Χαρισμένο στον Άρη Δαβαράκη που σήμερα γιορτάζει!
Κι όταν γιορτάζει ο πολυαγαπημένος μου αδερφός, γιορτάζω κι εγώ!
Αυτή η ζωγραφιά είναι: "Το περιβόλι τ' ουρανού" που ζωγράφισαν τα παιδιά της Γ΄Δημοτικού στο 8ο Δημ. Σχολείο Συκεών Θεσ/νικης. Το περιβόλι που ονειρεύτηκα το βράδυ, πριν το δω το επόμενο πρωί, ζωγραφισμένο στον πίνακα της τάξης τους. Το τι γιορτάζει ο Άρης θα το γράψουμε μόλις το γράψει και ο ίδιος στο μπλογκ του. Το δωράκι αυτό, είναι, ας πούμε, ο προάγγελος της χαράς του...
Το τραγούδι είναι το "Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας" από το cd "Μπαλάντες της οδού Αθηνάς" του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Άρη.
Κι όταν γιορτάζει ο πολυαγαπημένος μου αδερφός, γιορτάζω κι εγώ!
Αυτή η ζωγραφιά είναι: "Το περιβόλι τ' ουρανού" που ζωγράφισαν τα παιδιά της Γ΄Δημοτικού στο 8ο Δημ. Σχολείο Συκεών Θεσ/νικης. Το περιβόλι που ονειρεύτηκα το βράδυ, πριν το δω το επόμενο πρωί, ζωγραφισμένο στον πίνακα της τάξης τους. Το τι γιορτάζει ο Άρης θα το γράψουμε μόλις το γράψει και ο ίδιος στο μπλογκ του. Το δωράκι αυτό, είναι, ας πούμε, ο προάγγελος της χαράς του...
Το τραγούδι είναι το "Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας" από το cd "Μπαλάντες της οδού Αθηνάς" του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Άρη.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα εκτός από την μεγάλη χαρά του Άρη, ήρθε και σε μένα άλλη μία.
ReplyDeleteΣυμφώνησα το επόμενο συμβόλαιο του δεύτερου παραμυθιού μου με τον Λιβάνη, του Παραμυθιού της Μουσικής.
Και η χαρά μου αφορά κυρίως το γεγονός ότι αυτό έγινε σε συνθήκες μεγάλης ευγένειας και γενναιοδωρίας και από τις δύο πλευρές. Γιατί τελικά, ίσως δεν έχει σημασία το τι κάνουμε, αλλά το πώς το κάνουμε. Και όταν ακόμα και σ' αυτά τα επαγγελματικά ζητήματα οι ψυχές καταφέρνουν και συντονίζονται τότε είναι αληθινό πανηγύρι!
Διπλή η γιορτή σήμερα, λοιπόν, και ήθελα να μείνει εδώ αποτυπωμένη ως ευχαριστία πρώτα στον Θεό και στους αγίους που γιόρταζαν σήμερα και μετά στους ανθρώπους που καταλαβαίνουν!
Εύχομαι ένα γλυκό βράδυ σε όλους!
Μερικές μέρες λοιπόν είναι διαφορετικές απο τίς υπόλοιπες, έτσι; Εριξα εναν ύπνο όλο όνειρα και σε καλημερίζω χαμογελαστός. Μωρέ πολύ δίκηο είχε η Σκάρλετ Ο Χάρα όταν φώναζε με απλωμένη την αγκαλιά της στο σύμπαν στη μέση της καμμένης γής και του σπιτιού της "Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα!". Τουλάχιστον μέχρι τη μέρα που δεν θα ξημερώσει άλλη μερα (χιουμοράκι ρεαλιστικό!) επιβεβαιώνεται συνέχεια, νάναι καλά το κορίτσι! Εχουμε κι΄άλλες χαρές σήμερα, θα τις... αναρτήσω αργότερα! Καλημέέέέέέέρα!
