Labels

Monday, April 7, 2008

Τα σώματα


Σκέφτομαι με πόσα ψέματα μεγαλώσαμε. Πως η ομορφιά του σώματος, για παράδειγμα, έγκειται στις αναλογίες του. Κάποιοι, πέρα από μας, ερήμην μας, -εμείς δεν ήμασταν εκεί-, όρισαν την ομορφιά με μετρήσεις, γραμμές και σχήματα. Την φαντάστηκαν, τη σχεδίασαν, την κατασκεύασαν, την πλάσαραν και στο τέλος μας την πούλησαν πανάκριβα. Κι εμείς τους εμπιστευτήκαμε και η ομορφιά πλανεύτηκε. Πόση εμπιστοσύνη δείξαμε σ’ αυτούς τους άγνωστους εμπόρους κι άλλη πόση στην όρασή μας! Κάτι που μπορεί να σώσει τον κόσμο έγινε μαζί μ’ ένα σωρό άλλα, αντικείμενο εξειδίκευσης. Εμείς όμως, πώς αφήσαμε την ομορφιά μας να γλιστρήσει έτσι μέσα από τα χέρια μας;
Γείρε το κεφάλι σου στο στέρνο του άλλου κι ανάσανε την ανάσα του. Άκουσε το σώμα του πώς γέρνει στο κρεβάτι, πώς ξυπνά, πώς κλείνει τα βλέφαρα. Άγγιξε τη φλέβα κάτω απ’ το αφτί, κολύμπησε στην κοιλιά του.
Τι είναι το ωραίο σώμα; Ποιο είναι αυτό; Ποιος μπορεί να μου το δείξει; Δεν πιστεύω κανέναν. Το γνωρίζει κανείς προτού το δει να στέκεται πλάι στο δικό του; Ωραίο είναι το σώμα που σου ταιριάζει. Αυτό που ακούει, αισθάνεται, που είναι έτοιμο για τις χαρές και τις λύπες της ζωής. Για το θάνατο.
Η ετοιμότητα είναι γεγονός μυστικό. Δε φαίνεται στο γυμνό μάτι, στη γρήγορη γλώσσα, στο αρπακτικό χέρι. Είναι ανείπωτης ομορφιάς το έτοιμο σώμα. Φανερώνεται στη σιωπή τη στιγμή της αδράνειας. Την ώρα που τα σχήματα ρευστοποιούνται. Οι λέξεις κομματιάζονται. Την ώρα ακριβώς εκείνη που μπορεί να κοιτά πέρα από το σώμα.
Αν είναι πραγματικά ωραίο ένα σώμα μεγαλώνοντας ανθίζει. Πάντοτε ανθίζει. Ακόμα και με ρυτίδες κι άσπρα μαλλιά ανθίζει. Αν όχι, δεν πρόκειται ν’ ανθίσει ποτέ. Θα συρρικνώνεται και θα μαζεύει. Θα σφίγγεται και θα σκληραίνει. Θα μαραίνεται. Και μόνο τους εμπόρους θα πλουτίζει που θα πασχίζουν να εφευρίσκουν διαρκώς τρόπους να φτιασιδώνουν τις μάσκες για να δείχνουν πρόσωπα, πάντοτε ανεπιτυχώς.


Απόσπασμα από το Πεζογράφημα Ψυχή μου, που θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο απο τις εκδόσεις Λιβάνη.
Και η φωτογραφία του Ηλιογράφου μας μαζί με το ευχαριστώ μου.

29 comments:

  1. Μια κούκλα με τέλειες αναλογίες φτιαγμένη από τα καλύτερα εργαστήρια μόνο την όραση μπορεί να ικανοποιήσει.
    Η ομορφιά όμως κρίνεται κι από το πνεύμα, την ψυχή κι απ' όλες τις αισθήσεις.

    ReplyDelete
  2. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, με κάποιο δισταγμο

    ReplyDelete
  3. Κι εγώ θα συμφωνήσω με κάποιο δισταγμό.

    ReplyDelete
  4. Ωραία φωτό, ενσώματη. Καλό μήνα!

    ReplyDelete
  5. Βασιλική, Καλημέρα :)
    Κατ' αρχήν να διαγράψεις οριστικά τον guhn , χωρίς να το ανοίξεις. Το πιθανότερο να είναι ιός και να σου δημιουργήσει πρόβλημα.

