Κυριακή Θ’ Ματθαίου
(Ματθ. 14,22-34)
Τῷ καιρῷ ἐκείνω,
22. ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
23. καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. 24. τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25. τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης.
26. καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.
27. εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.
28. ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.
29. ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. 30. βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.
31. εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε εἰς τί ἐδίστασας;
32. καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος·
33. οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.
34. Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.
Σκέψεις:
Η Ευαγγελική περικοπή της ημέρας αφορά στη στιγμή που ο Πέτρος, κατά παρότρυνση του Χριστού, περπατά πάνω στα κύματα.
Πότε ο Πέτρος αρχίζει και βουλιάζει, ενώ ήδη έχει κάνει κάποια βήματα πάνω στο νερό; Τη στιγμή που το βλέμμα της καρδιάς του αποσύρεται από τον Χριστό και επικεντρώνεται στον άγριο άνεμο.
Η ολιγοπιστία του, έγκειται ακριβώς σ’ αυτήν την εσωτερική του μετατόπιση, από τον ακλώνητο εσωτερικό λίθο πάνω στον οποίο έχει οικοδομηθεί όλη του η ύπαρξη, προς τον αντι-κείμενο λίθο, τον ενάντιο άνεμο, που τον τρομάζει, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να κατάρρευσει και να καταποντιστεί όλο
του το οικοδόμημα…
Νομίζω, λοιπόν, πως ολιγοπιστία είναι αυτή ακριβώς η μετατόπιση της καρδιάς από το κέντρο της, τον στόχο και την αιτία της, το απόλυτο εκείνο σημείο, που την κάνει να χτυπά, δηλαδή να περπατά ακόμη και πάνω στο νερό… αυτό που μπορεί τόσο εύκολα και με βάση τους φυσικούς νόμους να σε ρουφήξει ολόκληρο στον αχανή βυθό της…
