Labels

Tuesday, February 5, 2008

Η φωτο 'Στάχτη' του None, 'Η γυναίκα του Λοτ' της Αχμάτοβα και "Η Αχμάτοβα" του Μοντιλιάνι.



Και ο ενάρετος άνθρωπος που ακολούθησε του Θεού τον απεσταλμένο
θεόρατο και φωτεινό, ψηλά στο μαύρο το βουνό
Μα η οδύνη μίλησε στη σύζυγό του βροντερά:
Μπορείς ακόμα να κοιτάξεις, της είπε, δεν είναι δα και τόσο αργά


Στων οικείων σου Σοδόμων τα κόκκινα κάστρα
Στη γωνιά που τραγούδησες, στην αυλή που έκλωσες
Στου θεόρατου σπιτιού τ' αδειανά παράθυρα
Εκεί που του λατρεμένου σου συζύγου το παιδί του γέννησες.

Εκείνη κοίταξε, παρέλυσε, πόνος θανατερός,
Τα μάτια της ποτέ δεν άνοιξαν ξανά'
Το σώμα της αλάτι, διαυγής σωρός
Τα σβέλτα πόδια της στον τόπο ρίζωσαν διαπαντός.
Κανείς δεν θα κλάψει για τούτη τη γυναίκα;
Μηδαμινή απώλεια στην κολασμένη μοίρα;
Μα η καρδιά μου πάντα θα την θυμάται για ένα
Που τη ζωή της έδωσε για ένα μονάχα βλέμμα.



(24 Φεβρουαρίου 1924)


Άννα Αχμάτοβα, Η θυελλώδης ζωή μιας μεγάλης ποιήτριας, Βόλφγκανγκ Χέσνερ, εκδ. Μελάνι

Η φωτογραφία είναι του None.

Ο πίνακας είναι του Αμεντέο Μποντιλιάνι. Το 1911 είναι η χρονιά του θυελλώδους έρωτά τους.

36 comments:

  1. ποποπο! λίγες μέρες έλειψα και έκανες πόσα ποστ!! Και τι ποστ! Πού τις βρίσκεις αυτές τις τόσο γλυκιές ταινίες??δένει πολύ η φωτό με το ποίημα..

    ReplyDelete
  2. Θρασύβουλε
    πρώτον, έχεις λείψει αιώνες, όχι λίγες μέρεες!
    Δεύτερον, όποιος ψάχνει λέει μια τούρκικη παροιμία ή τον Θεό βρίσκει ή τον μπελά του! -εγώ εννίοτε βρίσκω και καμιά ταινία-
    Τρίτον, μόλις είδα την φωτογραφία του Κανένα ήρθε στο νου μου αυτό το πολύ αγαπημένο μου ποίημα και τους έβαλα στεφάνι!
    Τέταρτον
    Δεν φημίζομαι εγώ για τα πολλά μου ποστ, άλλους δεν τους προλαβαίνουμε. Εγώ παραγωγική τουλάχιστον ως προς την ποσότητα δεν είμαι καθόλου...
    Τέλος, ανακαλύψαμε καμιά άλλη τραγουδίστρια εκτός της Φλέρυς ή θα ριζώσουμε εκεί για πάντααααα;
    -ωχ, το ξέχασα: Τρίτη βράδυ έρχεσαι Θεσσαλονίκη, τραγουδάμε στο Πλατώ!

    ReplyDelete
  3. Αυτό κι αν είναι είδηση.
    Θρασύβουλε ,μάλλον σαν τις μέρες της Δημιουργίας τις μετράς :)

    ReplyDelete
  4. Καταπληκτικό!
    Και το ποίημα και η φωτογραφία!
    ..να γίνεις παραγωγική ως προς τα ποστ, γιατί μας αρέσουν!! ΟΚ????
    Φιλιά πολλά Βασιλική μου :)

    ReplyDelete
  5. Βασιλική καλησπέρα! Πολύ όμορφο το ποίημα. Πόσο κοντά άραγε είναι η αγάπη και η ευτυχία με τον πόνο...

