Το έγραψα και στα σχόλια του προηγούμενου ποστ, αλλά το γράφω και εδώ:
Το: 'Σ' αγαπάω' αφιερώνεται με όλη μου την αγάπη στα δυο παιδιά που με βοήθησαν να ανεβάσω στο μπλογκ την μουσική και συνεργάστηκαν χωρίς να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον με μεγάλη προθυμία.
Στην @Γωγώ την μπλόγκερ, που ενώ δεν γνωριζόμαστε καθόλου, με τη μεσολάβηση του @Asteroid, με κατασκλάβωσε με την προθυμία και την χαρά με την οποία δούλεψε.
Και στον Νίκο τον Τερψιάδη που εκτός από στενός συνεργάτης του Εν Χορδαίς μας, είναι και πολύ αγαπημένος φίλος και γείτονας.
Στόπα και σ' άλλο post σου : έχεις κάνει κάποιους, π[ου δεν ήταν σχεδόν ποτέ παιδιά και ποτέ δεν διάβαζαν παραμύθια να γίνονται έστω και για λίγο πρώτη φορά παιδιά κάθε φορά... και να νοιώθουν τα παραμύθια σαν διαβάσματα οφειλόμενα, που τώρα ζητούν τον τόκο τους!.. Άξιος ο τόκος, όμως, εδώ!
Υ.Γ. : Η Γωγώ είναι παιδί εξαιρετικό! Χαίρομαι που σε βοήθησε, χαίρομαι που ήρθατε σ' επαφή... Να προσέχετε η μία την άλλη, έτσι;
κι εμεις, κι εμεις πολυ χαιρομαστε ,παραμυθενια μας Βασιλικουλα, και πολυ,πολυ σ΄ευχαριστουμε... παντα καλα να εισαι να μας παραμυθης με τον μοναδικο δικο σου τροπο.... αγαπη ειναι... να μας λες παραμυθια... αγαπη ειναι... να τα διβαζουμε, να χαιρομαστε... και πιο πολυ να σ΄αγαπουμε.... καλη,καλοτατη νυχτα, σε σενα, και σ΄ολους....
Μάλιστα Γέροντα της μπλογκογραφίας, @Asteroid μου! Σαν παιδί της υπακοής, σου το υπόσχομαι πως θα προσέχουμε η μία την άλλη!!!
Εγώ είμαι εδώ, μην ανησυχείς και γεροί να είμαστε και πάντα πρώτα ο Θεός θα λάβεις πολύ πολύ τόκο και θα ζήσεις αυτό που δεν έζησες παιδί, το παιδί που όλοι οι άνθρωποι του κόσμου το έχουμε μέσα μας, ίσως κρυμμένο, ίσως φοβισμένο, ίσως παραγκωνισμένο ή βιασμένο, ή, ή.... Θα το βρίσκουμε μαζί και θα το φροντίζουμε και θα το προσέχουμε και θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας να μείνει άσβηστη η άγια φλογίτσα του που είναι αυτή που μας κρατά ζωντανούς, δηλαδή το βλέμμα του το καθαρό... Πολλά φιλιά φίλε μου!
@Γωγώ μου, κι εγώ χαίρομαι πολύ που σου άρσεσε τόσο πολύ! Ε, μα, σου άξιζε ένα ωραίο δώρο τέτοια ψυχή που είσαι! Όπως κατάλαβες τώρα αναλάβαμε να προσέχουμε η μία την άλλη, το συνοικέσιο έκλεισε, δεν μας παίρνει αλλοιώς, τι καλά! Φιλιά!
Καλημέρα βρε Σα! -Μα πού το βρήκες αυτό το μονοσύλλαβο όνομα, ε;-
Όταν ένα ζευγάρι φίλων πριν παντρεφτούν πήγαν και ρώτησαν τον μακαριστό γέροντα Σωφρόνιο πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά που θα έκαναν, ο γέροντας του απάντησε:
Κάθε παιδί είναι σαν ένα κερί. Κάθε κερί έχει την φλογίτσα του, άλλο μικρή, άλλο μεγάλη κι αυτό κανείς δεν μπορει να το αλλάξει. Το μόνο που μπορεί είναι να βάλει γύρω γύρω τα χέρια του, ώστε αν φυσήξει αέρας να μην το σβήσει...
