιτη...(που εισαι βρε;;
    σε πεθυμισα πολυ,πολυ....)
    εχει μια ουσιαστικη δωρικοτητα
    το κειμενο,
    που νομιζω ανταποκρινετε
    στον τροπο που τραγουδαει
    η Φαιρουζ,
    ..τραγουδαει σα να μιλαει...
    οπως γραφεις στο κειμενο σου...
    διαβαζοντας κανεις οσα
    μας γραφεις καλη μας Βασιλικουλα,
    αισθανετε, ακουει, βλεπει,
    τοσο ξεχωριστα την μουσικη,
    και οταν ο καλιτεχνης
    σε κανει να ζεις με αυτο τον τροπο την μουσικη..
    ε, τοτε συμβαινει κατι πολυ
    μοναδικο, πολυ ξεχωριστο,
    και οντως ειναι μακαριος και ο δημιουργος , και ο ακροατης...
    με τον τροπο που μας περιεγραψες την συναυλια,
    μας μετεδωσες την αυρα αυτη,
    και ετσι ημασταν κι εμεις εκει...
    χιλιες φορες μπραβο σου, για ολα, και εδω ειδικα για τον τροπο που συμετειχες στο μουσικο αυτο γεγονος,
    αλλα και οπως μας εκανες την ανταποκριση...
    αριστα σε ολα,
    (υμνος, προσευχη, και το μουσικο κοματι που μας χαριζεις με το ποστ...)
    @ Αφρο,
    στην προκειμενη περιπτωση,
    εσυ μου ανοιξες την καρδια...
    και συμφωνω σε ολα οσα γραφεις,
    και πολυ μου αρεσουν...
    καλημερα χαρουμενη
    στην Βασιλικουλα μας,
    στην Αφροδιτη μας,
    και σε οοοολους τους
    επισκεπτες ...
    (πολυ σας ευχαριστουμε
    για το πολυτιμο μοιρασμα της ψυχης...)

    ReplyDelete
  4. Υ.Γ.
    τι μαγικα κανετε
    και ολοενα
    ομορφαινει
    το μπλοκακι σας;;

    ReplyDelete
  5. Δεν μπορούμε πια να μιλάμε για ποστ. Είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο που δημιούργησες υπερβαίνει και μια μετα-ποστ εποχή.
    Αν η τέχνη είναι κάθαρση της ψυχής, αυτό που έκανες είναι τέχνη.
    Σου τα είπε βέβαια όλα με τον καλύτερο τρόπο η Αφροδίτη και τα ολοκλήρωσε ο Δημήτριος.
    Συνυπογράφω και εκφράζω το βαθύτατο θαυμασμό μου. Πολλά ευχαριστώ από καρδιάς.

    ReplyDelete
  6. Δεν στέκομαι καθόλου στο άρθρο σου, μιλήσαν άλλοι πριν γι΄αυτό και με κάλυψαν. Γράφω, πρώτη φορά, γιατί, μ΄αρεσε πολύ η ανακαίνηση.... Είναι πολύ ξεχωριστή τούτη η γωνιά στο διαδίκτυο, και της αξίζουν τα καλύτερα...

    ReplyDelete
  7. Αχ, τίποτα δεν είναι ωραίο αν δεν αγγίζει έστω και μία καρδιά... πόσο μάλλον όταν αγγίζει τις πιο ευαίσθητες, μονάκριβες και τόσο αγαπημένες ε, τότε, γίνεται ένας πολλαπλασιασμός της ομορφιάς. Με έχετε λούσει από την κορφή ως τα νύχια και τα μύχια της καρδιάς μου αδέρφια μου...

    Αφροδιτάκι μου σ' ευχαριστώ για όλα τα χθεσινά και τα σημερινά. Ναι, μωρέ, υπάρχει Θεός και ευτυχώς ακόμα αφήνει τα χνάρια του πάνω σε ανθρώπους -που δεν νομίζω τυχαία- πολύ μόχθησαν για να αρθρώσουν κάτι και πολύ πόνεσαν στην ζωή τους. Αλλά μπόρεσαν τον πόνο τους να τον κάνουν τραγούδι όπως η Φαϊρούζ κι έτσι αξιωθήκαμε να μεταλάβουμε κι εμείς για να ενωθούμε μαζί τους και μαζί Του.
    Καλημέραααααααααα!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  8. @Ηλιογράφε μου, τι ωραία που γράφεις και πόσο μου αρέσει που δεν γράφεις τίποτα άλλο στις φωτογραφίες σου εκτός από τους τόσο ανοιχτούς τίτλους που αφήνουν περιθώρια στον θεατή να χωρέσει με τον δικό του τρόπο.