    ReplyDelete
  6. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  7. Μπα, καινούργια τραγουδίστρια δεν ανακαλύψαμε..ανακαλύψαμε καινούργιο τραγουδιστή εν ονόματι Μαραβέγιας..εξαιρετικός!...αλλά... Η φλέρυ είναι φλέρυ και πάντα έτσι θα μείνει!! Χιλιοαγαπημένη!
    αυτήν την τρίτη?στις 12???
    Σοτ, χιχιχιχι..:)

    ReplyDelete
  8. βασιλικούλα μου πολυτάλαντη!!!
    Τραγουδάς καλή μου?Εγώ δεν θα παραπονεθώ που δεν μπορώ να σ'ακούσω να τραγουδάς... θα αρκεστώ στις μελωδικές γραφές σου.
    Εκπληκτικό το δέσιμο της photo του none,με το κείμενο.
    Στάχτες και αποκαήδια...ο θάνατος μιας γυναίκας, που τη ζωή της έδωσε για ένα μόνο βλέμμα!!! Και πράσινα κλονάρια, σημάδια ζωής... πάνω απ'τις στάχτες.... προπομποί θανάτου και αυτά... απ'τη ζωή τους ξεκομένα...
    Φιλί γλυκό

    ReplyDelete
  9. Εγώ τι να πω γι' αυτή την ανάρτηση; Τίποτα... Καλύτερα να μιλήσουν οι στίχοι και η φωτογραφία...
    Καλό απόγευμα!!!

    ReplyDelete
  10. Μμμ... η πρώτη μπαλιά πάει στον Θρασύβουλο... οπότε δεν απαντώ...

    ReplyDelete
  11. Roadartist μου το κατά δύναμιν!
    Είχα στο νου μου το 'Έγκλημα και Τιμωρία' -γιατί εγώ ξέρεις κάνω παραγγελιές, δεν κοιτώ τι υπάρχει ήδη, τέτοιο ψώνιο είμαι- και μου είπαν πως το περιμένουν το Πάσχα από μία παραγωγή του 69 και άλλη μία σύγχρονη πεντάωρη που μόλις βγήκε ασπρόμαυρη για την ρωσική τηλεόραση, συγκλονιστική μου είπαν και τους πιστεύω αυτούς εκεί τους κουλτουριάρηδες, οπότε η επόμενη ταινία θα είναι μάλλον ιρανική ή ίσως κορεάτικη.
    Τώρα μόλις απαντήσω πρέπει να προσθέσω στο ποστ την Κυρία Αχμάτοβά μου ζωγραφισμένη από τον φίλο της τον Μποτιλλιάνι!

    ΥΓ. Βλέπεις εγώ είμαι και αρκετά Homeartist...
    Σ' ευχαριστώ για το γκάζωμα!

    ReplyDelete
  12. Τι άραγε μωρέ @Μενέλαε; Ακόμα άραγε λέμε;;;;;;;;;;; Έχουμε ξεπετσιαστεί!!!
    Όλα ένα είναι, και η αγάπη και η χαρά της και ο πόνος της και όλα, συνολικό πακέτο και όποιος αντέξει!!!!!!!!!
    Καλό σου βράδυ!

    ReplyDelete
  13. Hliodendron κάτι μου λέει το ονοματάκι σου, κάτι η Λεμεσός, κάτι... κάτι.... αλλά παρ' όλο που προσπάθησα να μπω στο μπλογκάκι σου, δεν με έβαζε το αφιλότιμο με τίποτα.. . πόρτα έφαγα!!!!

    Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ και είπαμε, ό,τι μπορούμε. Εγώ ό,τι κάνω το κάνω με όσο μεγαλύτερη αγάπη μπορώ, αυτό μ' ενδιαφέρει πρώτα και κύρια.
    Όσο για το τραγούδι άσε πρώτα να στώσουμε καλά και τότε θα έρθει η στιγμή να μας χαρείς, ακόμα έχουμε δρόμο...
    Καλό βραδάκι!

    ReplyDelete
  14. Θρασούβολε, πολύ Δαβαράκη ακούς!!!!
    Άκου... Μαραβέλλιος!!! Θύμα!!!!!!!!
    Αυτήν την Τρίτη, ναι, στις 12, θα έχουμε και δελτίο τύπου, μην ανησυχείς!

    ReplyDelete
  15. Νεφελάκι, χαίρομαι που τα βρήκες ταιριαστά, γιατί πόνταρα πολύ στην δική σου γνώμη...

    Μ' αρέσει πολύ που λέει στο ποίημα, Ποιος θα κλάψει αυτή τη γυναίκα; Και δεν απαντά, Εγώ, αλλά λέει πως θα την θυμάται γι' αυτό το ένα βλέμμα...
    Τι να πω;
    Το βλέμμα αφήνω κι ελπίζω πως θα πρασινίσουν ακόμα κι οι στάχτες μου...

    ReplyDelete
  16. Εγώ όμως @Onisime πάλι θα σου πω κι ελπίζω να το δεις πως δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο στο μπλογκ σου και με πετά έξω! Τι να κάνω πια; Αντικλείδι δεν έχω! Ποια πόρτα γειτόνου να χτυπήσω, δεν ξέρω! Κάνε κάτι ντε!
    Σ' ευχαριστώ!
    Καλό βράδυ σε όλους και όλες!

    ReplyDelete
  17. "Αγαπώ τον Μοντιλιάνι όχι μόνο για τα εξαιρετικά πορτραίτα των ωραίων γυναικών, αλλά και για μια τρυφερή ατμόσφαιρα που δεν αποτύπωσε το χέρι του ζωγράφου, υπάρχει όμως χωρίς να φαίνεται γύρω από το κάδρο των πινάκων."
    Το άνωθεν ρηθέν της Αχμάτοβα το έκανα copy paste από το blog Τοις Εντευξομένοις του Μάκη Καραγιάννη:
    http://mkaragiannis.blogspot.com/
    2008/01/blog-post_20.html
    και τον ευχαριστώ για το ωραίο αφιέρωμα που έκανε με αφορμή το 'Ρέκβιεμ' της ποιήτριας. Από κει πήρα και τις άλλες φωτογραφίες. Μεγάλο ευχαριστώ!

    Ε, και τώρά είμαι κι εγώ λίγο παραπάνω ευχαριστημένη... και μόλις προχωρήσω λίγο και την ανάγνωση της θυελλώδους ζωής της μεγάλης ρωσίδας ποιήτριας, θα γράψω λίγα για την ζωή της εδώ, μέσα στα σχόλια.
    Τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν ολοκληρώνεται... και πάμε...

    ReplyDelete
  18. τώρα μου θύμισες ένα ποίημα:
    "και είδα τη χώρα της θλίψης
    ήταν σπαρμένη με στήλες από αλάτι....."
    ο πίνακας.....πιπεράτος!
    αυτό το ποστ έχει πολύ αλάτι και πιπέρι :), τα παϊδάκια της έμπνευσής σου, πρόθυμα θα αναλωθούν από τους επισκέπτες!
    Βασιλική σ΄ευχαριστώ :)

    ReplyDelete
  19. Καλή σας όρεξη Ηλιογράφε μου!
    Πεινασμένος;;;;;
    Για περάστε!!!!
    Ε, η έμπνευση βέβαια μόνο δική μου δεν είναι... εγώ μόνο παρέθεσα τις εμπνεύσεις των άλλων...