Ίσως αυτό προσπαθούμε κι εμείς. Να κρατήσουμε αναμμένη αυτή τη φλογίτσα μέσα μας. Να προσέχουμε όσο μπορούμε ο ένας τον άλλον. Ε, να, αυτό μου θύμισες λέγοντας πως ζωγραφίζω πάνω στις καρδιές σας. Μια φλογίτσα ζωγραφίζω, γι' αυτήν προσπαθώ και πρώτα πρώτα στην δική μου την καρδιά. Αν την έχουμε ζωγραφιστή μπορεί και να τη ζωντανέψουμε νομίζω και να την διαφυλάξουμε από τους αέρηδες.
Αχ, βρε Δημητράκη μου, εσύ είσαι ολόκληρος ένα παραμύθι... ένα παραμύθι που χωρά μέσα του πολλά παραμύθια... ναι, το λες για άλλη μια φορά τόσο εύστοχα, αγάπη είναι να γράφει κανείς παραμύθια και αγάπη είναι να τα διαβάζουν οι άνθρωποι και να τα χαίρονται, να παραμυθούμαστε όλοι έτσι, που τόσο ανάγκη το έχουμε, να παρηγοριόμαστε και να γλυκαίνουμε που τόσα πράγματα γύρω μας και μέσα μας θέλουν να μας αγριέψουν... αλλά εμείς εκεί... σε πείσμα της αγριότητας θα απαντούμε με παραμυθένια αγάπη όσο μπορούμε... Καλημέρα αδερφέ μου!
Καλημέρα Βασιλική! Συμφωνώ μαζί σου! Αυτή η φλογίτσα του κεριού είναι που δίνει ελπίδα και παραμυθία στη ζωή μας. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε να την κρατήσουμε ζωντανή...
Σήμερα Τρίτη ο καύσωνας έχει παραλύσει την Αθήνα μας κι εγώ δεν έχω τι να κάνω και φλυαρώ... Το "σα" έχει τη δική του ιδιαίτερη ιστορία, πάντως είναι "τα δικά σου" κι είναι τα δώρα που μου έχουν τόσο πλούσια δοθεί κι ένιωσα την ανάγκη κάποια στιγμή να μοιραστώ σαν αντί-δωρο ευχαριστίας.
Άσε που έχω ξετρελαθεί μα αυτά τα podcast που ανεβάζετε όλοι και προσπαθώ να το πετύχω, αλλά κάτι πάει στραβά... Που θα μου πάει, θα το βρω!
@Pico μου καλέ, ο κόσμος φτιάχτηκε για τα παιδιά. Μεγαλώνοντας, εμείς τον κάναμε για τους μεγάλους κι αφήσαμε τα παιδιά στην άκρη. Εμείς πρέπει να τον ξαναφτιάξουμε για τα παιδιά. Νομίζω πως δεν έχουμε άλλη επιλογή. Έχοντας επαφή με τα παιδιά μέσα από τη δουλειά μου και τις θυγατέρες μου, είδα πολλές φορές πως όσο κακό και να συμβαίνει δίπλα τους υπάρχει ένα αόρατο χέρι που θαρρείς και σκεπάζει τα μάτια τους και δεν το βλέπουν, δεν τα βλάπτει, δεν τα αγγίζει...