    Δεν ξέρω αν δεν θέλει να κοιτάξει ο σύγχρονος άνθρωπος προς την ομορφιά ή αν υπάρχει μια γενικότερη τάση που τον συμπαρασύρει καθώς οι αντιστάσεις του πιθανόν έχουν μειωθεί. Ούτε ξέρω αν μπορούμε να τον ονομάσουμε μάρτυρα, λέξη βαριά και ποτισμένη με αίμα ιερό. Στέκομαι μόνο στο γεγονός πως υπάρχει ακόμα η ομορφιά και όποιος την αναζητά θα την βρει σίγουρα και αν τη βρει θα την μοιραστεί γιατί δεν την χωράει όλη μόνος του και γι' αυτό χαίρομαι και λέω πάντα ένα απλό δόξα τω Θεώ!
    Καλημέρααααααααααααααα!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  9. Έχεις ένα μοναδικό χάρισμα Δημήτρη μου να πιάνεις την πρώτη μου άισθηση, χτυπάς την φλέβα κατευθείαν. Γιατί όντως αυτή ήταν η διάθεσή μου που δεν είναι πάντα τέτοια. Ήθελα να γράψω ένα κείμενο που να ταιριάζει στην σπουδαία τραγουδίστρια, που να την αφορά στην βαθύτερη ουσία της κι ας μην το διαβάσει ποτέ, δεν ήθελα να γράψω ένα κείμενο που θα εξέφραζε απλά το πώς ένιωσα εγώ, τι σημασία έχει στο κάτω κάτω το πώς ένιωσα εγώ.

    Μακάριος όντως ο δημιουργός και μακάριος και ο ακροατής. Πρώτη φορά συγκινήθηκα τόσο που νομίζω πως δεν κατάφερα να χειροκροτήσω καθόλου κι ας γινόταν σάλος στο Ηρώδειο.

    Όσο για τα μαγικά βρε, είναι που εδώ μέσα πολλοί μάγοι μπαινοβγαίνουν, αυτό είναι όλο, ορατοί και αόρατοι, τι χαρά!!!

    Καλημέραααααααααααααα!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  10. @Βασούλα μου βλέπεις τι γίνεται όταν αξιωνόμαστε τα δώρα; Εγώ δέχτηκα το μεγάλο δώρο να μπορώ να παρευρεθώ σ' αυτήν την μοναδική συναυλία που δεν αποκλείεται να είναι και η τελευταία της Φαϊρούζ.
    Διάβασα από την συνέντευξη που έδωσε στη Lifo μόνο μια φράση και δεν άντεξα να διαβάσω περισσότερο.
    Την ρώτησε ο Τσαγκαρουσιάνος: Προσεύχεστε;
    Απάντηση: Πάντα.
    Ερώτηση: Τι ζητάτε στην προσευχή σας;
    Απάντηση: Αν σας έλεγά τι ζητάω στην προσευχή μου θα ήταν είδηση και όχι προσευχή...

    Όπως καταλαβαίνεις -γιατί εσύ καταλαβαινεις- δεν είχα περθιώρια για πολλά πολλά. Μόνο του έγινε το Post αυτό και οφείλεται στην ίδια την Φαϊρούζ.
    Σ'ευχαριστώ πολύ... που καταλαβαίνεις τόσο πολύ...

    Καλημέρααααααααααα!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  11. Έχεις δίκιο όσον αφορά τη λέξη μάρτυρας.

