Φώναζε ο φτωχός πραματευτής:
- Περάστε κόσμε! Πουλώ ένα δάκρυ πολύτιμο!
Περάστε κόσμε ένα γέλιο μονάκριβο πουλώ!
Ε... κόσμε... πουλώ το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον...
Κανείς δεν αγόραζε. Όλοι προτιμούσαν άλλους πάγκους στο παζάρι. Περιουσίες ολόκληρες ξόδευαν αγοράζοντας ψέμματα και αυταπάτες. Όλοι προσπέρασαν τον φτωχό πραματευτή που έβγαλε τη αλήθεια στο σφυρί για να ζήσει. Τη νύχτα τα άφησε όλα πάνω στον πάγκο του και πήρε το δρόμο του γυρισμού. Ελεύθερος από λύπη, ελεύθερος από χαρά, από παρελθόν, παρόν και μέλλον, έφτασε στο σπίτι του και πέθανε ήσυχος...
Τα χρόνια πέρασαν. Κάποτε στη θέση του πάγκου του, εκεί καταμεσής στο πολύβουο παζάρι, φύτρωσε μια μηλιά που δεν ήταν κανενός. Μεγάλωσε κι έκανε μήλα. Οι κουρασμένοι περαστικοί αφού αγόραζαν ψέμματα και αυταπάτες απ' τους άλλους πάγκους σταματούσαν μπροστά της. Κάτω απ' τον ίσκιο της ξεκουράζονταν. Από τα μήλα της χόρταιναν και ξεδιψούσαν. Κι έτσι άρχισαν στη ρίζα της να κλαιν και να γελούν. Να αναθυμούνται τη ζωή τους. Να ζουν το παρόν τους. Πρώτη φορά να ονειρεύονται το μέλλον τους. Κι ο φτωχός πραματευτής από ψηλά διασκέδαζε την άγνοιά τους που -τόσο ερήμην τους-, τούς οδηγούσε στην αλήθεια...
απλά υπέροχο, μικρή παραμυθού :p
ReplyDeleteΑχ κοπέλα μου με τα παραμύθια σου μας κάνεις και ονειρευόμαστε, τώρα στα γεράματα. Μπράβο σου. Να, αν υπήρχε αυτό το μαγικό δέντρο, θα πήγαινα να δοκιμάσω τα μήλα του, να αναπαυτώ στις ρίζες του για να καταλάβω το πώς θα μπορέσω να ημερέψω μια καλή μου φίλη που είναι πολύ θυμωμένη μαζί μου νομίζοντας άδικα ότι την παραμελώ. Τι τα θες, όμως, αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια.
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ... μεγάλε ήρωα..
ReplyDeleteΘοδωρή, άκουσε με τώρα προσεκτικά...
ReplyDeleteΠρώτον, αν στα γεράματα ονειρεύεσαι, είσαι ήδη κάτω απ' το δέντρο και δεν έχεις κανένα θέμα...
Η καλή σου φίλη θα ημερέψει, δεν υπάρχει θέμα, θα λύσει το ζήτημα μόνη της γιατί είναι δικό της και σου προτείνω να κάνεις κι ένα copy paste το παραμυθάκι και να της στείλεις σαν δικό σου ή χωρίς να πεις κατ' ανάγκη και ποιανού είναι...
Τέλος, το πιο ωραίο παραμύθι είναι η ζωή και γι' αυτό αγαπάμε τα παραμύθια...
Μετά το τέλος, θα σου πω, πως για να το γράψω αυτό μ' έκλεισαν σ' ένα σεντούκι σκοτεινό, απ' όλες τις μεριές χώσαν σπαθιά που με τραυμάτισαν και αφού ό,τι απόμεινε από μένα ήταν αυτό το παραμύθι, άνοιξαν το καπάκι και είμαι πάλι εδώ!!!
Αληθινό όσο το γέλιο και το δάκρυ και μεγάλο, όσο είναι μικρό, το παραμύθι αυτό.
ReplyDeleteΥπέροχη η ιστορία σας. Μου θύμισε την περίπτωση μιας αμυγδαλιάς, σε ένα βιβλίο του Ρόμπερτ Φίσερ, Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία, όπου, όσοι κάθονταν στις ρίζες της αμυγδαλιάς και έτρωγαν από τα μύγδαλά της, αποκτούσαν πρόσβαση στο πανανθρώπινο δίκτυο σοφίας και γνώσης και γίνονταν δυνατότεροι και πνευματικότεροι. Το κοινό στοιχείο στις δύο ιστορίες είναι το κέρδος που έχουμε όταν διατηρούμε την επαφή μας με τη φύση.