Εμείς θα μου πεις μεγαλώσαμε και μάλλον δεν λειτουργεί το πράγμα όπως γίνεται με τα παιδιά, με φυσικό, ας πω, τρόπο. Έχουμε να κάνουμε με μεγάλη προσπάθεια την διαδρομή της επιστροφής σ' αυτά. Όμως νομίζω πως μπορούμε να εστιάζουμε στο καλό, να απομακρυνόμαστε από το κακό, να μη το θρέφουμε, να μην το ανακυκλώνουμε και το συζητάμε, να μη στεκόμαστε σ' αυτό και το επιτρέπουμε να μπαίνει έτσι μέσα μας. Καλό υπάρχει παντού γύρω μας. Συχνά είναι κρυμμένο, όμως αν είμαστε στραμμένοι προς αυτό τότε θα το βρίσκουμε κάθε φόρά. Είναι ζήτημα προσανατολισμού. Προς τα πού είμαστε στραμμένοι. Και το καλό μας προστατεύει μετά. Δεν πρόκειται τίποτα κακό να πάθουμε, μα τίποτα. Δεν έχει εξουσία το κακό πάνω στο καλό, όσο κι αν φαίνεται πως κυριαρχεί. Καμία εξουσία δεν έχει. Γιατί το καλό δεν έχει ανάγκη τίποτα, είναι ελεύθερο από ανάγκη, δεν το νοιάζει αν κυριαρχεί, ούτε ποιος κάνει τι. Πολλά είπα και συγνώμη, μεγάλο το ερώτημα που έθεσες και μπορεί να είπα και χαζομάρες. Όμως μέσα από τα παραμύθια είδα πολλούς ανθρώπους που δεν θα το φανταζόμουν ποτέ να βρίσκουν έναν δρόμο που έμοιαζε κλειστός ή που οι ίδιοι τον είχαν κλείσει. Άρα υπάρχει ελπίδα, Pico μου, υπάρχει, ας μην φοβόμαστε και κυρίως ας μην απελπιζόμαστε... Φωτεινή μέρα!
Ω! Ωραία απάντηση η περί ονόματος Σα! Μη νοιάζεσαι που έχουμε καύσωνα. Κι εδώ στη Θεσσαλονίκη μια από τα ίδια. Λοιπόν, θα φανταστούμε πως είμαστε... για να σκεφτώ... φακές που θέλουμε βράσιμο για να μας φάνε και να ευχαριστηθούνε οι πεινασμένοι!!! Οπότε... βουτάμε στο τσουκάλι του καύσωνα και χοροπηδάμε τρισευτυχισμένοι! Εγώ φεύγω τώρα να βουτήξω στο τσουκάλι της πόλης και όταν ξαναεπιστρέψω θα σου πω ποιοι με φάγανε, -καλά μη φανταστείς και τίποτα της προκοπής, κάτι υπάλληλοι τραπέζης θα είναι, αλλά χαλάλι τους!!! Φιλιά στη φλογίτσα σου! Εγώ δεν καίγομαι ξέρεις, γι' αυτό φιλάω τις φλόγες. Η φωτιά φιλάει την φωτιά, δεν την νοιάζει! Γελάω τώρα καρδιακά και σε χαιρετώ! Καλό βρασμό!
Βασιλική θα κρατήσω το τελευταίο που έγραψες..."μέσα από τα παραμύθια είδα πολλούς ανθρώπους που δεν θα το φανταζόμουν ποτέ να βρίσκουν έναν δρόμο που έμοιαζε κλειστός ή που οι ίδιοι τον είχαν κλείσει. Άρα υπάρχει ελπίδα..."
Τώρα σχετικά με την ύπαρξη του κακού στον κόσμο έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου που δεν είναι της παρούσης όμως...
Γεια σου Pico, τώρα λέμε καλησπέρα νομίζω. Κατέβηκα για μια δουλειά σε τράπεζα -ακούς εσύ Σα; γιατί όπως λένε τώρα τα λέω στην νύφη να τ' ακούει η πεθερα- έχω κέφια παιδιά- και η δουλειά μου δεν έγινε. Μάταια κοιτούσα την ωραία υπάλληλο με τα άσπρο φόρεμα και τα μαλλιά πιασμένα αλογοουρά, ήταν ανένδοτη! Κόντεψα να στεναχωρηθώ, αλλά είπα όχι, θα κάνω μια βόλτα στον καύσωνα να δω τους ανθρώπους του δρόμου. Είδα λοιπόν μια ωραία γριούλα που είχε πλέξει τα μακριά της μαλλιά κοτσίδα καιφορούσε ένα εντελώς παιδικό καπέλο! Δίψασα πολύ κι μόλις το σκέφτηκα έπεσα πάνω σε έναν ψύκτη και καταδροσίστηκα. Και μετά που πείνασα πέρασα από τον Φωκά να πω ένα γεια σε μια καλή κοπέλα που έτρωγε σταφιδόψωμο κι έτσι έφαγα κιόλας, αφού με κέρασε! Αγόρασα από υπακοή σε έναν φίλο μου βερίκοκα Διαμαντοπούλου από το Καπάνι και τώρα που τα δοκίμασα είναι όντως καταπληκτικά!!! Καιείδα και έναν γέρο λαχειοπώλη -αυτούς πάντα τους προσέχω πολύ- να περπατάει μέσα στη ζέστη και να φωνάζει για το Λαϊκό λαχείο, με φωνή βροντερή, να λέει τα ίδια και τα ίδια σε κάθε του βήμα και θαύμασα. Ναι, θαύμασα για μια ακόμα φορά τη δύναμη των απλών και λαϊκών ανθρώπων που δε μασάνε τίποτα, των μεροκαματιάρηδων που αγωνίζονται σκληρά, που ξέρουν να αγωνίζονται θαρραλέα και άνοιξε εντελώς η καρδιά μου. Πολλά είδα, και ωραία κορίτσια είδα και αστείες χοντρούλες με τα κολλάν τους που χαίρονται τα παχάκια τους και άλλα και άλλα... Επιστρέφοντας χαιρέτισα τον άγιο Χαράλαμπο και τον άγιο Χριστόφορο που είναι εδώ στη γειτονιά μου και τους αγαπάω πολύ και τώρα πίνω την δροσερή μπυρίτσα μου και θα πάω να ξεκουραστώ. Ωραία ήταν η βόλτα μου και προς το παρόν σας χαιρετώ!
