Ασκήσεις εδάφους (άσκηση 31: Ο βάτραχος και ο κυνηγός)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βάτραχος που περνούσε τη μέρα του βουτώντας στα νερά μιας λίμνης. Δεν ήθελε και πολλά πολλά από τη ζωή. Να βουτά στη λίμνη, να βγαίνει στις όχθες της, να κάνει κουάξ κουάξ, του ήταν ήδη αρκετά.

Μια μέρα πέρασε από κει ένας κυνηγός που κυνηγούσε πέρδικες. Περπατούσε ώρα πολλή και πουθενά δεν είχε απαντήσει ούτε μία. Βλέπει, λοιπόν, το βάτραχο που καθόταν και λιαζόταν πάνω σε μια πέτρα και τον ρωτά: Βρε καλό μου βατραχάκι μήπως είδες πουθενά καμιά πέρδικα;

Σκέφτεται και ξανασκέφτεται ο βάτραχος τι πρέπει να απαντήσει. Βλέπετε η επανάληψη των ίδιων πάντα κινήσεων όλη μέρα στο νερό, με έναν μυστήριο τρόπο τον είχε κάνει σοφό.

Αν ήμουν πέρδικα, του λέει, καθόλου δε θα ήθελα ένας βάτραχος να μαρτυρήσει σ’ έναν κυνηγό πού κατοικώ για να με σκοτώσει.

Σκέφτεται και ξανασκέφτεται ο κυνηγός τι να απαντήσει στο βάτραχο. Βλέπετε η συνήθειά του να κυνηγάει κάθε μέρα πέρδικες τον είχε εξοικειώσει πολύ με το θάνατό τους, που στο κάτω κάτω γι’ αυτόν ήταν ζήτημα βιοποριστικό.

Κι εγώ αν ήμουν βάτραχος, του λέει στο τέλος, δε θα ήθελα καθόλου να μην υπάρχει ούτε ένας κυνηγός που θα με κυνηγήσει για να με σκοτώσει επειδή δεν τρώγομαι με τίποτα.

Ο βάτραχος βούτηξε στη λίμνη. Ήξερε πότε να παραιτείται. Ο κυνηγός συνέχισε το δρόμο του. Ήξερε πως αργά ή γρήγορα θα τις έβρισκε τις πέρδικες.

Ο βάτραχος έμεινε βάτραχος κι ο κυνηγός κυνηγός για όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Μόνο καμιά φορά στον ύπνο τους, ο πρώτος ονειρευόταν πως βρίσκεται και γι’ αυτόν ένας κυνηγός που προσπαθεί να τον σκοτώσει για να τον φάει κι ο κυνηγός πως γινόταν βάτραχος που κανείς δε θα τον κυνηγούσε και θα του ήταν αρκετό να βουτά μέσα σε μια λίμνη και μόνο να κρώζει κουάξ κουάξ χωρίς να είναι αναγκασμένος να κυνηγάει πέρδικες…

Μόνο ένα μικρό περδικόπουλο καλά κρυμμένο μέσα σε μια φυλλωσιά κρυφακούγωντας τη συνομιλία τους, άλλαξε ζωή. Πέταξε μακριά, πολύ μακριά από κείνα τα μέρη και πήγε σε τόπους αδιάβατους για τους κυνηγούς, γιατί ξαφνικά κατάλαβε την αξία της…

..........

ΥΓ. Το παραμύθι γράφτηκε με αφορμή την παραγγελιά του Μπάμπη στο blog του aerapatera κι ένα παραμύθι άλλο μεξικάνικο που προηγουμένως ανέβασε εκεί η Ελένη. Και γι' αυτό ευχαριστώ και τους τρεις τους. Έτσι κλείνει ο μήνας των ασκήσεων εδάφους μ' ένα παραμύθι, σαν παραμύθι...