ReplyDeleteΔυστυχώς, στην εποχή μας, πίσω από τα πάντα κρύβεται το συμφέρον. Το οποίο όμως, στον πρέποντα χρόνο και από μια προσωπική διαδρομή στην οποία θα σκοντάφτουμε στη δική μας πλεονεξία και έλλειψη σεβασμού προς ό,τι είναι ιερό στη ζωή, θα μας οδηγήσει, κάποτε, στο ξέφωτο της αλήθειας.
ReplyDeleteΠουλιέται κι αγοράζεται άραγε Βασιλική μου, το δάκρυ, οι χαρές κι οι λύπες, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον;
ReplyDeleteΠού νάναι αυτό ο πωλητής;
Και πόσο να ζητάει άραγε;
Μάλλον ...ξεπουλιούνται όλα τα αγαθά του φτωχού πραματευτή! Και μάλιστα φτηνά, πολύ φτηνά, σχεδόν τζάμπα...
Φιλιά
Ο αέρας είναι φτηνός (τσάμπα). Μπορείς να ζήσεις χωρίς αέρα; Το νερό είναι φτηνό. Μπορείς να ζήσεις χωρίς νερό; Το συναίσθημα είναι φτηνό. Μπορείς να ωριμάσεις χωρίς συναίσθημα; Το παρελθόν και το μέλλον είναι φτηνά. Μπορείς να διακρίνεις ποια κατεύθυνση θα σε οδηγήσει στην προκοπή, χωρίς το παρελθόν και το μέλλον; Η ζωή είναι μια μακρά διαδρομή. Μπορείς να την περπατήσεις δίχως, ό,τι, το συναίσθημα, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον γεννάνε, την Αγάπη;
ReplyDeleteΠάντως, ο πολύ κόσμος πιστεύει ότι με γεμάτο πορτοφόλι, όλα τα μπορεί. Τότε γιατί ο κόσμος μας έφτασε στο σημερινό σημείο;
Διάβασα σήμερα το άρθρο της μ.κ. στην Κ. για την ιστορία μιας ταπεινής καθηγήτριας που απλά έκανε το καθήκον της με ευσυνειδησία, αφοσίωση και ολόκληρη την καρδιά της. Μέσα στη φτώχια έζησε μέχρι που αναπάντεχα, έφυγε. Συγκρίνετε με τις ζωές όσων είναι διασυνδεδεμένοι με τα δίκτυα ισχύος. Ο πλούτος ορίζεται με πολλούς τρόπους. Εσείς ποιόν προτιμάτε;
ReplyDeleteΈνας γνωστός μου, έλεγε κάποτε: «Έαρ χρειάζεται και ζωή πλήρης καθαρότητας, για ένα δώρο που κανείς άλλος δεν μπορεί να στο προσφέρει».
Ποιο κόμμα πιστεύετε ότι θα κερδίσει στις ερχόμενες εκλογές;
Sot, πάντα μου δίνεις χαρά... σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!!!
ReplyDeleteΘάλεια μου, σ' ευχαριστώ! Ο άνθρωπος είναι ένα με τη φύση και μιας και διακόπηκε αυτή η σχέση μαζ βοηθά να βρίσκουμε τρόπους να αποκαθιστούμε τη σχέση μας, όσο και όπως μπορούμε...
ReplyDeleteΚωνσταντίνε, νομίζω πως μοναδικό αληθινό συμφέρον μας είναι η αλήθεια... Ευτυχώς η ζωή φροντίζει για μας, αν έχουμε πάρει λάθος δρόμο, να μας επαναφέρει...
ReplyDeleteΜπάμπη μου, μπορεί να είναι κι έτσι... πάντως αν σκεφτείς πως όλα έχουν ένα τίμημα, είτε το θέλουμε είτε όχι, ίσως καθένας από μας να είναι ένας φτωχός πραματευτής κι ένας περαστικός ταυτόχρονα και στη θέση της ζωής αυτή η μηλιά που μεριμνά για μας διάφανα κι αόρατα...
ReplyDeleteΝτίνο, αν πορευόμασταν σύμφωνα με αυτό που νομίζει ο πολύς κόσμος... χαθήκαμε...
ReplyDeleteΤα πιο ακριβά και τα πλέον πολύτιμα δεν έχουν αντίκρυσμα χρηματικό όπως το λες... Ίσως είναι μια ευκαιρία η οικονομική κρίση, λοιπόν, για πεαναπροσδιορισμό των αξιών μας και της πορείας μας...
Μαγδαληνή, δεν με ενδιαφέρουν ποσώς τα κόμματα... λυπάμαι.. Το δώρο της ζωής είναι το μεγαλύτερο μιας και μόνο του έρχεται, μόνο του φεύγει..
ReplyDelete... συνεχίζοντας λοιπόν το παραμύθι θέλω να πω ότι δεν τους οδηγούσε απλά στην αλήθεια. Τους οδηγούσε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που κατά τον Σουΐδα ελευθερία είναι η πορεία προς την αγάπη.
ReplyDelete