Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (1908-1993)

Ειδήσεις για ένα παράξενο πουλί, είδος σταυραετού, που όλο το σώμα του και τα φτερά, είναι από δώδεκα λογής πολύτιμους λίθους καμωμένα. Λέγεται κοινώς Νερουλάς και από το λαιμό του κρέμεται ένα κλειδί, με το οποίο ανοίγει τις βρύσες όλων των τρεχούμενων νερών και γεμίζουν οι ποταμοί, κατεβαίνοντας στη βυζάστρα θάλασσα, αργυρές και χρυσές κλωστές που υφαίνουν το λαμπρό φόρεμα της Παναγίας Κόρης, που χωρώντας το εν παντί αχώρητο φως, την πήρε ο Υιός της και Κύριος στους Ουρανούς, ψηλότερα από των Αγγέλων τα πρόσωπα, δίχως η στοργική και φιλεύσπλαχνη να εγκαταλείψει την φτωχιά γη έρημη, αφήνοντας χάρισμα την εσθήτα της θάλασσα.

Αυτά όλα έγιναν γνωστά από τις αφηγήσεις ενός εξωμότου, που υπηρετώντας την αρμάδα του Καπουντάν Πασά γλίτωσε από τον πνιγμό, μετά την καταβύθιση του στόλου παρά τη νήσο Σαπίέντζα.

Βλέποντας τα σακιά, μέσα στα οποία είχαν προηγουμένως ρίξει στο βυθό τους σκλαβωμένους χριστιανούς, η θάλασσα να τα έχει μεταβάλλει σε στολές πάμφωτες, επανήλθε μετανοημένος στη σαφώς διερμηνεύουσα τα επέκεινα Ορθόδοξη πίστη.

Ευχαρίστησε τότε το Δελφίνι, που με την χάρη του Θεού, τον έβγαλε επί στερεού εδάφους να πατήσει και προχώρησε στα ενδότερα. Μπροστά του ανοιγόταν ένας κάμπος άγουρος, σαν σώμα εφήβου 16 ετών, γεμάτος από κουρέλια βλαστήσεως, σαν κομματιασμένο φόρεμα, που αφήκε το παρελθόν στα τέλη του χρόνου, σημάδια πένθους.

Ήταν, κατ’ άλλους καταχωρητάς των συμβάντων, η τελευταία ημέρα του έτους, που τιμάται η μνήμη του Αγίου Γεωργίου στον Αχλιόντα της Κύπρου. Του επιλεγομένου μαχαιρωμένου θαυματουργού Αγίου, του οποίου η μνήμη δεν αναφέρεται στους Συναξαριστές, αλλα στον Πατμιακό κώδικα 266.

Άλλοι πάλι ορίζουν την 29 του δωδεκάτου μήνα του Χρόνου, ότι έφτασε ο μετανοημένος στο Παρεκκκλήσι του Άι-Γιωργιού σιμά στ’ αμπέλι όπου συνάντησε τον πρώτο άνθρωπο, που του μίλησε. Έτερος Άγιος Γεώργιος τιμάται την άλλη αυτή ημερομηνία. Ο της Νικομηδείας με τον μέγα αριθμό Μαρτύρων του Χριστού Επίσκοπος «Πανηγυριστής των υπέρ νουν πραγμάτων».

Εκεί, πίνοντας επανειλημμένες φορές αγιασμό, από το μπουκαλάκι, που το είχε γεμίσει, αντλώντας από το φωτεινό ζόφο του φρέατος, ο Χριστιανός που έτυχε μπροστά του, συνετελέσθη η αλλαγή της ψυχής του εξωμότου και του καιρού της περιβαλλούσης ατμόσφαιρας, που πήρε να ζεσταίνει, προαναγγέλοντας τις καλές ημέρες του επερχόμενου μέλλοντος.

Από το cd Πεζογράφοι αυτοανθολογούμενοι, εκδ. Εν Χορδαίς σε συνεργασία με τον 9,58fm και τον οργανισμό Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997.