ReplyDeleteΆρη μου, τουλάχιστον μέχρι τη μέρα που θα είναι πάντα... μέρααααα!!!!
ReplyDeleteΚι εγώ έχω κι άλλη χαρά που θα την γράψω εδώ και όχι σε ποστ -ακόμα:
ξεκινήσαμε τις πρόβες για την συναυλία του Γενάρη στην Αθήνα!!!
Και το νευροκοπλάκι όταν έχει πρόβες είναι, ως γνωστόν, η καλύτερή του, τρα λα λι, τρα λα λό!!!
Καλημέρααααααα!!!!!!!!
Τι γλυκούλι που είναι!
ReplyDeleteΥποκλίνομαι!
:)και για το συμβόλαιο!
ReplyDeleteΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!
ReplyDeleteΓια σένα
ΧΑΙΡΟΜΑΙ!!!! Με τη χαρά του αδελφού σου ΄Αρη
ΧΑΡΕΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΑΝΤΑ!!!!!
Φιλιά και Γλαρένιες αγκαλιές
Υπέροχο δώρο, σπουδαίο νέο.
ReplyDeleteΧαρούμενοι κι εμείς που μοιραζόμαστε ένα κομμάτι από τις χαρές σας.
Χαρούμενη μέρα χθες και ακόμη πιο χαρούμενη η σημερινή Βασιλική μου.
ReplyDeleteΗ θετική ενέργεια χτύπησε κόκκινο!
Πάντα να μας μεταφέρεις μτ την πένα, τις ζωγραφιές και τις μουσικές στο περιβόλι του ουρανού που όλοι μας τόσο θέλουμε να βρεθούμε μία μέρα!
Καλό βράδυ!
Θρασύβουλέ μου σ' ευχαριστώ!
ReplyDeleteΕίμαι μάλλον κουρασμένη, άρα όχι για πολλά πολλά... Φιλιά!!!
@Φύρδην μύγδην, είναι πολύ σπουδαίο να χαίρεται κάποιος με τη χαρά του άλλου και ακόμα πιο γενναιόδωρο από ότι να λυπάται στιςς λύπες του.
ReplyDeleteΓια όσους δεν θα μπουν στο μπλογκ του Άρη, να γράψω εδώ πως εχθές αθωώθηκε σε μία από τις δύο δίκες που αδίκως ολότελα εκκρεμούν εις βάρος του. Με το καλό να αθωωθεί και στην επόμενη γιατί πολύ ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία χρόνια και χωρίς κανένα μα κανένα λόγο.
Με το καλό να πάνε όλα μας σε όλους μας και καλό βραδάκι, να ξεκουραστούμε λίγο και ν' αξιωθούμε την καινούρια μέρα!
Σ' ευχαριστώ πολύ ευγενέστατε και γλυκύτατε φίλε μου @Sot!!!
ReplyDeleteΕλπίζω πως με το καλό τον Γενάρη θα είσαι στην συναυλία εκεί στην Αθήνα, νομίζω Αθήνα μένεις αν δεν τα μπερδεύω τέτοια ώρα... Είσαι ο πλέον φιλόμουσος της παρέας και με ενδιαφέει πάρα πολύ η γνώμη σου...
Φιλιά!
Γλυκό, πολύχρωμο και φωτεινό αυτό το ποστ, όπως και συ... Υπέροχα τσ νέα του Άρη - υπέροχο το ότι μπορούμε να μοιραζόμαστε τη χαρά αυτή όλοι μαζί. Άντε, ανυπομονούμε για το Γενάρη! Καλό μας ξημέρωμα.
ReplyDeleteΈλεγα να σου γράψω και με πρόλαβες @Μππουτσούκα μου... πολύ γρήγορο πιστόλι!!!
ReplyDeleteΌλη χαρά σου εύχομαι έναν ωραίο ύπνο γεμάτο περιβόλια και κόκκιναααα χρώματααααα!!!!!!
