Δεν είναι χόρτο ταπεινό, χαμόδεντρο δεν είναι
βρύσες απλώνει τα κλαδιά το δέντρο στον αέρα
μην καρτερεις εδώ πουλί και μην προσμένεις χλόη
γιατί τα φύλλ' αν είν' πολλά, σε κάθε φύλλο πνεύμα.
Το ψηλό δέντρ' ολόκληρο κι ηχολογά κι αστράφτει
μ' όλους της τέχνης τους ηχούς, με τ' ουρανού τα φώτα.
Σαστίζ' η γη κι η θάλασσα κι ο ουρανός το θάμα,
και μέγα πολυκάντηλο μες στο ναό της φύσης,
κι αρμόζουν διάφορο το φως χίλιες χιλιάδες άστρα,
χίλιες χιλιάδες άσματα μιλούν και κάνουν ένα.
Καλό μήνα, ανθισμένη άνοιξη, βιωμένη Σαρακοστή
και αναστημένοι Ανάσταση!
Η φωτογφραφία είναι του Ηλιογράφου που πάντα ευχαριστώ για την ευγενική χορηγία.
Το ποίημα είναι μοναδικό και σίγουρα συμβολικό.
ReplyDeleteΤι συμβολίζει αυτό το δέντρο;
Μπορεί να γίνει ένα κουΐζ μεταξύ των αναγνωστών σου.
Σ' ευχαριστούμε που το ανάρτησες. Είναι ένα ξεχωριστό, πολύτιμο κομμάτι ανάμεσα στους λογοτεχνικούς μας θησαυρούς.
Καλό μήνα και σε σένα.Τι όμορφο αυτό το βιωμένη!
ReplyDeleteΜπορεί αργότερα να έρχονται οι καρποί, όμως την ομορφιά αυτής της εποχής τα δέντρα τότε δύσκολο είναι να ξεπεράσουν.
ReplyDeleteΝα 'χεις κι εσύ όλα όσα εύχεσαι
Μυγδαλίτσα ανθισμένη κι αγαπημένη...
ReplyDeleteΚαλημέρα βασιλική μου, φιλιά πολλά...
Υπέροχο το ποίημα. Μια όμορφη και δημιουργική άνοιξη σου εύχομαι να'χεις. Μέρα καλή
ReplyDeleteΚαλημέρα Λήμνια! Μια μέρα που ξεκίνησε μουντή και βροχερή και εξελίχθηκε σε ηλιόλουστη!
ReplyDeleteΟ Σολωμός είναι η μεγάλη μου αδυναμία, τον έχω φάει ολόκληρο και δεν τον συγκρίνω με κανέναν. Άνοιξα πάλι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που πλησιάζει και που μου ζητήθηκε να διαβάσω ένα ποίημα από τον Ιανό για το βράδυ της αυτής ημέρας και κατέληξα σ' αυτό.
Νομίζω πως τα περισσότερα από τα ποιήματα του Σολωμού έχουν και συμβολικό περιεχόμενο.
Είναι ενδιαφέρον αυτό που λες, αλλά προτιμώ να μην θέτω εγώ τα κουίζ, αλλά να γράφει ο καθένας ό,τι θέλει. Θα μπορούσαν να είναι δάκρυα τα πολυκάντηλα, προσευχές, χέρια που υψώνονται στον ουρανό, γιατί τα χέρια είναι φτιαγμένα για να υψώνονται. Χίλια πράγματα θα μπορούσαν να υπονοούνται και πάλι αν δεν υπονοείται τίποτα, το ποίημα παραμένει ΜΕΓΑ!
Θέλω να ξαναδιαβάσω την Γυναίκα της Ζάκυνθος που την θεωρώ κορυφαία των κορυφαίων, αλλά τώρα επείγουν άλλα αναγνώσματα που πρέπει να καρπίσουν πονήματα... ανατολικού τύπου...
Την ευχούλα του Διονυσίου να έχουμε, τίποτα άλλο δεν θέλω!
Carpe diem, αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Να τα βιώνουμε όλα με όλες μας τις δυνάμεις; Εχθές που πήγα στην προηγιασμένη για παράδειγμα, ε, κατάλαβα πια πως μπήκε η Σαρακοστή και το καταφχαριστήθηκα! Φιλιά!
ReplyDeleteSot μου με τις ωραίες σου σκέψεις και τις αξολάτρευτες ευχούλες σου, καλημέρα! Τώρα ζωγραφίζω το επόμενο παραμυθάκι, έχω αλλάξει τελείως τεχνική, και είναι ένα κείμενο που λατρεύω τελείως. Προχωρώ αργά και προσεχτικά και το χαίρομαι με μια χαρά πολύ βαθιά και πολύ ήσυχη, εξ' ου και η κατά διαστήματα αποχή μου απο τον υπολογιστή... Να είσαι πολύ πολύ καλά!
ReplyDeleteArtanis ταξιδεμένη, εσύ αγαπάς τα λουλούδια κι εγώ πέρα από την αξιολάτρευτη αυτή μυγδαλίτσα που αποθανάτισε ο φίλος μας, βλέπω κάθε μέρα τους βλαστούς από τους τουλίπτε μου, που φύτεψα το φθινόπωρο, που ξεπετάχτηκαν πια, και δεν χορταίνω το θαύμα! Φιλιά ανθισμένα!
ReplyDeleteΛάκη μου, το αυτό εύχομαι κι εγώ ολόψυχα σ' εσένα! Προχωράμε κι η άνοιξη μας σπρώχνει απαλά στον ώμο. Σήμερα κάλεσα μια γλύπτρια στο σχολείο και μαγεύτηκα από τις πέτρες, λέω να σταματήσω το γράψιμο και να το ρίξω στην γλυπτική!
ReplyDeleteΤο δέντρο της ζωής πλασμένο τέλεια από τον άφταστο και πρώτο Διονύσιο Σολωμό.
ReplyDeleteΣ' ευχαριστούμε, Βασιλική, που μας το θύμησες!
Καλή Σαρακοστή, καλές υπομονές κι αντοχές στ' αστροπελέκια.......
Μπαμπη μου σ' ευχαριστώ... Δεν λέω τίποτα άλλο, γιατί ενδέχεται να μετανιώσω για ό,τι πω...
ReplyDelete