Ευχαριστώ πολύ και για την επίσκεψη και για τα καλά σου λόγια @Sailor. Είναι θαυμάσια η φωτογραφία σου με το ιστιοφόρο... Αύριο με το καλό θα σε επισκεφτώ κι εγώ στο πλοίο σου! Καλό σου βραδάκι!
@fevis μου καλή, καλώς όρισες ξανά και χαίρομαι που σ' ένα τόσο έμπειρο μάτι άρεσε το ποστάκι μου. Να είσαι καλά και να ξεκουραστείς όσο γίνεται περισσότερο. Κάνε και μια βουτιά και για μένα να πάρω κουράγιο μέχρι τον Αύγουστο... Δεν σου έχω αφήσει σχόλιο αλλά περνάω και σε βλέπω. Φιλιά!
@dodos, κι εσύ καλώς μας όρισες, εσύ όπως και ο The-sailor πρώτη φορά σήμερα εδώ στο δρόμο μας. Ευχαριστώ που ήρθες και νομίζω πως θα συνεχίσουμε τις αμοιβαίες επισκέψεις.
Καλό και ήσυχο, γλυκό και αγαπησιάρικο βραδάκι σε όλους όλους!
Μάλιστα. Ελήφθη το μήνυμα. Εμάς ΔΕΝ μας αγαπάς............................................................................................................................................................................. :-((((
Καλά τώρα τι ερώτηση είναι αυτή;;;; Είπα εγώ πως δεν σας αγαπάω;;;; εεεεεεεεεεεεε;;;;;;;;;; Πώς δηλαδή το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα βρε, σε πείραξε η ζέστη;;;;;;;;;; Εξάλλου δεν πρόσεξες πως τεχνιέντως αποφεύγω να βάλω ονόματα σε όλα μου τα post;;;;; Τι εύκολα που χάνεις τις ελπίδες σου 7, δεν σε αναγνωρίζω!!!! Όχι, φταίει η ζέστη και δεν ακούω τίποτα............
Να μην σου την πω τώρα κιόλας που έχεις να περάσεις από δω αιώνες, άντε δεν θα το πω, δεν θα το πω, όχι δεν θα το πω!!!!!!!!!!!
Το έγραψα και στα σχόλια του προηγούμενου ποστ, αλλά το γράφω και εδώ:
ReplyDeleteΤο: 'Σ' αγαπάω' αφιερώνεται με όλη μου την αγάπη στα δυο παιδιά που με βοήθησαν να ανεβάσω στο μπλογκ την μουσική και συνεργάστηκαν χωρίς να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον με μεγάλη προθυμία.
Στην @Γωγώ την μπλόγκερ, που ενώ δεν γνωριζόμαστε καθόλου, με τη μεσολάβηση του @Asteroid, με κατασκλάβωσε με την προθυμία και την χαρά με την οποία δούλεψε.
Και στον Νίκο τον Τερψιάδη που εκτός από στενός συνεργάτης του Εν Χορδαίς μας, είναι και πολύ αγαπημένος φίλος και γείτονας.
