Labels

Tuesday, March 10, 2009

Κάτι σαν τραγούδι,, λίγο σαν προσευχή




Φοβάμαι να μιλήσω για το τραύμα
ούτε να το κοιτάξω το μπορώ, ούτε να ψηλαφισω.
Μόλις πιστέψω πως σαρκώθηκε το θαύμα
το αίμα πίδακας ορμά, πώς να το κρύψω;

Άλλοτε αρκεί ένα άγγιγμα βοριά
άλλοτε -πιο παράδοξα- κάποιου νοτιά το χάδι
κάποτε μόνον μια απρόσεχτη περαστική ματιά,
ή ένα χαστούκι ανάλγητο απ' τα άδυτα του Άδη.

Δε σου ζητώ να κάνεις μαγικά
ούτε προσπάθειες υπεράνθρωπες για μένα
μείνε μόνο κοντά μου τώρα που ο πόνος αλυχτά
κι έμεινα πλειγωμένη δίχως άνθρωπο κανένα.


Δε σου ζητώ παλάτια ούτε και πύργους
τι να τους κάνω τους πολύτιμους τους λίθους
που ξεριζώνουν με τη βία οι εραστές
απ' τη φιλεύσπλαχνη τη γη τους;

Μπορείς μονάχα όταν ανοίγει αυτή η πληγή
να στέκεσαι στο πλάι μου, κοντά μου
με το 'να χέρι περασμένο από τη μέση τη λεπτή
και τ' άλλο να σφουγγίζει την καρδιά μου;

Μπορείς να με φυλάγεις απ' τα βλέμματα,
τα ύπουλα χτυπήματα, τις κατακρίσεις,
τις ερωτήσεις τις αχρείαστες, τα ψέμματα
αυτών που δεν αντέχουν τις υπόγειες πτήσεις;

Μείνε κοντά μου σιωπηλός λατρεία μου
ασπίδα  μου και τείχος προστασίας
για την ανυπεράσπιστη την Τροία μου
κατά του δούρειου ίππου της απελπισίας.

Η αρχαία μου πληγή που πάλι τρέχει
ξεπλένεται στης αγκαλιάς σου το νερό
κι όταν η νύχτα άλλη νύχτα δε θα αντέχει
ίσως ανθίσει το καινούριο μου φτερό.




6 comments:

  1. Μου άρεσε πολύ το ποίημά σου,ιδίως η πέμπτη στροφή.
    Μακάρι δίπλα σου και δίπλα μου και δίπλα σε κάθε ψυχή να παραστέκεται μια τόσο διακριτική και τρυφερή ύπαρξη.
    Ή μάλλον, σίγουρα υπάρχει για τον καθένα μια τέτοια ύπαρξη. Μόνο που μπορεί να μην είναι ανθρώπινη.

    ReplyDelete
  2. Ένα ποίημα ή ένα τραγούδι είναι πάντα ένα βήμα πιο πέρα από την πραγματικότητα του καθενός μας που ζητά να γίνει μια πιο καθολική πραγματικότητα. Και άνθρωποι τρυφεροί δίπλα μας υπάρχουν και εναέρια πλάσματα που ανά πάσα στιγμή μας στηρίζουν. Είναι ένας καιρός μάλλον πολύ δύσκολος για μένα αυτός, αλλά ακόμα όρθια περπατώ και δόξα τω Θεώ...

    ReplyDelete
  3. Σωστά το προσπερνάς το τραύμα, γιατί όταν έλθει, σημασία έχει να βρούμε βάλσαμο για τις πληγές κι όχι να ασχολούμαστε μ' αυτό.Τα τραύματα είναι απλώς οδηγοί για τους πραγματικούς θησαυρούς.

    ReplyDelete
  4. Καλημέρα φίλε μου και σ' ευχαριστώ από καρδιάς...

    ReplyDelete
  5. Το τραύμα που περιμένει..
    Αγάπη,Ψυχή μήπως κι επουλωθεί.
    Εκλαψα..και με την υπέρωχη μουσική
    που ακούγεται..σας ευχαριστώ ,αν και δεν ξέρω κάτι σχετικά μ'αυτη
    την "θεία" μελωδία!
    Πρώτη φορά σας βρίσκω,με μαγέψατε..
    να είστε καλά!

    Δάφνη!!

    ReplyDelete
  6. Καλώς ήρθες Δάφνη μου!
    Η θεία μελωδία είναι του Κυριάκου Καλαϊτζίδη από το cd 'Tο παραμύθι της μουσικής', εκδ. Εν Χορδαίς, το βρίσκεις σε Ιανό και Πρωτοπορία και μάλλον και στα δισκοπωλεία.Καλό βραδάκι κι ευχαριστίες...

    ReplyDelete

Σχόλια