Καλή Σαρακοστή!

Το χόρτο κάτω απ' την πέτρα

είναι το δικό μου υπόστεγο

Εκεί μεθοκοπώ από μια στάλα της βροχής

Χορταίνω 

βλέποντας το σπόρο

που κουβαλά στην πλάτη το μυρμήγκι

Είναι το ελάχιστο που μου χαρίζει τη ζωή

Ένα μονάχα κλείσιμο βλεφάρων

με οδηγεί αταλάντευτα

στης προσευχής το όνειρο

Είναι το τίποτα που είμαι

Σκόνη σαν ψίχουλο πανάλαφρο κι ασήμαντο

τόσο φτωχό και έρημο, τόσον ανάξιο λόγου

που με σηκώνει ο αέρας ασυναίσθητα

κι από άνεμο σε άνεμο

με πάει στον ουρανό