Και πάλι σας ευχαριστώ και τους δύο!
Στόπα και σ' άλλο post σου : έχεις κάνει κάποιους, π[ου δεν ήταν σχεδόν ποτέ παιδιά και ποτέ δεν διάβαζαν παραμύθια να γίνονται έστω και για λίγο πρώτη φορά παιδιά κάθε φορά... και να νοιώθουν τα παραμύθια σαν διαβάσματα οφειλόμενα, που τώρα ζητούν τον τόκο τους!..
ReplyDeleteΆξιος ο τόκος, όμως, εδώ!
Υ.Γ. : Η Γωγώ είναι παιδί εξαιρετικό! Χαίρομαι που σε βοήθησε, χαίρομαι που ήρθατε σ' επαφή... Να προσέχετε η μία την άλλη, έτσι;
Βασιλική μου είναι υπέροχο. Τέλειο! Μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ!!!
ReplyDeleteΤι να πω τώρα; Έχεις ένα μοναδικό ταλέντο να ζωγραφίζεις στις καρδιές μας με τα λόγια σου... Σε ευχαριστούμε!
ReplyDeleteκι εμεις, κι εμεις πολυ χαιρομαστε ,παραμυθενια μας Βασιλικουλα,
ReplyDeleteκαι πολυ,πολυ σ΄ευχαριστουμε...
παντα καλα να εισαι να μας
παραμυθης με τον μοναδικο δικο σου
τροπο....
αγαπη ειναι...
να μας λες
παραμυθια...
αγαπη ειναι...
να τα διβαζουμε,
να χαιρομαστε...
και πιο πολυ
να σ΄αγαπουμε....
καλη,καλοτατη νυχτα,
σε σενα,
και σ΄ολους....
Βασιλική παιδιά ξαναγεννιόμαστε μαζί σου...Πώς θα επιβιώσουμε σε έναν κόσμο για μεγάλους μου λες;
ReplyDeleteΜάλιστα Γέροντα της μπλογκογραφίας,
ReplyDelete@Asteroid μου! Σαν παιδί της υπακοής, σου το υπόσχομαι πως θα προσέχουμε η μία την άλλη!!!
Εγώ είμαι εδώ, μην ανησυχείς και γεροί να είμαστε και πάντα πρώτα ο Θεός θα λάβεις πολύ πολύ τόκο και θα ζήσεις αυτό που δεν έζησες παιδί, το παιδί που όλοι οι άνθρωποι του κόσμου το έχουμε μέσα μας, ίσως κρυμμένο, ίσως φοβισμένο, ίσως παραγκωνισμένο ή βιασμένο, ή, ή.... Θα το βρίσκουμε μαζί και θα το φροντίζουμε και θα το προσέχουμε και θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας να μείνει άσβηστη η άγια φλογίτσα του που είναι αυτή που μας κρατά ζωντανούς, δηλαδή το βλέμμα του το καθαρό...
Πολλά φιλιά φίλε μου!
@Γωγώ μου, κι εγώ χαίρομαι πολύ που σου άρσεσε τόσο πολύ! Ε, μα, σου άξιζε ένα ωραίο δώρο τέτοια ψυχή που είσαι!
ReplyDeleteΌπως κατάλαβες τώρα αναλάβαμε να προσέχουμε η μία την άλλη, το συνοικέσιο έκλεισε, δεν μας παίρνει αλλοιώς, τι καλά! Φιλιά!
Καλημέρα βρε Σα! -Μα πού το βρήκες αυτό το μονοσύλλαβο όνομα, ε;-
ReplyDeleteΌταν ένα ζευγάρι φίλων πριν παντρεφτούν πήγαν και ρώτησαν τον μακαριστό γέροντα Σωφρόνιο πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά που θα έκαναν, ο γέροντας του απάντησε:
Κάθε παιδί είναι σαν ένα κερί. Κάθε κερί έχει την φλογίτσα του, άλλο μικρή, άλλο μεγάλη κι αυτό κανείς δεν μπορει να το αλλάξει. Το μόνο που μπορεί είναι να βάλει γύρω γύρω τα χέρια του, ώστε αν φυσήξει αέρας να μην το σβήσει...
