Μπλογκοπαιχνίδι

Από υπακοή στα Πρόσωπα που με προσκάλεσαν να συμμετέχω στο καινούριο μπλογκοπαιχνίδι παραθέτω καταρχάς τις οδηγίες όπως ακριβώς τις έχουν αναρτημένα προκειμένου να συμμετάσχουν και οι επόμενοι πέντε φίλοι που έχω να προτείνω. Θα μου επιτρέψετε βέβαια να προτείνω τέσσερις καθαρόαιμους σχολιαστές, μιας και όχι μόνο τους έχω ξεχωριστή αδυναμία, αλλά είναι και το παρελθόν μου στη μέση που δεν το λησμονώ και που ως γνωστόν αφορά το προλεταριάτο των σχολιαστών, -από κει ξεκίνησα. Προτείνω τους: Nekko, Livana, Βάσω, Δημήτρη Βόρειο και ως μπλόγκερ την Αφροδίτη. Εννοείται πως και οι σχολιαστές μπορούν να προτείνουν άλλους σχολιαστές ή μπλόγκερ και θα αναλάβω εγώ να μεταφέρω τις πορτάσεις τους. Οι σχολιαστές απαντάτε μέσα στα σχόλιά μου και μετά εγώ θα ανεβάσω το κείμενό σας σε κεντρικό ποστ, εκτός κι αν επιθυμείτε να μείνουν μέσα στα σχόλια. (Nekko, ελπίζω πως δεν έχω καταλάβει λάθος πως δεν έχεις μπλογκ, αλλοιώς διόρθωσέ με σε παρακαλώ)
Παραθετουμε δυο γνωστες φρασεις-ρησεις που εχουν ειπωθει απο λογοτεχνες, ποιητες, φιλοσοφους, καλλιτεχνες, επιστημονες κτλ.Φρασεις που εχουν καποια βαρυτητα και κυριως, ειναι τετοιες, που μπορουμε να πουμε, οτι εχουν δυο οψεις, ειναι δηλ.διφορουμενες.Να μπορει να συμφωνησει ή να μη συμφωνησει καποιος με αυτες, εκφραζοντας στη δευτερη περιπτωση την αντιθετη αποψη.
Ενα παραδειγμα ειναι η πασιγνωστη και για παρα πολλους αντιπαθεστατη φραση του Κοελο:”Οταν θελεις κατι παρα πολυ…”, τη συνεχεια την ξερετε.
Το μπλογκοπαιχνιδο εχει σκοπο να κανει τον blogger να συμφωνησει, να διαφωνησει ή και να αμφισβητησει τις φρασεις που θα παραθεσει, και να αιτιολογησει γιατι.
Προσεξτε ομως.Τη μια απο τις δυο φρασεις που παραθετει ο blogger την πασαρει στους αλλους 5, στους οποιους δινει την σκυταλη.
Επισης, ο blogger, εκτος απο τις 2 φρασεις, φτιαχνει και μια δικη του, που ειναι και παλι, διφορουμενη.Για παραδειγμα “Δεν υπαρχει πεπρωμενο.Ολα γινονται τυχαια.”
Τη δικη του αυτη φραση την πασαρει στους αλλους 5 bloggers, ζητωντας τους να συμφωνησουν ή να διαφωνησουν με αυτην, αιτιολογωντας το.
Μπερδευτηκατε; Για να τα βαλουμε σε σειρα, ο blogger ο οποιος καλειται να παιξει στο μπλογκοπαιχνιδο, παραθετει 2 γνωστες φρασεις, η μια εκ των οποιων προερχεται απο τον συναδελφο του που τον καλει να παιξει.Μετα παραθετει την φραση που φτιαχνει ο blogger που τον καλει να παιξει και λεει αν συμφωνει ή οχι με αυτη, αιτιολογωντας το.Και τελος, φτιαχνει τη δικη του φραση, ζητωντας απο τους επομενους 5, να πουν αν συμφωνουν ή οχι με αυτη και βεβαια να το αιτιολογησουν.
Επομενως, συνολικα ο blogger γραφει 4 φρασεις στο ποστ του.
1 γνωστη φραση συγγραφεα κτλ που του πασαρει ο συναδελφος του που τον καλει να παιξει
1 γνωστη φραση συγγραφεα κτλ που διαλεγει ο blogger
1 φραση που φτιαχνει ο συναδελφος που τον καλει να παιξει
1 φραση που φτιαχνει ο ιδιος ο blogger και την πασαρει στους αλλους 5
1. Ο Άρης μου παρέδωσε την φράση του Ελύτη από τους Προσανατολισμούς του:
"Και νασαι όπως γεννήθηκες, το κέντρο του κόσμου".

Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος κατά κάποιον τρόπο είναι το κέντρο του κόσμου. Όχι μόνο γιατί η οικογένεια που τον γεννά είναι ένας πυρήνας κοσμικός, αλλά και γιατί κάθε γέννηση είναι πράγματι γεγονός παγκόσμιο από μόνη της, ακόμη και αν η είδηση της γέννησης του κάθε ανθρώπου δεν φτάνει στα αφτιά όλου του κόσμου και δεν τραβά κατά κυριολεκτικό τρόπο την προσοχή του. Γιατί για να είσαι κατά κυριολεξία το κέντρο του κόσμου πρέπει ο κόσμος να έχει στραμμένο το βλέμμα του πάνω σου, είτε γιατί το θέλει είτε γιατί το καταφέρνεις εσύ. Για μένα κέντρο του κόσμου είναι ο Ήλιος. Γύρω από τον ήλιο γυρίζει η Γη κι αν γυρίζει και γύρω από τον εαυτό της είναι για να μην αφήσει καμιά της πλευρά σκοτεινή. Ο Ήλιος δεν έχει μέριμνα γι' αυτό. Απλώς υπάρχει, δίνεται. Δεν γνωρίζει, δεν έχει συνείδηση του τι καταφέρνει και ίσως ακριβώς γι' αυτό και ολόκληρος πλανήτης σαν τη Γη μας να τον έχει για κέντρο.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο εγώ μπορώ να δεχθώ την φράση του Ελύτη είναι αυτός. Και στην περίπτωση του ανθρώπου που σε αντίθεση με τον Ήλιο έχει και γνώση και συνείδηση και σώμα και ψυχή, είναι να ξεχάσει τον εαυτό του, να μη σκεφτεί ούτε στιγμή πως είναι το κέντρο του κόσμου και πως όλα οφείλουν να γυρίζουν γύρω του. Να χαριστεί στον κόσμο θεωρώντας όλους τους άλλους κέντρο του. Δηλαδή να γεννιέται διαρκώς μέσα στον κόσμο ως νέο πνεύμα, νέο σώμα, νέα ψυχή, όπως γεννήθηκε μια φορά μέσα στην οικογένειά του. Τότε νομίζω πως θα γίνει ξανά το κέντρο του κόσμου ή ίσως θα γίνει ακόμα πιο πραγματικά. Με άλλα λόγια μέσω της αγάπης για τον κόσμο που δεν λυπάται να χαρίζεται όσο δεν λυπάται και ο Ήλιος να δίνεται.

2. Η προσωπική σκέψη του Άρη στην οποία έχω να τοποθετηθώ είναι η ακόλουθη:

"Ο άνθρωπος από κάπου έρχεται όταν γεννιέται και κάπου πάει πεθαίνοντας. Η ενσάρκωσή του και η περιπέτειά του στον πλανήτη Γη, δεν είναι παρά μια φάση της διαδρομής του σ' αυτό που εμείς εδώ λέμε χώρο, χρόνο, σύμπαν."

Όταν σου παραδίδεται μια αρκετά γενική φράση όπως αυτή είναι δύσκολο να τοποθετηθείς συγκεκριμένα. Και βέβαια έτσι είναι, πώς να φέρω αντίρρηση, αφού ούτε εγώ ξέρω από πού ερχόμαστε και πού πάμε και το μόνο που λίγο αντιλαμβάνομαι είναι αυτή καθεαυτή η περιπέτεια στο συμπαντικό χωρόχρονο. Την ίδια στιγμή που για παάδειγμα, όταν είμαι πολύ λυπημένη καταργείται χώρος και χρόνος και όλα συμπιέζονται μαζί με την ύπαρξή μου σε μια συμπαγή κουκίδα νύχτας, ενώ όταν είμαι τρελά ερωτευμένη όλα απλώνονται σε μια απειρία έκτασης χώρου και χρόνου. Ίσως, λοιπόν, αυτή η περιπέτεια να επικεντρώνεται κυρίως στη βίωση μέσω των εξωτερικών και εσωτερικών συμβάντων της ύπαρξής μας, αυτού του άπιαστου χώρου και χρόνου. Ίσως λέω, γιατί εμένα μ' ενδιαφέρι πρωτίστως ο λόγος της ύπαρξης και όχι αυτή καθεαυτή η περιπέτεια, αλλά το γιατί να την βιώνουμε και κατόπιν το πώς την βιώνουμε, το νόημα να βρίσκεται στο ξεδίπλωμα των διαστάσεων που αναφέρω στο δεύτερο παράδειγμα. Γιατί τίποτα δεν μπορεί να με πεισει πως αυτή η περιπέτεια που ονομάζεται ζωή και είναι ζωή, μας δόθηκε για να πεθάνει, δηλαδή να κλειστεί μέσα σε μια συμπαγή κουκίδα νύχτας και να μεινει εκεί για πάντα. Η ζωή γεννά ζωή. Ο έερωτας για την ζωή, τον άνθρωπο, τον δημιουργό της ζωής, κάνει την φάση αυτή που εμείς τώρα εν ζωή διανύουμε, να αποκτά ενότητα και νόημα με αυτό το "κάπου" από το οποίο προήλθαμε και το "κάπου" στο οποίο πηγαίνουμε.

3. Η λογοτεχνική φράση που παραδίδω εγώ στους πέντε φίλους και φίλες είναι από το "Χορικό" του Διονύσιου Σολωμού:
"Όχι, ούτε το κύμα, ούτε κανένα δυνατό θεριό δεν μπορεί ν' αγγίσει τον χρυσό καρπό της ψυχής. Άθικτος και αθάνατος πέφτει στον κόλπο του Θεού που την έπλασε"

4. Η δική μου σκέψη -που μόνο δική μου δεν είναι γιατί δεν έχω δικές μου σκέψεις, να μη λέμε και ψέμματα- που παραδίδω είναι:

"Δεν υπάρχει τίποτα από μόνο του καλό ή κακό. Αυτό που στη μια περίπτωση είναι καλό στην άλλη μπορεί να είναι κακό."


ΥΓ. Σας αφήνω κλειδιά να μπείτε, να παίξετε, να κάνετε ό,τι σας έρθει στο κεφάλι. Θα λείψω για λίγες μέρες και μετά θα σας πω πού ήμουν, θα το δείτε εξάλλου. Έχετε την αγάπη μου.