Υπάρχει ο κόσμος που φαίνεται
κι ο κόσμος που δε φαίνεται
υπάρχει ένα σώμα που βυθίζεται
κι ένα σώμα που βαπτίζεται
Υπάρχει ο νους που τρώει τα έτοιμα
κι ο νους που πολεμά για της στιγμής τη σπίθα
υπάρχουν δυο λευκά σημεία
το κύμα και το μνήμα
Υπάρχει ένα άλλο επίπεδο
που λάμπει ο Ήλιος
της αγνής μας ουσίας
Από την ποιητική συλλογή του Γιάννη Ζήκα 'Φύλλο και φτερό', εκδόσεις Μυγδονία, 2009
Ο νους που πολεμά για της ψυχής την σπίθα..ένα δώρο για μέρα που δεν ήξερε προς τα που ακριβώς να τραβήξει!Ευχαριστώ
ReplyDeleteΚαλημέρα γλύκα! Προς τα κει η μέρα, λοιπόν! Πάμε!
ReplyDeleteΛιτό και όμορφο πολύ. Μέρα καλή
ReplyDeleteΚαλημέρα Λάκη! Τώρα που βγήκε κι ο ήλιος είναι πιο ωραία!
ReplyDeleteΑυτό το άλλο επίπεδο που λάμπει ο ήλιος, πόσο δύσκολο είναι να το δούμε, μερικές φορές μία ζωή δε φτάνει..
ReplyDeleteΠολύ όμορφο Βασιλική!
Ε, δεν έχεις κι άδικο, αλλά ας παρηγορηθούμε σκεπτόμενοι πως κι αν εμείς δεν το βλέπουμε, μας βλέπει αυτό... Καλημέρα!
ReplyDeleteΠανέμορφο ποίημα...
ReplyDeleteΚαλημέρα Βασιλική μου...
Καλό βραδάκι και μια ηλιόλουστη, χαμογελαστή Κυριακή!
ReplyDelete