Ίσως αυτό προσπαθούμε κι εμείς. Να κρατήσουμε αναμμένη αυτή τη φλογίτσα μέσα μας. Να προσέχουμε όσο μπορούμε ο ένας τον άλλον. Ε, να, αυτό μου θύμισες λέγοντας πως ζωγραφίζω πάνω στις καρδιές σας. Μια φλογίτσα ζωγραφίζω, γι' αυτήν προσπαθώ και πρώτα πρώτα στην δική μου την καρδιά. Αν την έχουμε ζωγραφιστή μπορεί και να τη ζωντανέψουμε νομίζω και να την διαφυλάξουμε από τους αέρηδες.
Αχ, βρε Δημητράκη μου, εσύ είσαι ολόκληρος ένα παραμύθι...
ReplyDeleteένα παραμύθι που χωρά μέσα του πολλά παραμύθια...
ναι, το λες για άλλη μια φορά τόσο εύστοχα, αγάπη είναι να γράφει κανείς παραμύθια και αγάπη είναι να τα διαβάζουν οι άνθρωποι και να τα χαίρονται, να παραμυθούμαστε όλοι έτσι, που τόσο ανάγκη το έχουμε, να παρηγοριόμαστε και να γλυκαίνουμε που τόσα πράγματα γύρω μας και μέσα μας θέλουν να μας αγριέψουν...
αλλά εμείς εκεί... σε πείσμα της αγριότητας θα απαντούμε με παραμυθένια αγάπη όσο μπορούμε...
Καλημέρα αδερφέ μου!
Καλημέρα Βασιλική! Συμφωνώ μαζί σου! Αυτή η φλογίτσα του κεριού είναι που δίνει ελπίδα και παραμυθία στη ζωή μας. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε να την κρατήσουμε ζωντανή...
ReplyDeleteΣήμερα Τρίτη ο καύσωνας έχει παραλύσει την Αθήνα μας κι εγώ δεν έχω τι να κάνω και φλυαρώ... Το "σα" έχει τη δική του ιδιαίτερη ιστορία, πάντως είναι "τα δικά σου" κι είναι τα δώρα που μου έχουν τόσο πλούσια δοθεί κι ένιωσα την ανάγκη κάποια στιγμή να μοιραστώ σαν αντί-δωρο ευχαριστίας.
Άσε που έχω ξετρελαθεί μα αυτά τα podcast που ανεβάζετε όλοι και προσπαθώ να το πετύχω, αλλά κάτι πάει στραβά... Που θα μου πάει, θα το βρω!
Μια μεγάλη, όμορφη καλημέρα σε όλους!
@Pico μου καλέ, ο κόσμος φτιάχτηκε για τα παιδιά. Μεγαλώνοντας, εμείς τον κάναμε για τους μεγάλους κι αφήσαμε τα παιδιά στην άκρη. Εμείς πρέπει να τον ξαναφτιάξουμε για τα παιδιά. Νομίζω πως δεν έχουμε άλλη επιλογή.
ReplyDeleteΈχοντας επαφή με τα παιδιά μέσα από τη δουλειά μου και τις θυγατέρες μου, είδα πολλές φορές πως όσο κακό και να συμβαίνει δίπλα τους υπάρχει ένα αόρατο χέρι που θαρρείς και σκεπάζει τα μάτια τους και δεν το βλέπουν, δεν τα βλάπτει, δεν τα αγγίζει...
Εμείς θα μου πεις μεγαλώσαμε και μάλλον δεν λειτουργεί το πράγμα όπως γίνεται με τα παιδιά, με φυσικό, ας πω, τρόπο. Έχουμε να κάνουμε με μεγάλη προσπάθεια την διαδρομή της επιστροφής σ' αυτά. Όμως νομίζω πως μπορούμε να εστιάζουμε στο καλό, να απομακρυνόμαστε από το κακό, να μη το θρέφουμε, να μην το ανακυκλώνουμε και το συζητάμε, να μη στεκόμαστε σ' αυτό και το επιτρέπουμε να μπαίνει έτσι μέσα μας.
