Χρυσαλίδες στιγμές

Μα είναι και κάτι στιγμές,

σαν ανοιχτά χέρια παιδιών 

την ώρα που αγγίζουν σαπουνόφυοσκες 

Έχουν το χάδι της δροσοσταλίδας, 

φτερό πεταλούδας η όψη τους, 

άρωμα γιασεμιού μια στάλα πριν εκπνεύσει

Πώς να μιλήσω για το αστραπιαίο φως τους 

φως αστεριού  την ώρα που εκτοξεύεται στη νύχτα

-όχι εκείνου που καμένο αυτοκτονεί

Στιγμές σαν στίχος τραγουδιού 

που αλαφραίνει όλο το βάρος της καρδιάς σου, 

-όχι τραγούδι με στροφές, αντιστροφές κι επαναλήψεις 

Ανεπανάληπτες στιγμές

Σταγόνες δίχως παρελθόν

χωρίς καμιά ελπίδα για το μέλλον

Φτερουγίσματα αόρατα 

στους πεινασμένους θεατές

αψηλάφητα σε θεριά σαρκοφάγα 

Στιγμές χαμόγελο στα μάτια 

Ήχος σπαρταριστός στ' αφτί 

ανάσας φρεσκογεννημένου βρέφους.

Είναι οι στιγμές που μέσα σου 

-εκεί που κοσκινίζεται επίμονα το χώμα 

νερώνει για να γίνει αύρα αχνή-, 

που λες χαλάλι 

όλα τα βάσανα, τα δάκρυα όλα, 

κι οι στεναγμοί κι οι θάνατοι

Μήπως λοιπόν, 
αυτές είναι οι αληθινά αρχέγονες στιγμές

με μέλλον άπειρο στον ορίζοντα του βίου;