    ReplyDelete
  12. @Έλενα σ' ευχαριστώ και για την επίσκεψη και για τα καλά σου λόγια.
    Είναι μια γωνιά ίσως ξεχωριστή γιατί δεν είναι ατομική, αυτό είναι κάτι που πρέπει συνέχεια να το λέω γιατί είναι η μεγάλη αλήθεια.
    Ένας αγαπημένος μου έδωσε τις φωτογραφίες, άλλος αγαπημένος το cd με το τραγούδι, τρίτος ανέβασε την μουσική, τέταρτος φρόντισε τα χρώματα του περιβάλλοντος του μπλογκ και σχεδόν σε κάθε ποστ υπάρχει μια ομάδα ανώνυμων που δουλεύει με πολλή αγάπη κι ας φαίνομαι μόνο εγώ. Είμαστε όμως πολλοί και πολύ αγαπημένοι, αυτό ειναι που κάνει την διαφορά μαζί με τους ξεχωριστούς επισκέπτες μας.
    Θα περάσω να σε χαιρετίσω και στο σπιτάκι σου.
    Καλημέραααααααααααααα!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  13. Βασιλική μου, ακούω, διαβάζω...
    Όλα ωδή !!!! και μετέχω...

    ReplyDelete
  14. @Livana μου καλησπέρα, μεσημέριασε πια. Καλή ξεκούραση και ένα γλυκό βράδυ σου εύχομαι!!!

    Ηλιογράφε, την καλησπέρα μου χαρούμενη!

    ReplyDelete
  15. Πολύ καλό το αφιέρωμα σου. Χαίρομαι που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που εκτιμούν το μέγεθος - το μεγαλείο, καλύτερα - της Φαιρούζ.

    (Το "wa habibi" είναι όντως από τα πιο γνωστά και τα καλύτερα της. κανένα τραγουδι όμως από μόνο του δεν την αντιπροσωπεύει. έχει πει πάνω απο χίλια τραγούδια διαφόρων ειδών.)

    υγ
    ήρθα εδώ διαβάζοντας το σχόλιο σου στη στήλη-μπλογκ του Μιχάλη Μητσού ("Διαστάσεις" - ΤΑ ΝΕΑ). Μάλλον αναφέρεσαι εκεί στο δικό μου σχόλιο στου Πρόβατου, γιατί ο Μιχάλης δέν έγραψε σχόλιο εκεί. Εγώ έγραψα σχόλιο και τον παρέπεμψα στο άρθρο του Μιχάλη.
    Θα σου λυθεί η απορία και το μπέρδεμα αν διαβάσεις το τελευταίο από τα τρία ποστ που αφιέρωσα στη Φαιρούζ, και κυρίως τα σχόλια.

    ReplyDelete
  16. @Tin man τώρα όντως μπερδεύτηκα λίγο αλλά θα φροντίσω να ξεμπερδευτώ. Για το τραγούδι έχεις δίκιο, είναι ίσως αυτό που αγαπώ περισσότερο και γι' αυτό υπερέβαλλα. Βλέπεις ακούω σχεδόν είκοσι χρόνια Φαϊρούζ και ένα πολύ μεγάλο μέρος από αυτά τα χίλια τραγούδια κυλούν στο αίμα μου περισσότερο από όλα τα τραγούδια του κόσμου.
    Καλώς όρισες και καλό σου βραδάκι! Ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  17. "παράθυρο ορθάνοιχτο στον ουρανό" είναι η υπέροχη αυτή γωνιά που μας ταξιδεύει με ένα μοναδικό τρόπο ανάμεσα στο κόκκινο και το γαλάζιο, στο θαύμα και στη ζωή, στα ορατά και στα αόρατα...

    Ό,τι κι αν τολμήσω γι΄ αυτό το post θα ακουστεί τόσο, μα τόσο λίγο... Το τραγούδι-προσευχή που επέλεξες είναι κορυφαίο κι απ΄ τα αγαπημένα μου!

    Σου έχω μια μικρή έκπληξη στην ηλεκτρονική "στροφή" της ζωής μου!...

    ReplyDelete
  18. Καλέ μου Σα μου έλειψες, πού χάθηκες; Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε και το ποστ και το μουσικό κομμάτι και που είναι και από τα αγαπημένα σου. Γράφω από υπολογιστή φίλου γιατί δεν έχω ίντερνετ από μια χαζομάρα του προσφιλούς μας ΟΤΕ, οπότε αύριο με το καλό θα δω την έκπληξη γιατί τώρα θα πρέπει να φύγω.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  19. Είναι στιγμές, Βασιλική μου, που θες να μαζευτείς λιγάκι και ν΄ αφουγκραστείς τη δυναμική της σιωπής. Το είχα πολλή ανάγκη αυτό τελευταία. Πάντως, δε χάνω τίποτα απ΄΄όσα γράφονται και σχολιάζονται στη σελιδούλα σου. Καλησπέρα σου.