Τι όμορφο τραγούδι.. Μου αρέσουν πολύ οι ζωγραφιές των παιδιών κρύβουν όλη την αθωότητα των ψυχών τους! Καλό σου βράδυ!
ReplyDeleteΚαλημέρα Σα μου, καλημέρα μας!
ReplyDeleteΤόσο που το περιμέναμε αυτό, τόσο που το παρακαλούσαμε, τόοσ άδικο που ήταν, πώς να μην είναι μεγάλη η χαρά μας; Και το μοίρασμα, τι ωραία που το λες...
Για τον Γενάρη έχουμε ακόμα δρόμο πολύ και δύσκολο, αλλά προχωραμε. Ελπίζω πως εμείς θα ανταμώσουμε νωρίτερα, για να δούμε.
Φεύγει κι ο Νοέμβρης και πριν από λίγο η εφτάχρονη Ελισάβετ μου έμαθε να βρίσκω με τις κλειστές γροθιές ποιος μήνας έχει τριάντα και ποιος τριάνταμία! Ίσως φαίνεται απίστευτο, αλλά μου χρειάστηκαν σαράντα χρόνια για να μάθω αυτό το απλό πράγμα που ξέρουν σχεδόν όλα τα παιδιά και ποτέ δεν το κατάφερα. Φαίνεται όμως πως μια μέρα βρίσκεται ο κατάλληλος δάσκαλος ακόμα και για τα... ντουβάρια!!!
Και χάρηκα ντε!
Καλή σου μέρα @roadartist!
ReplyDeleteΠανέμορφο το τραγούδι όντως και λησμόνησα να γράψω πως το ακούμε από τη φωνή της Νένας Βενετσάνου που το ερμηνεύει όπως του πρέπει!
Η ζωγραφιά αδικήθηκε πολύ στη φωτογραφία γιατί τα φώτα βέβαια σε μια τάξη δεν είναι και τα πλέον κατάλληλα για φωτογράφιση, αλλά όπως και να 'χει οι ζωγραφιές των παιδιών είναι όπως τα λες ακριβώς και νομίζω πως μας δείχνουν τον δρόμο που έχουμε να βαδίσουμε...
Μια πολυ γλυκια γλυκια καλημερα σε ολους τους φιλους bloggers ετσι οπως μου φτιαξατε εμενα την δικια μου :)
ReplyDeleteΚαλημερουδιααααα
Καλή σου μέρα, πολύ καλή σου μέρα @Έλενά μου! Χαίρομαι πολύ που σου φτιάξαμε την μέρα όπως συχνά μας την φτιάχνεις εσύ!
ReplyDeleteΣχόλασα νωρίς, τι καλά και τώρα δουλειάάάάά... να φτιάξουμε κι άλλες μέρες... γελάω γιατί σκέφτομαι πως είναι σαν να έχω σκοπό μου να φτιάχνω μέρες... αλλά πολύ γελάω!!!
Αγκαλίτσεςςςςςςςςςςς!!! μμμμμ, θέλω να σας έρθω!!!!!!
ReplyDeleteΌχι στην Αθήνα αλλά σχετικά κοντά.
ReplyDeleteΘα προσπαθήσω και θα χαρώ να είμαι εκεί.
Καλησπέρα Βασιλική μου. Αυτό το μοίρασμα που βίωσα (απρόσμενα, γιατί όταν ξεκινούσα ούτε που το είχα φανταστεί) ήταν που με κράτησε ως τώρα στο blog μου κι ίσως αυτό να αποτελέσει και το μοναδικό λόγο που ίσως το συνεχίσω!... Άλλωστε αυτό ήταν κι αφορμή για να γνωρίσω από πιο κοντά πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους! Ας είναι... συγγνώμη που επανήλθα (σπάνια το κάνω...) αλλά το είχα ανάγκη. Και εννοείται ότι θα ιδωθούμε από κοντά νωρίτερα από το Γενάρη, αλλιώς χάθηκες!!!!!!!!!!! Νάσαι πάντα καλά.
