Ράινερ Μαρία Ρίλκε

"...Τι ξεκούραση! Να 'ναι καμιά φορά κανένας φιλοξενούμενος. Να μη χορταίνει πάντα μόνος του κανένας τις επιθυμίες του με άθλιο φαϊ. Να μην απλώνεις πάντα το χέρι σου εχθρικά σ' όλα τα πράγματα. Ν' αφήσει κανείς καμιά φορά τον εαυτό του σε άλλους να τον κάνουν ό,τι θέλουν. Και να ξέρει πως ό,τι του κάνουν, είναι για καλό.
Και το θάρρος θέλει, καμιά φορά, να ξαπλώσει πάνω σε μεταξωτά σκεπάσματα, και να διπλωθεί μέσα στον εαυτό του.

Να μην είναι κανείς πάντα στρατιώτης. Να μπορεί κανείς να αφήσει μια φορά τα μαλλιά του λιτά, κι ανοιχτό τον πλατύ γιακά του, και να καθίσει σε μεταξωτά καθίσματα, και να αισθάνεται τον εαυτό του ξεκούραστο ως τις άκρες στα δάχτυλά του: σαν να 'ναι ύστερ' από λουτρό. Και να ξαναμάθει κανείς πάλι τι είναι οι γυναίκες. Και τι κάνουν οι λευκές, και οι γαλανές τι είναι, τι χέρια έχουν, πώς τραγουδούν το γέλιο τους, όταν τα ξανθά αγόρια έρχονται να τους προσφέρουν τα ωραία τάσια, βαριά από ζουμερούς καρπούς..."

Από το: Η αγάπη και ο θάνατος του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε, εκδ. Ηριδανός, μτφ, Ρένας Καρθαίου