    ReplyDelete
  20. Κάποιες βασίλισσες γεννιούνται σε ταπεινά σπίτια, κατακτούν όλο τον κόσμο και υποκλίνονται ταπεινά μπροστά στους "υπηκόους" τους, χαρίζοντάς τους παράλληλα μια βραδιά που δεν πρόκειται να ξεχάσουν σε όλη τους τη ζωή.
    Αλήθεια πόσες φορές συμβαίνει αυτό;

    ReplyDelete
  21. Ευτυχώς η σύνδεσή μου φτιάχτηκε νωρίτερα από ό,τι μου υποσχέθηκαν.

    Καταλαβαίνω Σα και αλλοίμονο αν δεν ήταν κι έτσι καμιά φορά. Την καλησπέρα μου χαμογελαστή!

    ReplyDelete
  22. @Sot, νομίζω πως οι αληθινές βασίλισσες κυρίως σε ταπεινά σπίτια γεννιούνται και εκεί κατοικούν. Δεν κάνει το βασιλικό σπίτι την γνήσια βασίλισσα. Το λες πολύ όμορφα και δεν έχει καμιά σημασία πόσες φορές συμβαίνει. Για μένα σημασία έχει αν έχει συμβεί έστω και μία φορά και αφού έτσι συνέβη με την Φαϊρούζ άρα γίνεται, υπάρχει έστω και ως δυνατότητα στο ανθρώπινο είδος, είναι ήδη το δώρο μεγάλο για τα ανθρώπινα μέτρα μας.

    Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθες και με βρήκες.
    Μπήκα στο μπλογκ σου και κόλλησα. Πέρασα καμιά ώρα εκεί μέσα, χάζεψα, ξεχάστηκα...

    Φίλοι και φίλες μου να περάσετε όσοι θέλετε από το κυρίως μουσικό μπλογκ του φίλου μας. Πέρα από όλα τα άλλα ξεχωριστά έχει δημοσιεύματα εφημερίδων για την συναυλία, έχει δύο βίντεό από συναυλίες κι έτσι όσοι δεν την είδατε θα πάρετε μια γεύση, έχει λινκ μέσα σε κείμενο με την εξαιρρετική της συνέντευξη στη Lifo, έχει το δικό του κείμενο, ένα μεταφρασμένο τραγούδι για την Βηρυττό... και τι δεν έχει!!!

    Αυτόματα σε περνάω στα λινκς μου Sot και πάλι σ' ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  23. Έτσι είναι οι γνήσιες βασίλισσες κατακτούν τις καρδιές των ανθρώπων τους ταπεινά, χωρίς πολλές κουβέντες, με την προσωπικότητά τους και την ακτινοβολία που εκπέμπουν. Είναι πολύ σπάνιες όμως σαν το πετράδι που λέγεται Fairuz.
    Ευχαριστώ πολύ για όσα έγραψες.

    ReplyDelete
  24. Και εγώ να σε ευχαριστήσω γιά αυτή τη μουσική που εβαλες να συνοδεύει το post σου.
    Από τότε που μπήκα σιώπησαν οι δικές μου μουσικές και αφήνω τη φωνη της, μέσα από σένα, να γεμιζει το δωμάτιο...
    έρχομαι και ξανάρχομαι
    μεθώ...
    δεν την χορταίνω.

    ReplyDelete
  25. @nekko καλώς όρισες!
    Άστα, κι εγώ έχω πάθει ζημιά...
    Θέλω να ανεβάσω καινούριο ποστ και δεν μου πάει καρδιά να φύγει αυτό από την οθόνη γιατί αξίζει την πρώτη θέση και θέλω να ακούω συνέχεια αυτό το τραγούδι...
    Ας μείνει λοιπόν όλη την εβδομάδα εδώ... ας πούμε πως είναι το πιο ελάχιστο αντίδωρο που μπορώ να αντιπροσφέρω στο δώρο της ύπαρξης αυτού του σπάνιου πετραδιού, όπως λέει ο Sot...

    @Sot, να είσαι καλά και πάντα να χαιρόμαστε ο ένας του άλλου τις ευαισθησιες.

