Ένα... κομψό σχόλιο στην επικαιρότητα, από τον Μικρό Πρίγκιπα του Μεγάλου Αντουάν Ντε Σεντ Εξιπερί

Ο τέταρτος πλανήτης ανήκε σ' έναν επιχειρηματία. Αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο απορροφημένος, που ούτε καν σήκωσε το κεφάλι του να κοιτάξει τον μικρό πρίγκιπα που τον πλησίαζε.- Καλημέρα σας, τον χαιρέτισε. Το τσιγάρο σας έσβησε.- Τρία και δύο κάνουν πέντε. Πέντε κι εφτά κάνουν δώδεκα. Δώδεκα και τρία κάνουν δεκαπέντε. Δεκαπέντε κι εφτά κάνουν εικοσιδύο. Εικοσιδύο κι έξι κάνουν εικοσιοχτώ. Καλημέρα, δεν έχω χρόνο να το ξανανάψω. Εικοσιέξι και πέντε κάνουν τριάντα ένα. Ουφ! Βγαίνει, λοιπόν, πεντακόσια ένα εκατομμύρια εξακόσιες εικοσιδύο χιλιάδες εφτακόσια τριάντα ένα.- Πεντακόσια ένα εκατομμύρια τι πράγμα;- Τι; Εδώ είσαι ακόμα; Πεντακόσια ένα εκατομμύρια από... δε θυμάμαι πια... έχω τόση δουλειά! Είμαι σοβαρός άνθρωπος εγώ, δε χαραμίζω το χρόνο μου με σαχλαμάρες! Δύο και πέντε κάνουν εφτά...- Πεντακόσια ένα εκατομμύρια τι πράγμα, ξαναρώτησε ο πρίγκιπας που ποτέ δεν ξεχνούσε μια ερώτησή του που έμενε χωρίς απάντηση.
Ο επιχειρηματίς τότε σήκωσε το κεφάλι του.- Πενήντα τέσσερα χρόνια είμαι εδώ και με διέκοψαν τρεις μόνο φορές. Η πρώτη φορά ήταν πριν είκοσι δύο χρόνια που έπεσε εδώ μια χρυσόμυγα, ποιος ξέρει από πού. Το ζουζούνισμά της ήταν τόσο ενοχλητικό που έκανα τέσσερα λάθη στις προσθέσεις μου. Η δεύτερη φορά ήταν πριν έντεκα χρόνια με μία κρίση ρευματισμών που μου παρουσιάστηκε. Δεν πολυκινούμαι, ξέρεις, γιατί δεν έχω χρόνο να σπαταλήσω γι' αυτό. Ασχολούμαι με σοβαρά πράγματα εγώ. Τέλος, η τρίτη φορά... η τρίτη φορά είναι τώρα! Λοιπόν, τι έλεγα; Α, πεντακόσια ένα εκατομμύρια...- Εκατομμύρια τι πράγμα;
Ο επιχειρηματίας κατάλαβε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει ήσυχο.- Εκατομμύρια απ' αυτά τα πραγματάκια που βλέπουμε μερικές φορές στον ουρανό!- Μύγες;- Όχι, μιλάω γι' αυτά τα πραγματάκια που λάμπουν.- Μέλισσες;- Όχι, αφού σου λέω. Εννοώ εκείνα τα πραγματάκια που χρυσίζουν και κάνουν τους τεμπέληδες να γίνονται ονειροπόλοι. Εγώ, όμως, είμαι σοβαρός άνθρωπος. Δεν έχω καιρό για ρομαντισμούς.- Α, για τ' αστέρια μιλάς.- Το βρήκες. Αστέρια είναι.- Και τι τα κάνεις τέλος πάντων αυτά τα πεντακόσια ένα αστέρια;- Πεντακόσια ένα εκατομμύρια εξακόσιες εικοσιδύο χιλιάδες εφτακόσια τριάντα ένα. Εγώ είμαι σοβαρός άνθρωπος, δίνω σημασία στην ακρίβεια.- Και τι τα κάνεις αυτά τα αστέρια;- ΤΙ τα κάνω;- Ναι.- Τίποτα. Απλώς μου ανήκουν.- Είναι δικά σου τα αστέρια;- Μάλιστα.- Μα, εγώ γνώρισα προηγουμένως έναν βασιλιά που...- Οι βασιλιάδες δεν κατέχουν, βασιλεύουν. Είναι ολότελα διαφορετικό.- Και τι κερδίζεις που 'ναι δικά σου τα αστέρια;- Γίνομαι πλούσιος.- Και τι κερδίζεις που 'σαι πλούσιος;- Μπορώ ν' αγοράζω κι άλλα αστέρια, αν βρω.
