Ήρθε η Λύπη
στο μικρό μου σπίτι
Βύσσινο της καρδιάς
την τράταρα
Νερό των οματιών να ξεδιψάσει
-τόσο δρόμο
που για την αφεντιά μου έκανε-
Φεύγει ευχαριστημένη τώρα
σχεδόν γελαστή...
Στο καλό, της γνέφω
Ν' αργήσεις να γυρίσεις
λέω μέσα μου...
καλημέρα, καλή βδομάδα.
ReplyDeleteέχεις παρατηρήσει κι εσύ ότι ή χαρά θα έχεις ή λύπη?
είναι ιδέα μου ή δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο?
δεν λέω για αλλα συναισθήματα διότι τα ομαδοποιώ σε αρνητικά(λύπη) και θετικά (χαρά) ;)
Νομίζω πως υπάρχει κάτι σαν ενδιάμεσο που εγώ το αγαπώ ξεχωριστά... η ειρήνη... μια ήσυχη κατάσταση που είτε χαρά έχεις είτε λύπη, όλα χωρούν με μια αφάνταστη τρυφερότητα...
ReplyDeleteήμουν σίγουρος ότι θα έπαιρνα τη σωστή απάντηση. :)
ReplyDeleteΑυτό που όλοι βιώνουμε μα ελάχιστοι κατανοούμε.
thanks