    ReplyDelete
  26. Βασιλικη,
    Μπαινοντας στο Blog σου δεν ηξερα τι να περιμενω και αυτο που αντιμετωπισα ηταν...περα για περα... αψογο ( η πρωτη λεξη που μου ηρθε στο μυαλο)
    και τρελα ρομαντικο!!!(τουλαχιστον εγω ετσι το εξελαβα :D )
    τοσο.. που μου ξυπνησε κατι που τοσο καιρο ειχε θαφτει.
    με ταξιδεψες με τα ομορφα λογια σου... και σε ευχαριστω!

    Καλημερα...

    ReplyDelete
  27. @elena μου, δεν είναι ωραίο να μην ξέρεις τι να περιμένεις; Ακόμα καλύτερα να μην περιμένεις τίποτα; Έτσι πολλές φορές αυτό που συναντούμε το εκτιμούμε πιο ανοιχτά νομίζω.
    Το ίδιο έπαθα κι εγώ μπαίνοντας στο δικό σου που είναι τόσο πολυταξιδεμένο, τόσο πλούσιο σε ματιές και πλευρές της ζωής!
    Καλά που έβαλες μπροστά από το 'ρομαντικό' την λέξη 'τρελά' γιατί έχω μία αντίρρηση με τον ρομαντισμό και είναι αλήθεια πως δεν θεωρώ καθόλου τον εαυτό μου ρομαντικό, ενώ αντιθέτως τρελό τον θεωρώ και τον παραθεωρώ. Είναι βέβαια μια λέξη αυτή στην οπόια ο καθένας βάζει όποιο περιεχόμενο θέλει και καταλαβαίνω πως εσύ βάζεις το θετικότερο και στ' αλήθεια σ' ευχαριστώ.

    Θα τα λέμε, θα τα λέμε, θα τα λέμε... Φιλιά!

    ReplyDelete
  28. Αχ, Ψυχή μου, ψυχή μου, τί καθεύδεις; Πολύ λυπάμαι που την έχασα αυτή τη βραδιά. Ετσι όπως την έζησες εσύ είναι λιγάκι σαν να πήραμε όλοι μιά δυνατή γεύση. Μ΄αρέσει πολύ η φωτογραφία σου τής πάνω-πάνω καμάρας του Ηρωδείου που στέκεται εκεί μόνη της. Κάθε φορά που πάω την κοιτάζω. Εχει κι΄ένα φυτό ταλαίπωρο φυτρωμένο εκεί πάνω και είναι πράγματι παράθυρο ανοιχτό στον ουρανό και στο πάντα. Νάσαι καλά Βασιλική μας!

    ReplyDelete
  29. @Αρη μου, ψυχή μου, ανάστα!
    Ένας λόγος που δεν άλλαζα ποστ ήταν ότι σε περίμενα, να το μοιραστούμε και μαζί, να το γευτείς κι εσύ, άργησες αλλά ήρθες και χαίρομαι πολύ γι' αυτό.

    Τα ταλαίπωρα φυτά όταν φυτρώνουν σε τέτοια σημεία όπως αυτό το συγκεκριμένο βρε, μόνο ταλαίπωρα δεν είναι. Εγώ πολύ το ζηλεύω και είναι εξαίσια η φωτογραφία αλλά δεν είναι δική μου, είναι ενός πολύ αγαπημένου φίλου, και αυτή και όλες σχεδόν όσες έχει το μπλογκ μου μέχρι σήμερα. Η φωτογραφία είναι από τα πράγματα που όσο κι αν τ' αγαπώ δεν κατάφερα ν' ασχοληθώ καθόλου μαζί της. Αλλά δεν πειράζει. Χαίρομαι περισσότερο όταν καθένας μας είναι σε κάτι πολύ καλός και μπορούμε με αγάπη να μοιραζόμαστε τον κόπο του άλλου και την ευαισθησία του και να ανταλλάσουμε έτσι μεταξύ μας τα δώρα που δεχθήκαμε και μετά να πολλαπλασιάζονται και να φτάνουν σε όλους όσους προτάσσουν ανοιχτά τα χέρια και μπορούν να κρατήσουν.

