Γιώργος Ιωάννου - "Η μόνη κληρονομιά¨"

Δεν ξέρω πια τι γίνεται με την ομίχλη κι αν εξακολουθεί να πέφτει τόσο πηχτή, ή μήπως χάθηκε ολότελα κι αυτή όπως η πάχνη πάνω απ’ τα πρωινά κεραμίδια.

Βλέποντας την παρθενική πάχνη να γυαλίζει παντού, λέγαμε: «είχε κρύο τη νύχτα», ή «τα λάχανα θα γίνουν με την πάχνη πιο γλυκά, πρέπει να κάνουμε ντολμάδες».

Όταν ερχόταν ο καιρός της ομίχλης είχα πάντα το νου μου σ’ αυτήν. Μέρα τη μέρα περίμενα να με σκεπάσει κι εγώ να χώνομαι αθέατος μέσα της.

Θλιβόμουν όμως πολύ όταν έπεφτε τις καθημερινές την ώρα που βασανιζόμουν με τα χαρτιά στο γραφείο. Παρακαλούσα να κρατήσει ως το βράδυ, συνήθως όμως γύρω στο μεσημέρι διαλυόταν από έναν ήλιο ιδιαίτερα δυσάρεστο.

Μα καμιά φορά, όταν ξυπνώντας τ’ απόγευμα, την ώρα που έλεγα αν θα πάω στο σινεμά ή στο καφενείο, έβλεπα αναπάντεχα από το παράθυρο το απέραντο θέαμα της ομίχλης, άλλαζα αμέσως σχέδια και πορείες.

Σήκωνα το γιακά της καμπαρτίνας, κατέβαινα με σιγουριά τα σκαλιά κι έφευγα για την παραλία χωρίς ταλαντεύσεις.

Η ομίχλη είναι για να βαδίζεις μέσα σ’ αυτήν.

Διασχίζεις κάτι που είναι πυκνότερο από αέρας και σε στηρίζει. Αλλά και κάτι ακόμα. Ομίχλη χωρίς λιμάνι είναι πράγμα αταίριαστο.

Η ομίχλη ήταν ακόμα πιο γλυκά όταν την ψιλοκεντούσε εκείνη η βροχή, η πολύ ψιλή βροχή του ουρανού μας, αυτή που δε σε βρέχει, μα σε ποτίζει μονάχα και φυτρώνουν πιο λαμπερά τα μαλλιά σου την άλλη βδομάδα.

Και τότε έπαιρναν νόημα τα φώτα και τα τραμ και τα κορναρίσματα. Ακόμα και οι πολυκατοικίες γίνονταν ελκυστικές μες στην αχνάδα.

Κι ύστερα έφτανα στο καφενείο του λιμανιού, αυτό που από χρόνια είναι γκρεμισμένο, να ξαναβρώ την παρέα μου. Κι όταν δεν ήταν εκεί, -και δεν ήταν ποτέ εκεί-, καθόμουν ώρες και καρτερούσα.

Πίσω από τα τζάμια διαβαίναν αράδα οι σκιές αυτών που τώρα έχουν πεθάνει. Κολλούσαν το μούτρο τους για μια στιγμή στο θαμπό τζάμι κι άλλοι έμπαιναν μέσα, ενώ άλλοι τραβούσαν ανατολικά για τον Πύργο του αίματος.

Κι αν δεν μου έγνεφε κανείς, έβγαινα κι ακολουθούσα μια σκιά που ποτέ δεν μπορούσα να προφτάσω.

Από το cd "Πεζογράφοι αυτοανθολογούμενοι", εκδ. Εν Χορδαίς σε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό 9,58 fm, Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997