Ο Αόρατος Πόλεμος

Με αφορμή την προχθεσινή γιορτή του πολιούχου μας Αγίου Δημητρίου, μαζευτήκαμε το μεσημέρι της Τετάρτης μερικοί φίλοι να γευματίσουμε και να χαρούμε παρέα την ημέρα. Το ερώτημα που μας έκαιγε όλους μας, δεν άργησε να εκφραστεί.

Ο προστάτης άγιος της πόλης μας, που τόσες και τόσες φορές την έσωσε από αλλόφυλους λαούς, αλλά και φυσικές καταστροφές, κατόπιν θερμής παράκλησης των κατοίκων της, πρωτοστατεί ακόμη στις καρδιές πολλών Θεσσαλονικέων ως παντοτινός βοηθός και υπερασπιστής των ίδιων, αλλά και της Θεσσαλονίκης. Το ερώτημά μας ήτανε το εξής:

σήμερα από ποιον ζητούμε από τον άγιο να ελευθερώσει την πόλη; Ποιο είναι το όνομα και το πρόσωπο του εχθρού; Ποια είναι η προέλευσή του και η πίστη του; Ποια τα όπλα του και οι λοιπές πολεμικές μηχανές του; Ποιες οι μέθοδοι επίθεσης; Και είναι άραγε εκτός των τειχών ή έχει ήδη διεισδύσει δολίως μέσα από μια Κερκόπορτα που ξεχάσαμε μισάνοιχτη;

Είναι οι "αγορές"; Και τι θα πει "αγορές"; Και πώς να ζητήσεις από τον άγιο να σε λυτρώσει απ' αυτές;  Είναι τα δελτία ειδήσεων που τα νέα τους κατήντησαν αποκλειστικά οικονομικά; Είναι ένα συνολικότερο ξεπούλημα γης, ιδεών, αρχών, καθημερινότητας και βιοπάλης που δεν μπορείς ούτε κι αυτά καλά να ορίσεις ούτε όμως κι αυτούς που τα βγάζουν στο σφυρί;

Το ότι εδώ και καιρό βρισκόμαστε εν μέσω ενός πολέμου, είναι κάτι που λίγο πολύ το αισθανόμαστε οι ππερισσότεροι. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι όμως ούτε για το στρατόπεδο στο οποίο ταχθήκαμε, ούτε για το αντίπαλο στρατόπεδο. Δεν ξέρουμε καλά καλά αν αυτό αφορά την πόλη, την χώρα, την Ευρώπη, τον κόσμο. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι για το ποιοι υπερασπίζονται τα δίκαια, απέναντι σε ποιους και με τι τρόπους. Παρακολουθούμε αντιδράσεις  που φαινομενικά στοχεύουν στη διασφάλιση της ευρυθμίας και την προστασία μας, αλλά που λειτουργούν κατ' ουσίαν τόσο διαλυτικά όσο εύχονται και προσπαθούν αυτοί που θέλουν να κυριασρχήσουν και να εκμεταλλευτούν ό, τι με τόσο σαφείς αγώνες κατόρθωσαν άνθρωποι, έλληνες αγωνιστές, που πολεμώντας απέναντι σε συγκεκριμένους εχθρούς, ύψωσαν το ανάστημά τους φωνάζοντας "ΟΧΙ", εννοώντας "ΟΧΙ" και πληρώνοντας αυτό το περήφανο "ΟΧΙ" με το αίμα τους.

Ποιος είναι λοιπόν, σήμερα ο εχθρός; Από ποιον κινδυνεύουμε; Ποιον τρέμουμε και απέναντι σε ποιον οφείλουμε να οπλιστούμε, να παραταχθούμε σε θέση μάχης και να πολεμήσουμε; Θα ήταν πολύ εύκολη η απάντηση αν αυτός ο εχθρός προσωποποιούνταν μόνο στους διαβρωμένους και κατά το πλείον τουλάχιστον ανίκανους, για να μην πω και ανήθικους, πατριδοκάπηλους, πολιτικούς μας. Πολύ φοβαούμαι πως υποτιμούμε τον εχθρό αν τον ονομάσουμε κατ' αυτόν τον τρόπο.

Ο πόλεμος σήμερα είναι αόρατος, όσο κι αν έχει ορατές επιπτώσεις στη ζωή μας. 

Ο εχθρός είναι απρόσωπος, όσο κι αν κατατροπώνει το δικό μου και το δικό σου πρόσωπο.

Οι μέθοδοι του εχθρού είναι ασύλληπτες, καμουφλαρισμένες, άπιαστες από τον κοινό νου μας.

Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι και άκρη δε βγάζω. Δε με βοηθούν οι αναλυτές, τα δελτία ειδήσεων, η τρομοκρατία που καλλιεργείται, ο φόβος που τρυπώνει από παντού στα σπίτια μας και στις καρδιές μας. Δε με βοηθούν τα μέτρα, οι απειλές, τα άγνωστα κέντρα εξουσίας.

Όλα είναι ομιχλώδη και θαρρώ πως αυτό είναι το όπλο του σημερινού εχθρού. Όλα καταφθάνουν σαν απειλητκές σκιές μέσα στο ημίφως. Και γι' αυτό το μόνο που μπορώ να πω είναι πως σ' έναν αόρατο πόλεμο, αρμόζει μια αόρατη προσευχή. Ο Θεός ξέρει, ο άγιος Δημήτριος και η Παναγία ξέρουν. Ξέρουν καλύτερα από εμάς και μπορούν σίγουρα καλύτερα. Ας μας σκέπουν κι ας μας οδηγούν. Ας μας ελευθερώσουν κι ας μας χαρίσουν πίστη, ελπίδα και δύναμη.