Αποχαιρετώντας την Ιουλία Σταυρίδου

 

Έφυγε από αυτή τη ζωή η σκηνογράφος Ιουλία Σταυρίδου. Μια χαρισματική καλλιτέχνιδα την οποία γνώρισα στο σπίτι της αδερφής της από χρόνια συγχωρεμένης Όλγας Σταυρίδου, σπουδαίας ζωγράφου,  με την οποία μας συνέδεε φιλία πολλών χρόνων. Οι δύο αδερφές παρ’ όλο που ήταν πολύ διαφορετικές μεταξύ του και ως προς τον χαρακήρα και ως προς την κοινωνικότητά τους, ήταν και οι δύο λαμπερές. Η Ιουλία άνθρωπος του κόσμου, η Όλγα της ερημίας. Η πρώτη αναγνωρισμένη από τον αθηναϊκό καλλιτεχνικό κόσμο και με δουλειές που της έφεραν διακρίσεις και βραβεία, η δεύτερη ζώντας για χρόνια στην Καστοριά και μετά στο Μελισσοχώρι της Θεσσαλονίκης, παρέμεινε άγνωστη στο ευρύ κοινό, έκανε λίγες εκθέσεις, προτιμούσε την αφάνεια και τη σιωπή του κήπου της. Ίσως αυτό να είχε σχέση και με το είδος της τέχνης που κάθεμιά τους επέλεξε και που οπωσδήποτε αντικαθρέπτιζε τη στάση τους στη ζωή, αλλά και τον χαρακτήρα τους. Η σκηνογραφία είναι τέχνη του χώρου, της παράστασης, του κινηματογράφου, ένα οργανικό κομμάτι από τα πολλά μιας συνολικής, κατά κανόνα, δουλειάς. Η ζωγραφική μπορεί να πραγματώνεται κατά μόνας και να παραμένει αθέατη απ’ τους πολλούς, κλεισμένη στο εργαστήρι του καλλιτέχνη. 

Όποιος πρωτοσυναντούσε μαζί τις Σερραίες αδερφές σίγουρα θα εντυπωσιαζόταν από το άκρως αντίθετο σωματότυπό τους. Η Ιουλία ευτραφής, η Όλγα φτερό στον άνεμο. Μα και οι δύο εξόχως ευφιείς και οξυδερκείς και εξαιρετικά ταλαντούχες και άοκνες εργάτριες. Η Ιουλία είχε το χάρισμα να βλέπει και να ακούει τον συνομιλητή της. Να διερωτάται και να προχωρά την σκέψη του. Η Όλγα μιλούσε πάντα ελάχιστα μα ό,τι έλεγε όταν μιλούσε σου έμενε βαθιά τυπωμένο στην καρδιά, τόσο καίριος ήταν ο λόγος της. Συχνά η Όλγα μου μιλούσε για την μητέρα τους. Ήταν δασκάλα, αλλά ήταν μια δασκάλα που άφησε εποχή στις Σέρρες. Στην τάξης της, έλεγε, είχε συνήθως γύρω στα εκατό παιδιά. Ανάμεσά τους και πολλά τσιγγανάκια. Τα αγαπούσε όλα πάρα πολύ και κατάφερνε να τους χαρίζει αγάπη με το περίσσευμα της καρδιάς της και να τους μαθαίνει τα γράμματα. Την είχαν όλα πρότυπο και την λάτρευαν. Τα δε τσιγγανάκια συχνά πήγαινε και τα μάζευε από τα σπίτια τους γιατί οι γονείς τους δεν τα έστελναν σχολείο. Η Ιουλία δεν παντρεύτηκε, η παντρεμένη με τον συγγραφέα Αλέξανδρο Κοσματόπουλο Όλγα δεν απέκτησε παιδιά. Έφυγε η Όλγα το 2015 μετά από μαρτυρική περιπέτεια σην οποία την υπέβαλε για πολλά χρόνια το Αλτσχάιμερ και κυριολεκτικά την έλιωσε. Έφυγε και η Ιουλία μετά από καρδιακά προβλήματα και πιθανόν χτυπημένη και από τον ιό. Έτσι έκλεισε το κεφάλαιο αυτής της χαρισματικής οικογένειας οριστικά και χωρίς απογόνους. Απόγονοι των δύο σπουδαίων καλλιτέχνιδων μένουν εις τους αιώνας τα έργα τους μέσα από τα οποία το φως που κουβαλούσαν περνάει σ’ εμάς ακέραιο για να τις θυμόμαστε και να μας δείχνουν τον δρόμο. 

Καλή ανάπαυση Ιουλία, και δώσε την αγάπη μας και τους χαιρετισμούς μας στην αγαπημένη σου αδερφή...