Ρωμανός Μελωδός - Ύμνοι - Στα Άγια Θεοφάνεια

5ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
....β΄Δεν περιφρόνησε ο Θεός τον άνθρωπο που ύπουλακυριεύτηκε μέσα στον παράδεισοκαι έχασε την θεοϋφαντη στολή.Γιατί ήρθε κοντά του και πάλι με θεϊκή φωνή καλείτον παραβάτη."Πού είσαι, Αδάμ; Από εδώ και πέρα μη μου κρύβεσαι.Θέλω να σε βλέπω.Και αν είσαι γυμνός, κι αν είσαι φτωχός να μη ντραπής,γιατί όμοιος έγινα με σένα.Μιας και δεν έγινες θεός, που το επιθυμούσες,ωστόστο Εγώ το θέλησα και άνθρωπος έγινα.Λοιπόν, πλησίασέ με και γνώρισε με για να πης"ήρθες, εφάνης, Συ,το Φως το Απρόσιτο.".......
ς΄
Θέλω να Σου παραχωρήσω τ' αξίωμα του Βαπτιστήγιατί αυτό Σου πρέπει.Αφού εγώ έχω ανάγκη να βαπτιστώ από Εσένα.Έρχεσαι όμως Συ σε μένα και προλαβαίνεις και ζητάςόσα να Σου ζητήσω θέλω.Από άνθρωπο τι ζητάς , Φιλάνθρωπε; Γιατί το κεφάλι Σουβάζεις κάτω από το χέρι μου; Αφού δεν μπορεί φωτιάνα βαστάηδεν ξέρει το φτωχό Πλούσιο να δανείζη.Τον Δυνατό τ' αδύνατο δεν Τον συναγωνίζεται.Στους κριματισμένους θα χρειαστεί που το 'χουν ανάγκη.Εσύ όντως είσαιτο Φως το Απρόσιτο........
θ΄Τώρα εφοβήθης, Βαπτιστή, και σε συγκίνησε τοπράγμα σαν μεγάλο. Κι όντως μεγάλο είναι.Και μεγαλύτερο απ' αυτό γνώρισε η συγγενής σου.Κοίταξε τη Μαρία και σκέψου πως Εκείνη μεβάσταξε.Μα θα μου πης: 'τότε το θέλησες'. Έτσι και τώρα θέλω.Μη διστάσεις, βάφτισέ με. Το δεξί σου χέρι μονάχαδάνεισέ μου.Κατοικώ στην ψυχή σου και όλον σε κατέχω.Πώς λοιπόν την παλάμη σου δεν μου δανείζεις;Μέσα κι έξω σου είμαι, γιατί μ' αποφεύγεις;Στάσου και κράτατο Φως το Απρόσιτο.........
ιζ΄Δεν λέω πια τα ίδια σαν και πριν: "δεν λύνω το λουρίτων παπουτσιών Σου".Γιατί να, απ' τα πόδια στο Κεφάλι προχωράω.Δεν πατάω πια τη γη αλλά τον ίδιο τον ουρανό, γιατίαυτά που κάνω είν' ουράνια.Μάλλον δε και τα ουράνια ξεπέρασαν. Αφού αυτάβαστάνε,μα δε βλέπουν Αυτόν που βαστάνε. Εγώ όμως τώραβλέπω και βαφτίζω.Εφραίνου ουρανέ και σκίρτα γη.Αγιασθήτε πηγές των νερών.Γιατί εφάνηκε και όλα μ' ευλογίες τα γέμισε,όλους τους φωτίζειτο Φως το Απρόσιτο.

6ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΣΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΔΑΜ
.......
ιη΄Τραγούδησα τον ερχομό Σου. Ένα σημάδι δείξε μουδικό Σου.Από τα πάθη τα κρυφά καθάρισέ με, γιατί οι μυστικέςμε καταστρέφουνε πληγές μου.Στείλε αθέατα στην κρυμμένη πληγή μου το αόρατοφάρμακο.Προσπέφτω, Σωτήρα, σε Σένα όπως η γυναίκαη αιμορροούσα,πιάνω κι εγώ την άκρη του φορέματος και λέω:"Και μονάχα να το κρατήσω, θα σωθώ".Μην αφήσης, λοιπόν, να πέσω έξω στην πίστη μου,Εσύ, Γιατρέ των ψυχών.Ξεσκεπάζω την πληγή να με γιατρέψης. Εσύπου φάνηκες κι εφώτισες τα πάντα.

Επιλογή στρφοών από το βιβλίο: "Ύμνοι" Ρωμανού του Μελωδού, εκδ. Αρμός, απόδοση στα Νέα Ελληνικά Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης.
Άγιε Ρωμανέ να εύχεσαι για μας να μας φωτίζει ο Θεός κι εσύ π. Ανανία να μας δίνεις την ευχούλα σου που πολύ σ' ευχαριστούμε που έφερες τόσο κοντά μας τον μεγάλο ποιητή και τον έκανες, Ρωμανό μας.