ReplyDeleteΘρασύβουλέ μου να μας έρθεις όποτε θες, οι πόρτες και οι αγκαλιές ορθάνοιχτες, μόνο να μιλήσουμε γιατί ενδέχεται να την κοπανήσω για λίγο...
ReplyDeleteΚαλημέρα τρελόπαιδο!
@sot μου καλημέρα!
ReplyDeleteΜου έδωσες χαρά!
Καλημέρα @Σα μου, που μας ζητάς κα συγνώμη που... επανήλθες, -ε, δεν ντρέπόμαστε λίγο, λέω εγώ!
ReplyDeleteΝα έρχεσαι και να επανέρχεσαι και να χαιρόμαστε την ψυχούλα σου και το άνοιγμά σου και ν' ακουμπάμε κι εμείς λίγο...
Τις τελευταίες μέρες έμαθα από τα μικρά ένα παιχνίδι στον υπολογιστή ιδιαιτέρως χρήσιμο! Είναι δυο στεριές και στη μέση νερό κι ένα μικρό θέλει να περάσει από την μία στην άλλη αλλά δεν έχει γέφυρα.... είναι λοιπόν, έξι χελώνες στη σειρά πάνω στο νερό και το μικρό πηδάει από χελώνα σε χελώνα για να πάει απέναντι. Έλα όμως που κάποιες χελώνες απροσδόκητα την ώρα που πατά το παιδί βουτούν στον βυθό και πάρ' το κάτω...
Η ουσία στο παιχνίδι αυτό δεν είναι να διαλέξεις χελώνα, γιατί όλες κάποια στιγμή βουτούν και σε παίρνουν μαζί τους. Είναι να κάνεις το άλμα στον σωστό χρόνο! Πάρα πολύ ενδιαφέρον, ειδικά όταν είσαι σε φάση που κάνεις άλματα έχοντας ήδη πολύ βυθό καταπιεί!!!
Σου στέλνω την αγάπη μου και ένα πλατύ χαμόγελο!
Καλημέρα σε όλους!
Τα προγράμματά μου έχουν σφίξει πολύ και δεν έχω πολλά περιθώρια μπολογκικά, συγχωρέστε με, αλλά όλα για καλό ας είναι...
....για καλό θα είναι! .. Πόσο ζηλεύω που έχεις επαφή με μικρά παιδιά, κάθε μέρα σου θα έχει τόσο ενδιαφέρον!! Να'σαι καλά!
ReplyDelete@roadartist, είναι πράγματι για ζήλεια!
ReplyDeleteΞέρεςις, μέρα με τη μέρα, πηγαίνω στο σχολείο σαν πιο μαθήτρια από όλους τους μαθητές και όλο τους ρωτάω και όλο μαθαίνω και δεν λέω πια τίποτα εγώ, γιατί δεν έχω τίποτα να τους προσφέρω, μόνο να μάθω έχω.
Κι αφού κι εσύ αγαπάς τα παιδιά και για να μη ζηλεύεις, αφού καλό πράγμα η ζήλεια δεν ειναι -αυτό ειναι πολίτικη σύνταξη...- θα σου λέω όποτε θες κι από κάτι.
Έχω έναν αγαπημένο μαθητή, τον Κωστή, που τον φωνάζω Πικάσο. Έχει την ίδια ακριβώς μουρλόφατσα, περπατά με τον ίδιο τρόπο και τα μάτια του είναι εντελώς γουρλωτά. Είναι φοβερά φευγάτος και για τα μαθήματα δεν του κείγεται καρφί, είναι πολύ αφημένο από το σπίτι και μεγαλώνει στους δρόμους και είναι εφτά χρονών. Στη ζωγραφική δεν παίζεται!