Καλό υπάρχει παντού γύρω μας. Συχνά είναι κρυμμένο, όμως αν είμαστε στραμμένοι προς αυτό τότε θα το βρίσκουμε κάθε φόρά. Είναι ζήτημα προσανατολισμού. Προς τα πού είμαστε στραμμένοι. Και το καλό μας προστατεύει μετά. Δεν πρόκειται τίποτα κακό να πάθουμε, μα τίποτα. Δεν έχει εξουσία το κακό πάνω στο καλό, όσο κι αν φαίνεται πως κυριαρχεί. Καμία εξουσία δεν έχει. Γιατί το καλό δεν έχει ανάγκη τίποτα, είναι ελεύθερο από ανάγκη, δεν το νοιάζει αν κυριαρχεί, ούτε ποιος κάνει τι.
Πολλά είπα και συγνώμη, μεγάλο το ερώτημα που έθεσες και μπορεί να είπα και χαζομάρες. Όμως μέσα από τα παραμύθια είδα πολλούς ανθρώπους που δεν θα το φανταζόμουν ποτέ να βρίσκουν έναν δρόμο που έμοιαζε κλειστός ή που οι ίδιοι τον είχαν κλείσει. Άρα υπάρχει ελπίδα, Pico μου, υπάρχει, ας μην φοβόμαστε και κυρίως ας μην απελπιζόμαστε...
Φωτεινή μέρα!
Ω! Ωραία απάντηση η περί ονόματος Σα!
ReplyDeleteΜη νοιάζεσαι που έχουμε καύσωνα. Κι εδώ στη Θεσσαλονίκη μια από τα ίδια. Λοιπόν, θα φανταστούμε πως είμαστε... για να σκεφτώ... φακές που θέλουμε βράσιμο για να μας φάνε και να ευχαριστηθούνε οι πεινασμένοι!!!
Οπότε... βουτάμε στο τσουκάλι του καύσωνα και χοροπηδάμε τρισευτυχισμένοι!
Εγώ φεύγω τώρα να βουτήξω στο τσουκάλι της πόλης και όταν ξαναεπιστρέψω θα σου πω ποιοι με φάγανε, -καλά μη φανταστείς και τίποτα της προκοπής, κάτι υπάλληλοι τραπέζης θα είναι, αλλά χαλάλι τους!!!
Φιλιά στη φλογίτσα σου! Εγώ δεν καίγομαι ξέρεις, γι' αυτό φιλάω τις φλόγες. Η φωτιά φιλάει την φωτιά, δεν την νοιάζει!
Γελάω τώρα καρδιακά και σε χαιρετώ! Καλό βρασμό!
Βασιλική θα κρατήσω το τελευταίο που έγραψες..."μέσα από τα παραμύθια είδα πολλούς ανθρώπους που δεν θα το φανταζόμουν ποτέ να βρίσκουν έναν δρόμο που έμοιαζε κλειστός ή που οι ίδιοι τον είχαν κλείσει. Άρα υπάρχει ελπίδα..."
ReplyDeleteΤώρα σχετικά με την ύπαρξη του κακού στον κόσμο έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου που δεν είναι της παρούσης όμως...
Γεια σου Pico, τώρα λέμε καλησπέρα νομίζω.
ReplyDeleteΚατέβηκα για μια δουλειά σε τράπεζα -ακούς εσύ Σα; γιατί όπως λένε τώρα τα λέω στην νύφη να τ' ακούει η πεθερα- έχω κέφια παιδιά- και η δουλειά μου δεν έγινε. Μάταια κοιτούσα την ωραία υπάλληλο με τα άσπρο φόρεμα και τα μαλλιά πιασμένα αλογοουρά, ήταν ανένδοτη! Κόντεψα να στεναχωρηθώ, αλλά είπα όχι, θα κάνω μια βόλτα στον καύσωνα να δω τους ανθρώπους του δρόμου. Είδα λοιπόν μια ωραία γριούλα που είχε πλέξει τα μακριά της μαλλιά κοτσίδα καιφορούσε ένα εντελώς παιδικό καπέλο! Δίψασα πολύ κι μόλις το σκέφτηκα έπεσα πάνω σε έναν ψύκτη και καταδροσίστηκα. Και μετά που πείνασα πέρασα από τον Φωκά να πω ένα γεια σε μια καλή κοπέλα που έτρωγε σταφιδόψωμο κι έτσι έφαγα κιόλας, αφού με κέρασε! Αγόρασα από υπακοή σε έναν φίλο μου βερίκοκα Διαμαντοπούλου από το Καπάνι και τώρα που τα δοκίμασα είναι όντως καταπληκτικά!!!