    ReplyDelete
  20. Ουάου Βασιλική!! Θα το περιμένω ανυπόμονα..
    Ξέρεις τι λένε? Μη τάξεις στο παιδί κάτι και δεν του το δώσεις.. μετά! :) Φιλιά πολλά καλό σου βράδυ! Μας έχεις κακομάθει! :)

    ReplyDelete
  21. Μετά που συνειδητοποίησα πως μπήκα με το ηλιόδεντρον και όχι με το Ρωξάνη, ήδη το είχα στείλει το μήνυμα.. Σκέφτηκα πως θα με αναγνώριζες. Είχε γίνει και στου Θρασύβουλου μια σχετική αναφορά.
    (Με αυτό το όνομα πια θα σ' επισκέπτομαι).

    Μη στεναχωριέσαι που δεν μπορείς να μπεις στο μπλοκ μου. Δεν έχει και πολλά εκεί. Αραιά και που, "ανεβάζω" κάτι και τα σχόλια δεν είναι ανοιχτά.

    Καλή σου μέρα Βασιλική μου, ολημέρα!

    ReplyDelete
  22. Καλημέρα!
    Ρωξάνη που εγώ σε διάβαζα Χλιόδεντρο κι έλεγα... τι μυστήριο δέντρο είναι πάλι και τούτο... μετά μπήκα και σε εντόπισα στου μικρού και σιγουρεύτηκα, οπότε ωραία... έτσι είναι, τα 'σημάδια του κορμιού' δεν μας παραπλανούν όσα... χρόνια κι αν περάσουν!!!

    Καλη μας Πέμπτη, -προβλέπεται μουσικό ξεπάτωμα άχρι της ενδεκάτης-...

    ReplyDelete
  23. Άκου χλιόδεντρον! :)
    xxxx

    ReplyDelete
  24. Εξαιρετική προσωπικότητα η Αχμάτοβα. Από τους ανθρώπους που ύψωσαν το λάβαρο της ύπαρξής τους ψηλά. Χωρίς συμβιβασμούς.
    Με κόστος.
    Αλλά ζωή ως το μεδούλι!!!
    Πηγή έμπνευσης όχι μόνο για τους τότε και για τον υπέροχο Μοντιλιάνι, αλλά και για εμάς εδω στο τώρα.
    Μια Αμαζόνα της ζωής.
    Τιμή της και δική σου που μας την παρουσιάζεις :)

    Φιλιάααααα

    ReplyDelete
  25. Μεσημεριανό διάλειμμα:
    Ηλιόδεντρό μου δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι χλιόδεντρο... I know...

    ReplyDelete
  26. Έτσι είναι mrs Smith... οι αμαζόνες αναγνωρίζουν η μία την άλλη...
    φιλι!

    ReplyDelete
  27. Πέρασα να πω ένα γειά...
    Φιλί γλυκό

    ReplyDelete
  28. πού κολλάει ο μαραβέγιας με τον δαβαράκη?? κάτι δεν έπιασα απ' αυτά που είπες..και αυτό με τις μπάλλες τι το θελες?αφού το ξέρεις, δεν έχουμε και πολύ καλή σχέση!!χιχι!!
    χαίρομαι που ο αγαπημένος μου ζωγράφος καταλαμβάνει μια θέση στο μπλογκ σου!ο μοντι ειναι απίστευτος!!!!!!!!!
    λογικά δε θα μαι στην παράσταση..κρίμα..

    ReplyDelete
  29. Καλησπέρα!
    η Αχμάτοβα στο πρωτότυπο είναι εκπληκτική.Όσο καλή και αν είναι η μετάφραση,πάντα κάτι χάνεται.
    Ο Modigliani,από τους αγαπημένους μου ζωγράφους.
    Αγαπητή Βασιλική,σου στέλνω φιλιά!
    Ευχαριστούμε για τις επιλογές σου!