    …κάπου εδώ… είχα γράψει ένα σεντόνι, για την εξέλιξη του προτύπου της σωματικής ομορφιάς δια μέσου του χρόνου, αποτυπωμένη σε πίνακες ζωγραφικής, υμνημένη από τις τέχνες, για την επιβολή των προτύπων στην εποχή μας μέσω διαφήμισης, για το σωματοτυπικό πρότυπο των γονιών, για κουλτούρες λαών…
    Κουραστικό να το διαβάζεις είπα…και το έσβησα…

    Ας πω με συντομία λοιπόν, ότι το σώμα είναι όμορφο όταν η καρδιά το βλέπει έτσι και έτσι το αναγνωρίζουν όλες οι αισθήσεις. Έτσι οι ατέλειες γίνονται γοητευτικές, οι ελλείψεις γίνονται αόρατες.
    Αγγίζουμε αυτό το σώμα, όχι ως σάρκα μόνο, μα σα σύνολο ενός ανθρώπου , σάρκα και ψυχή, γιατί όλα μας «πάνε εκεί» .Και ναι, είναι αυτό που «σου ταιριάζει» που «δένει» με το δικό σου.
    Σε πρακτικό επίπεδο, συνήθως ταιριαστά και όμορφα είναι του ιδίου σωματότυπου με το δικό μας σώματα. Αλλά και εδώ οι εξαιρέσεις είναι πολλές.
    Τελικά τι σημασία έχει εάν ένα σώμα είναι όμορφο ή άσχημο εάν εμείς όμορφο το βλέπουμε ? :))))

    Υ.Γ. πάλι σεντόνι...

    ReplyDelete
  6. "Το κάθε σώμα έχει τα ιδανικά που του αξίζουν"
    Α.Καμύ

    σ΄ευχαριστώ

    ReplyDelete
  7. αγαπώντας κάποιος ανθίζει
    και γίνονται όλα ομορφιά..

    αυτο μου μεινε..μακάρι
    να γίνει και πραγματικότητα
    μου κάποια στιγμη!

    καλημέρα!

    σ ευχαριστω

    ReplyDelete
  8. Καλημέρα μας!
    Γι' αυτό γράφω λογοτεχνία και όχι επιστημονικές πραγματείες.
    Γιατί σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο η ελευθερία μας φτεροκοπά μεσα κι έξω απ' αυτό, προσθέτουμε, αφαιρούμε, το φωτίζουμε με το δικό μας φως ο καθένας μας.

    Οπότε κατ' αρχάς έτσι είναι όπως τα λες Sot μου!

    ReplyDelete
  9. Οπότε φίλοι,
    Σπύρο -καλώς όρισες κιόλας-
    γελάω γιατί κι εγώ που το έγραψα ακριβώς όπως εσείς συμφωνώ με κάποιο δισταγμό!
    Και αύριο βρίσκω πολύ πιθανόν να το έχω απορρίψει και εξ ολοκλήρου, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια αυτό.

    ReplyDelete
  10. Και βέβαια ενσώματη η θαυμάσια φωτογραφία του ηλιογράφου, έχεις δίκιο συνάδερφέ του!
    ... είνααι που τέτοια σώματα αγαπώ... με φτερά και χρώματα πεταλούδας...

    ReplyDelete
  11. Mrs Smith μου
    εγώ έτσι κι αλλιώς όπως θα υποψιάζεσαι δεν διάλεξα ποτέ σώμα να αγαπήσω καταρχάς. Το κάτι αόρατο μέσα μου είναι που ελκύεται το κάτι αόρατο μεσα στον άλλον. Κι έτσι ανάβει η φωτιά του έρωτα για να γίνει πυρκαγιά της αγάπης. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην είναι όμορφο το σώμα που το μέσα του εκτοξεύει φως. Καμία. Κι εκεί νοηματοδοτείται η ύλη και αποκτά και η σάρκα το νόημά της.
    Μ' αρέσουν τα σεντόνια όπως καταλαβαίνεις...

    ReplyDelete
  12. Μπράβο τον Καμύ!
    Αλλά ίσως θα πρόσθετα πως το κάθε σώμα Ηλιογράφε μου βιώνει και τις ανατροπές των ιδανικών που του αξίζουν!
    Εγώ ευχαριστώ!
    Μάλλον θα σε βάλω στους επίσημους χορηγούς του μπλογκ...

    ReplyDelete
  13. Μπράβο βρε Νηφάλια Μέθη μυο, αυτό είναι το κέντρο όλο, αυτό και τίποτα άλλο. Όλα γραφτηκαν για να οδηγήσουν σ' αυτό.
    Στο εύχομαι ολόψυχα και να το ζήσεις και να το χαρείς με τα όλα σου!