Καιείδα και έναν γέρο λαχειοπώλη -αυτούς πάντα τους προσέχω πολύ- να περπατάει μέσα στη ζέστη και να φωνάζει για το Λαϊκό λαχείο, με φωνή βροντερή, να λέει τα ίδια και τα ίδια σε κάθε του βήμα και θαύμασα. Ναι, θαύμασα για μια ακόμα φορά τη δύναμη των απλών και λαϊκών ανθρώπων που δε μασάνε τίποτα, των μεροκαματιάρηδων που αγωνίζονται σκληρά, που ξέρουν να αγωνίζονται θαρραλέα και άνοιξε εντελώς η καρδιά μου. Πολλά είδα, και ωραία κορίτσια είδα και αστείες χοντρούλες με τα κολλάν τους που χαίρονται τα παχάκια τους και άλλα και άλλα...
Επιστρέφοντας χαιρέτισα τον άγιο Χαράλαμπο και τον άγιο Χριστόφορο που είναι εδώ στη γειτονιά μου και τους αγαπάω πολύ και τώρα πίνω την δροσερή μπυρίτσα μου και θα πάω να ξεκουραστώ.
Ωραία ήταν η βόλτα μου και προς το παρόν σας χαιρετώ!
Όμορφος ο κόσμος σου Βασιλική, και όμορφα τον παρουσιάζεις και σε μας... :)
ReplyDeleteΤι όμορφο!!!
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ γιά την επίσκεψη στο dodoulis, που μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω τούτο τον φιλόξενο τόπο, γεμάτο στίχους, χρώματα και καλή διάθεση!
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ και για την επίσκεψη και για τα καλά σου λόγια @Sailor. Είναι θαυμάσια η φωτογραφία σου με το ιστιοφόρο... Αύριο με το καλό θα σε επισκεφτώ κι εγώ στο πλοίο σου! Καλό σου βραδάκι!
ReplyDelete@fevis μου καλή, καλώς όρισες ξανά και χαίρομαι που σ' ένα τόσο έμπειρο μάτι άρεσε το ποστάκι μου. Να είσαι καλά και να ξεκουραστείς όσο γίνεται περισσότερο. Κάνε και μια βουτιά και για μένα να πάρω κουράγιο μέχρι τον Αύγουστο... Δεν σου έχω αφήσει σχόλιο αλλά περνάω και σε βλέπω. Φιλιά!
@dodos, κι εσύ καλώς μας όρισες, εσύ όπως και ο The-sailor πρώτη φορά σήμερα εδώ στο δρόμο μας. Ευχαριστώ που ήρθες και νομίζω πως θα συνεχίσουμε τις αμοιβαίες επισκέψεις.
Καλό και ήσυχο, γλυκό και αγαπησιάρικο βραδάκι σε όλους όλους!
Μάλιστα.
ReplyDeleteΕλήφθη το μήνυμα.
Εμάς ΔΕΝ μας αγαπάς.............................................................................................................................................................................
:-((((
Καλά τώρα τι ερώτηση είναι αυτή;;;;
ReplyDeleteΕίπα εγώ πως δεν σας αγαπάω;;;;
εεεεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;
Πώς δηλαδή το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα βρε, σε πείραξε η ζέστη;;;;;;;;;;
Εξάλλου δεν πρόσεξες πως τεχνιέντως αποφεύγω να βάλω ονόματα σε όλα μου τα post;;;;;
Τι εύκολα που χάνεις τις ελπίδες σου 7, δεν σε αναγνωρίζω!!!!
Όχι, φταίει η ζέστη και δεν ακούω τίποτα............
Να μην σου την πω τώρα κιόλας που έχεις να περάσεις από δω αιώνες, άντε δεν θα το πω, δεν θα το πω, όχι δεν θα το πω!!!!!!!!!!!
Κάνει τρομαχτική ζέστη.
ReplyDeleteΣε τέτοιες καιρικές συνθήκες,το να πλησιάζει κανείς μια γυναίκα τόσο hot όσο εσύ, συνιστά αυτοκτονία!!!
;-))
Τοτε... από μακριά κι αγαπημένοι....
ReplyDeleteΘέλω να ζήσεις 7 μου!!!!!!!!!!
Καλό βραδάκι!