Είπα να ξεκινήσω την παρουσίαση μιας σειράς φωτογραφικών ιστοριών που θα ονομάζεται "Φωτογραφικό ζεύγος" και ενδεχομένως ακολουθήσει και μια άλλη που θα φέρει τον τίτλο "Φωτογραφική τριάδα". Αυτό δεν σημαίνει κιόλας πως θα το κάνω. Πολλά έχω πει κατά καιρούς και τίποτα δεν έχω κάνει. Ωστόσο, κρίνω σκόπιμο εδώ να εξηγήσω την αυθαίρετη και προσωπική αυτή επιλογή μου, -έστω και επί του υποθετικού σχεδιάσματος.
Πιστεύω στις έννοιες της δυάδας και της τριάδας.
Η πίστη μου όλη ξεκινά από τη δυάδα και τελειώνει στην τριάδα. Μονάδα αυθύπαρκτη και μεμονωμένη δεν υπάρχει για μένα. Πέραν δε της τριάδας, το χάος.
Η αφήγηση όλη έχει αρχή και τέλος, εννίοτε και μέση, -όχι κατ' ανάγκη, ούτε υποχρεωτικά.
Η ζωή και ο θάνατος αποτελούν το μέγα ζεύγος.
Η ζωή, το γίγνεσθαι και ο θάνατος, μια αξεπέραστη τριάδα.
Η ζωή, ο θάνατος και η ανάσταση, την πλέον αξιοζήλευτη.
Η ζωή με τον θάνατο δεν θα ταυτιστούν ποτέ. Ενδέχεται να συνυπάρχουν, να αντιμαχονται ή να μεταβαίνει το ένα προς το άλλο και αντιστίστροφα.
Το γίγνεσθαι μπορεί να ταυτιστεί με τη ζωή ή με τον θάνατο. Μπορεί να γίνεται ζωή ή θάνατος, να παλινδρομεί από το ένα στο άλλο. Όσο διαρκεί η φυσική ζωή και ο θάνατος δεν έχει αφαιρέσει τη φυσική ύπαρξη στην σωματική της διάσταση, το γίγνεσθαι καθορίζει και καθορίζεται από την ενέργεια του καθημερινού πνευματικού θανάτου όπως και από την ενέργεια της πνευματικής ζωής. Έχουμε τα πιθανά ακόλουθα σχήματα δυάδων ή τριάδων:
Ή η ζωή έχει ταυτισθεί με το γίγνεσθαι, οπότε αυτά τα δύο μέρη ενοποιούνται σε ένα κι έχουμε το τριαδικό σχήμα:
ζωή (δηλαδή γίγνεσθαι), θάνατος, ανάσταση,
ή το γίγνεσθαι έχει ταυτισθεί με τον θάνατο κι έχουμε το άλλο τριαδικό σχήμα:
ζωή, θάνατος (γίγνεσθαι), ανάσταση,
ή ενοποιούνται ζωή, γίγνεσθαι, θάνατος σε ένα με δεύτερο στάδιο την ανάσταση, και άρα προκύπτει ζεύγος.
Η ζωή ως γεγονός εγκατεστειμένο στον ανθρώπινο βίο πάντα παραμένει το ένα σκέλος, ό, τι και να γίνει σε σχέση με το γίγνεσθαι και τον θάνατο. Κι απ' την άλλη, η ανάσταση, ως γεγονός εγκατεστειμένο στην μετά τον θάνατο πραγματικότητα, επίσης παραμένει το άλλο σκέλος.
Αν προλάβουμε να ζήσουμε το ενδιάμεσο στάδιο του γίγνεσθαι, είτε ταυτίζοντάς το με τη ζωή είτε με το θάνατο, διανύουμε την προσωπική μας ιστορία. Ακόμη και για όσους θεωρούν τον φυσικό θάνατο ως οριστικό τέλος, και δεν πιστεύουν στην ανάσταση, παραμένουμε στο σχήμα ζωή, γίγνεσθαι, θάνατος. Ένα σχήμα δυναμικό που κατά τη δική μου πίστη ωστόσο διαρκεί στους αιώνες.