    ReplyDelete
  30. Nefelaki γεια σου βρε κι από μένα και καλό βραδάκι! Λέω να βγω μια βολτίτσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Έχω καιρό να περπατήσω λίγο χαλαρά και να χαζοχαζέψω και το έχω ανάγκη, γιατί πολλή δουλειά έπεσε... Σ' ευχαριστώ που ήρθες έτσι...

    ReplyDelete
  31. Θρασύβουλε, δεν έχεις αντιληφθεί ακό μα πως είμαι ώρες ώρες μέγα πειραχτήρι;;;;;;;;;;;;
    Ο Δαβαράκης παίζει συνέχεια Μαραβέγια στο ραδιόφωνο και οι πάσες ήταν για να σου βάλω ψύλους στ' αφτιά μπας και παίξεις λίγο μπάλα.... μη ψαρώνεις!!!

    Σήμερα πήγαμε με το σχολείο και είδαμε την 'Ωραία κοιμωμένη που ξύπνησε' της Καλογεροπούλου.
    Έπαθα την πλάκα μου, ήταν μια θαυμάσια παράσταση, εξαιρετικό το κειμενο και η μουσική του πιανίστα του Φραγκούλη, Θεοδοσίου αν θυμάμι καλά το όνομα, όνειρο.
    Αν βρεις το βιβλίο να το πάρεις... είναι για... πρίγκιπες... ό,τι πρέπει!!!!!
    Βαθιά υπόκλιση στην μεγάλη κυρία που λέγεται Ξένια Καλογεροπούλου!

    ReplyDelete
  32. @¨Ολα θα πάνε καλά, διαβάζεις ρωσικά; Αν διάβασες Αχμάτοβα από το πρωτότυπο θα ζηλέψω πολύ... και φυσικά έχεις δίκιο! Σπάνια μετάφραση κατάφερε να ισοφαρήσει το πρωτότυπο...
    Για τον Μοντιλιάνι, τι να πω; Για τους έρωτές μου δεν μιλώ....
    Χαρά μου να χαίρεστε για τις επιλογές μου που τις αγκαλιάζετε έτσι...
    Φιλιά και λίγο βόλτα τώρα, γιατί μου φαίνεται πως μου ήρθε λίγο νωρίτερα η Άνοιξη και κάπως πρέπει να την υποδεχτώ!

    ReplyDelete
  33. Καλησπέρα Βασιλική!!!
    Δε ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα στο blog μου θα το εξετάσω!!! Σε ευχαριστώ για τα περάσματα σου...

    ReplyDelete
  34. Χαθήκαμε Βασιλική. Πού αλεπουγυρίζεις;

    ReplyDelete
  35. @onisimos:
    Σε όσα μπλογκ έχουν αυτή την φόρμα αποστολής σχολίου όπως το δικό σου δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο, μου γυρνάει πίσω, παρ' όλο που βάζω τον αριθμό που ζητάει. Τέλος πάντων, ξαναπροσπάθησα και πάλι τα ίδια. Τι να πω; Κι εμένα μου λείπει το σανίδι, αν μου λείπει λέει... Καλό σου βράδυ!

    ReplyDelete
  36. Π.Κ
    είναι λίγες οι ώρες, είναι λίγες οι μέρες... κάποιος με κλέβει στα χαρτιά και δεν προλαβαίνω όλα αυτά που πρέπει και θέλω να κάνω... όλο έλειμμα έχω -αιγά να μην γράφεται έτσι το έλλειμα-

    Καλό μας βράδυ, βοήθειά μας ο γέρων άγιος Χαράλαμπος που ξημερώνει η γιορτή του αύριο, τα χρόνια του και την χάρη του να έχουμε!

    Κι όπως λέει ένας στίχος του Μαγιακόφσκι -άσχεττος αλλά τόσο ωραίος-

    Άνοιξε να μπω Μαρία
    Στο παρεκλήσι της καρδιάς μου
    τα ψαλτήρια καίγονται.

    ReplyDelete

Σχόλια