Αυτός εδώ, συλλογίστηκε ο μικρός πρίγκιπας, σκέφτεται παρόμοια με τον μπεκρή μου.Κι όμως συνέχισε τις ερωτήσεις του.- Πώς είναι δυνατόν να θεωρεί κανείς ιδιοκτησία του τ' αστέρια;- Και σε ποιον ανήκουν; ρώτησε θιγμένος ο επιχειρηματίας.- Δεν ξέρω. Σε κανέναν μάλλον.- Τότε είναι δικά μου, αφού πρώτα εγώ το σκέφτηκα.- Κι αυτό είναι αρκετό;- Φυσικά. Αν ανακαλύψεις ένα διαμάντι που δεν είναι κανενός, τότε είναι δικό σου. Αν βρεις ένα νησί που δεν είναι κανενός, τότε είναι πάλι δικό σου. Επίσης αν το μυαλό σου πρωτοκατεβάσει κάποια πρωτότυπη ιδέα, το δίπλωμα ευρασιτεχνίας δίνει μόνο σε σένα τα δικαιώματα εκμετάλλευσης αυτής της ιδέας σου. Το ίδιο, λοιπόν, ισχύει και για μένα: τ' αστέρια μού ανήκουν γιατί κανένας πριν από μένα δεν είχε την ιδέα να τα κάνει δικά του.- Αυτό είναι αλήθεια, παραδέχτηκε ο μικρός πρίγκιπας. Και τι τα κάνεις τέλος πάντων;- Τα διαχειρίζομαι. Τα μετράω και τα ξαναμετράω, απάντησε ο επιχειρηματίας. Είναι δύσκολη δουλειά. Εγώ όμως είμαι σοβαρός άνθρωπος.Ο μικρός πρίγκιπας δεν είχε πειστεί ακόμα μέσα του.- Εγώ αν έχω κάποιο μεταξωτό μαντίλι μπορώ να το τυλίξω στο λαιμό μου και να το πάρω μαζί μου. Εσύ όμως δεν μπορείς να πάρεις μαζί σου τ' αστέρια!- Όχι, μπορώ όμως 'να τα καταθέσω στην τράπεζα'.- Και τι θα πει αυτό;- Σημαίνει πως καταγράφω το σύνολο των αστεριών μου σ' ένα χαρτί κι έπειτα αυτή την 'απόδειξη' την κλειδώνω και την φυλάω σ' ένα συρτάρι.- Αυτό είναι όλο κι όλο;- Φτάνει και παραφτάνει.'Φαίνεται διασκεδαστικό' συλλογίστηκε ο μικρός πρίγκιπας και 'αρκετά ποιητικό. Δεν είναι όμως για να το παίρνεις και πολύ στα σοβαρά.'Ο μικρός πρίγκιπας είχε πολύ διαφορετικές αντιλήψεις για τα σοβαρά πράγματα απ' ότι οι μεγάλοι.
- Εγώ, του παρατήρησε ο μικρός πρίγκιπας, έχω ένα λουλουδάκι που το ποτίζω κάθε μέρα. Έχω επίσης τρία ηφαίστεια που τα καθαρίζω κάθε βδομάδα, μιας και καθαρίζω και το σβησμένο, γιατί ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα απογίνει. Και το ότι είναι δικά μου είναι καλό και για τα ηφαίστειά μου και για το λουλούδι μου που τα περιποιούμαι. Εσύ όμως με το να κατέχεις τα αστέρια δεν τα κάνεις σε τίποτα καλό.
Ο επιχειρηματίας άνοιξε το στόμα του, μα δεν βρήκε κανένα επιχείρημα για να υποστηρίξει τον εαυτό του κι έτσι ο μικρός πρίγκιπας αναχώρησε κι από κει.'Οι μεγάλοι είναι πέρα για πέρα παράξενοι', βεβαίωνε μέσα του καθώς απομακρινόταν.