Εχθές ανάμεσα στις άλλες ερωτσεις που του έκανα και αρνιόταν με δυσφορία να μου απαντήσει, τον ρώτησα και τι είναι το χιόνι.
Ε, καλά, κυρία, μου λέει.... Αυτό το ξέρω... το χιόνι είναι για να στολίζει τα Χριστούγεννα!!!
Σου αφήνω αυτό τώρα και θα προσπαθήσω να τελειώσω το επόμενο ποστ που μου έχει φάει αρκετές μέρες αν και είναι χωρίς λόγια, γιατί θα σας κάνω πάσα τα λόγια αφήνοντάς σας μόνο λίγα απλά σκιτσάκια.
Βασιλική μου,
ReplyDeleteΑυτό σου έφερε το όνειρό σου!!!! και πραγματικό μετά μπροστά στα μάτια σου!!!!
Απίστευτο!!!
Θάθελα να μουν σε μια γωνίτσα μέσα σου, να βιώσω τα συναισθήματά σου.
Αυτά τα πράγματα είναι τόσο πολύ σπάνια...ίσως γι' αυτό σε εσένα...
Το Παραμύθι της Μουσικής!!!
Και αισθανόταν μοναξιά το πρώτο σου... Θα του το πω, ότι έρχεται παρέα...Δεν ξέρεις πόσο πολύ θα χαρεί !!!!!! Πόσο χαίρομαι με την χαρά σου !!!
Αγαπημένη μου,
ReplyDeleteγράφεις τόσο ωραία, ξεκίνα να γράφεις παραμύθια κι εγώ θα σε... προωωθήσω!!! ΧαΧαχαχα!!!!
Σου χρωστάω κάτι, αλλά δεν προλαβαίνω και σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Ίσως κάποια στιγμή από κοντά να είναι και πολύ καλύτερα, γιατί υπάρχουν κι άλλα και θέλουν ένα πρόσωπο σαν το δικό σου για να βγουν...
Λοιπόν, είναι παράξενο και μυστήριο, αλλά έτσι είναι:
Όταν ο άλλος χαίερται με τη χαρά σου τότε κι εσύ χαίρεσαι πιο αληθινά!
Πρώτα ο Θεός τον Γενάρη θα έχουμε και το δεύτερο, λοιπόν! Εσύ να τα πεις τα νέα, θα σ' ακούσει...
Δεν ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει, αλλά κάτι γίνεται και κάπου με πάει αυτόν τον καιρό...
Καλό βράδυ και προκαταβολική καλημέρα για σένα!
Και σιγά μην προλάβω να τελειώσω το ερχόμενο ποστ, αμ δε...
Καλό βράδυ σε όλους, εκσφενδονίζομαι τώρα και δεν υπόσχομαι τίποτααααααα!!!!!!!!
Αν αργήσω να γυρίσω να είστε όλοι σας καλά παιδιά, κάντε ό,τι αταξίες θέλετε, αλλά όχι κακά πράγματα, εντάξει; Φιλιά!
Ανθοπαιδιπεριβολιάσαμε!!
ReplyDeleteπεριπλάνηση σε όνειρο που "διαβάζεται" και ανάποδα και ίσια-υπέροχες ζωγραφιές!
ReplyDelete(για τα νέα σου,ένα πλατύ χαμόγελο και ευχές πολύχρωμες για το δρόμο που θ΄ανοίξει το νέο βιβλίο!)
@none να είσαι πάντα καλά!
ReplyDeleteΤι ωραία λεξούλα έφτιαξες!!!
@Ερμία μου αγαπημένη, πολύ σ' ευχαριστώ, πολύ!
ReplyDeleteΌλα να πάνε καλά, οι δρόμοι ν' ανοίγουν κι αν σκοντάφτουμε να έχουμε πάντα το κουράγιο να σηκωνόμαστε...
Με το καλό να ξημερώσουμε όλοι την Κυριακή μας και
Κ Α Λ Ο Μ Η Ν Α!