    Θέλω να είσαι καλά, ακούς;
    Εσύ τουλάχιστον και το παράθυρο το βλέπεις και τον ουρανό.
    Πολλά φιλιά και την Κυριακή με το καλό έχουμε και τα Σαράντα του μικρού μας Θεολόγη. Ελπίζω να μπορέσω να ανεβάσω αυτό που έχω κατά νου και σου το λέω γιατί ένα κομμάτι του σε αφορά πολύ άμεσα. Πρώτα ο Θεός...

    ReplyDelete
  30. Πέρασα ξανά ν΄αφήσω ένα ευχαριστώ, για την προσοχή και τα γενναιόδωρα σχόλια.

    Να΄ναι γλυκιά η μέρα σου ψυχή μου :)

    ReplyDelete
  31. Το τραγούδι είναι υπέροχο! Η τραγουδίστρια με τον Χαλίλ Γκιμπράν θα ήταν το τέλειο ζευγάρι!

    ReplyDelete
  32. @Elena 72 -μα τι πλάκα που έχει αυτό το νούμερο!- καλή μέρα και σ' εσένα με ένα μεγάάάάάάλο χαμόγελο!

    @Ηλιογράφε, καταπληκτικό αυτό που έγραψες... κάτι τέτοια ζευγάρια βέβαια μόνο στα όνειρά μας... η ζωή κάπως αλλοιώς φαίνεται να αντιλλαμβάνεται την τελειότητα και είμαι βέβαιη πως κάποιον λόγο θα έχει...

    Ανταπόκριθηκα στην πρόσκλησή σου και σου έκανα κι εγώ άλλη μία. Περιμένω νέα σου.

    ΥΓ. Ο κήπος του Προφήτη από τα παντοτινά αγαπημένα μου...

    ReplyDelete
  33. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  34. Αξιώθηκα για λίγο να χάσω αυτόν τον κόμπο. Με ταξιδεύεις Βασιλική και τα λόγια μεταρσιώνουν την εμπειρία και γίνονται εμπειρία. Σε φιλώ.

    ReplyDelete
  35. @Δώρα μου έχεις την καλησπέρα μου, την αγάπη μου και την εκτίμησή μου. Αργά ή γρήγορα ελπίζω πως θα ανταμώσουμε και από κοντά, θέλω πολύ να σε γνωρίσω. Φιλιά!

    ReplyDelete
  36. Καθυστερημένα να πω κι εγώ το καλωσόρισες, αν και ήδη παλιά στα μέρη μας. Καλή συνέχεια στην αισθαντική γωνίτσα σου, Βασιλική!

    ReplyDelete
  37. @Thas, καλώς το, καλώς το!
    Είναι αυτό που λένε... αν δεν κλάψει το μωρό η μαμά δεν θα του δώσει φαϊ;;;
    Οι παλιοί και αφξιόλογοι στο χώρο του μπλόγκιγκ μας είναι απαραίτητοι, ευχαριστώ που ήρθες Thaς και ελπίζω να τα λέμε πιο συχνά και εδώ και στο φιλόξενο σπίτι σου. Καλημέρα και φιλιά!

    @Sot ευχαριστούμε, θα μπούμε να δούμε τι καλά μας έφερες πάλι. Και αρχίζω να ετοιμάζω και ένα ποστ για την αγαπημένη μου Βηρυττό, να ολοκληρώσουμε λίγο παραπάνω την εικόνα για την χώρα που γέννησε την αυτοκράτειρα του τραγουδιού. Πρώτα ο Θεός την άλλη εβδομάδα... Καλή σου μέρα!

    ReplyDelete
  38. Είναι το αλήθινό μου όνομα (ελαφρώς παραλλαγμένο) και η αληθινή χρονολογία γεννήσεώς μου. Είμαστε πολλές οι συνονόματες blogger που ενδυθήκαμε το όνομα της Ισαποστόλου :)

    ReplyDelete
  39. @Elena 72 τι ωραία που το είπες αυτό, πολύ μου άρεσε όλη η πρόταση!!!

    Έχουν ανατραπεί όλα μου τα σχέδια για το επόμενο ποστ, δε θέλει να βγει όπως το θέλω, οπότε ετοιμαστείτε για ξενάγηση στη Βηρυττό και... άπαιχτο τσιφτετέλι από την χορωδία της Φαϊρούζ, και αν πάλι διαψευστώ, ε, τότε η τεχνολογία μου κάνει πόλεμο...
    Δε μασάμε όμως...

    ReplyDelete

Σχόλια