Κάποτε αποφανθήκαμε επηρμένοι
"Δεν υπήρξαμε ποτέ ευτυχέστεροι"
κι άλλοτε ομολογήσαμε μέσα σε συντριβή
"Δε θα ξεφύγουμε από τη δυστυχία"
Ήρθαν ωστόσο ώρες
που ακέραιοι στο κενό σταθήκαμε
σαν εκκρεμές ερώτημα
"ποιες ήταν οι αληθινές στιγμές μας
και ποια τα ψέμματα που σπαταλήσαμε
στων εντυπώσεων τη ρουλέτα;"
Σαν άπραγα παιδιά χωρίς παιχνίδια
νιώσαμε τότε πως
τίποτα προς θάνατο δε ζήσαμε
ούτε προς ανεκλάλητη χαρά
Πως ήμασταν κλωστές ποικίλλες
στο αίώνιο εργόχειρο
άσκηση υποταγής στον καμβά
και σταυροβελονιές υπομονής στο σχέδιο
χάριν του υφαντουργού
της ύπαρξης
και χάριν του κεντήματος
και κανείς μας δεν αντίκρισε ολόκληρο
για να έχει το δικαίωμα
να χαίρεται ή να λυπάται
να προβάλλει αντιρρήσεις
ή να καταναλώνεται
σε ανεύθυνα ερωτήματα
που τους κόμπους του
ζητούν να δικαιολογήσουν
Θεσσαλονίκη, Παραμονή Φώτων
Φωτογραφία:
http://alashop.weebly.com/1/post/2010/02/3.html
