Labels

Monday, June 16, 2008

Περισυλλογή (Baudelair)


Φρονίμεψε, ω Πόνε μου, κι ησύχασε λιγάκι.Τη Νύχτα αποζητούσες και να την,πέφτει αργά:Την πόλη μια σκοτεινή ατμόσφαιρα τυλίγειΣ' άλλους γαλήνη φέρνονταςκαι σ' άλλους το σαράκι.


Κι ενώ το ανθρώπινο κοπάδι θλιβερό,στης Ηδονής υπακούοντας το ανελέητο κάλεσμαΠάει ν' αγρεύσει ενοχές σε άθλια γλεντοκόπια,Ω Πόνε μου, δώσ' μου το χέρι κι έλα από δω,


Μακριά τους. Κοίτα που σκύβουνε τα πεθαμένα Χρόνια,Με ξεφτισμένα κρέπια απ' τα μπαλκόνια τ' ουρανού,Τη μεταμέλεια που αναδύεται απ' τα νερά χαμογελώντας,


Τον Ήλιο κάτω από μιαν αψίδα που γέρνει για να κοιμηθεί,Κι όπως σάβανο μακρύ που σέρνεται προς την ΑνατολήΆκου, καλέ μου, άκου, της Νύχτας της γλυκιάς τα βήματα.


Το ποίημα είναι απο την ποιητική συλλογή 'Τα άνθη του κακού'.
Η μετάφραση είναι του Αλέξανδρου Κοσματόπουλο και τον ευχαριστώ θερμά που μου την εμπιστεύθηκε για να την ανεβάσω εδώ.

8 comments:

  1. Περασα να σου αφησω μια καλησπερα .. :) Και ως δωρο..βρηκα αυτο το υπεροχο ποιημα..ελπιζω να σαι καλα..σε καληνυχτώ.. στης Νύχτας της γλυκιάς τα βήματα
    :)

    ReplyDelete
  2. Ω,Πόνε,άσε μου το χέρι...
    Καλησπέρα,Βασιλικούλα.
    Καιρό είχα να περάσω,ελπίζω να σε βρίσκω καλά!

    ReplyDelete
  3. Πολύ χαρακτηριστικό.
    Πόση ομορφιά έβγαλε μέσα από τα σκοτάδια;
    Πόσο άργησαν να τον κατνοήσουν;

    ReplyDelete
  4. Μία εμπνευσμένη αλλά και ποικιλότροπα τυραννισμένη ψυχή ποιητή. Σίγουρα γνώριζε καλά την έννοια του πόνου.

    Την καλημέρα μου Βασιλική.

    ΥΓ. Σου άφησα τώρα και ένα σχόλιο στην προηγούμενή σου ανάρτηση. Αυτή τη φορά ήμουν δικαιολογημένη για την καθυστέρηση.

    ReplyDelete
  5. Καλησπέρα λοιπόν, -καθυστερημένη- roadartist μου!
    Όπως έλεγε ωραιότατα και ο Ταρκόφσκι: όλοι επιζητούν την ευτυχία, μα υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα απ' αυτήν...

    ReplyDelete
  6. Όλα θα πάνε καλά, σ'επιθύμησα δεν μπορώ να πω!
    Ε, δεν ξέρω ακριβώς τώρα να πω, τι θα πει είμαι καλά, αλλά πάντως το παλεύω και ο πόνος σίγουρα έχει μεγάλο νόημα στη ζωή μας αν τον βλέπουμε σε μια προοπτική... Δύναμις!
    Σ' ευχαριστώ που ήρθες, σε σκεφτόμουν.

    ReplyDelete
  7. Σοτ μου, οι ποιητές γι' αυτό νομίζω είναι ποιητές: για να αργούμε να τους καταλαβαίνουμε και για να βγάζουν φως από τα σκοτάδια! Φιλιά!

    ReplyDelete
  8. Καλησπέρα Άστρια!
    Ε, δεν παίρνουμε και απουσίες!
    Εγώ έτσι θα είχα μείνει άπειρες φορές στην ίδια τάξη! Πάω να δω το πρώην σου σχόλιο και αν τα καταφέρω με την ζέστη να γράψω και κάτι νέο -λέμε τώρα...

    ReplyDelete

Σχόλια