    ReplyDelete
  14. Κοιτάζοντας τη φωτογραφία θυμήθηκα το profile σου,εκεί που λες ότι είσαι ερωτευμένη με τα φτερά των πουλιών.
    Ωραία φωτογραφία!
    Συμφωνώ απολυτα με όσα λες,δύσκολα κατανοητά σήμερα από τους περισσότερους(τα περί ομορφιάς σώματος)
    Σε φιλώ

    ReplyDelete
  15. Καλημέρα και ανταποδίδω το φιλί!

    ... μήπως στο προσφίλ να βάλω και τα φτερά... των πεταλούδων;;;
    Δεν είναι δικό μου αυτό που γράφω στο προφίλ μου. Είναι από ένα χάι κου, που μου διάβαζε μια μέρα ένας πολύ δικός μου άνθρωπος...

    Ούτε αυτό που γράφω στο ρολόι είναι δικό μου. Είναι του αγ. Γερμανού Αλάσκας, αλλά δεν υπήρχει χώρος να μπει το όνομά του, μου το διέγραφε...
    Εν ολίγοις τίποτα δεν είναι δικό μου -ίσως ούτε κι αυτό το προφίλ...

    ReplyDelete
  16. Ένα όμορφο λουλούδι, ένα όμορφο σώμα... Δεν υπάρχουν αναλογίες και μέτρα. Απλά ταιριάζει στο τοπίο του. .
    Τα γερατειά είναι μια υπόθεση πονεμένη πάλι.. Ποτέ δεν κατανόησα πως επέτρεψε αυτό το αόρατο χέρι τούτο τον ξεπεσμό... Άνθρωποι με ψυχή γλάρου, να γδύνονται τα φτερά, να υποφέρουν... Μόνο εκείνοι θα πεις; Υπάρχουν παιδιά, που τον πόνο τούτο σαρκίο ντύθηκαν. Ελάφια που γεννηθήκανε χωρίς πόδια. ... Δίκιο έχεις, δεν ξέρω τι να πω πάνω σ΄αυτό. Δεν μπορώ να βρω καμιά δικαιολογία και για τον Θεό ακόμη.
    Ήξερα κάποιον που ερωτεύθηκε μια μαύρη, άραχλη πέτρα. Την διάλεξε ανάμεσα από πετράδια πολλά και λαμπερά. Εσύ είσαι διαφορετική, της είπε. Έτσι ένιωσε. Ξερίζωσε την καρδιά του, και στην θέση της έβαλε αυτή την πέτρα. Μαζί της πορεύτηκε, μαζί της ξεψύχησε. Κι η πέτρα δεν τον πρόδωσε ποτέ, εκεί που κοιμήθηκε παραμένει ακόμη, προσευχή σκοτεινή. Κανείς δεν την έκλεψε, έτσι μαυρη που ήταν. Χρόνια μετά, οι αρχαιολόγοι την προσπέρασαν... Κι όμως, ήταν μια προσευχή, που Εκείνος, ξεχώρισε μέσα σε όλες τις άλλες. Ήταν, στα μάτια του, το πιο λαμπερό φως, αγάπη ατόφια... Και στο αριστερό Χέρι του, ακόμα την βαστάει τρυφερά, και σκέφτεται, πως ναι... Το γένος των ανθρώπων άξιο υπήρξε. Γι αυτή και μόνο την μαύρη καρδιά, που κάποιος μπόρεσε, και την ομορφιά της είδε! :))
    Καλημέρα! :))

    ReplyDelete
  17. Καλημέρα Νικόλα μου καλέ!
    Πανέμορφο αυτό που άφησες!
    Δεν τα εξηγούμε όλα. Σε όσους έλαχε το 'διαφορετικό' ίσως κάτι μπορούν να μας πουν γιατί αυτοί μόνο ζουν με τρόπο ολότελα αδιάβαστο σε μας τι πάει να πει αυτό το χωρίς...
    Έγραψες για ελάφι δίχως πόδια και σκέφτηκα το τρίτο μου παραμύθι που είναι στην σειρά κι αυτό προς έκδοση κοντά στα Χριστούγεννα. Εκεί δίνω μια... παραμυθιτική απάντηση -ας πούμε...
    Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!

    ΥΓ. Αυτές τις μέρες με καλούν συνέχεια για παρουσιάσεις του Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται και πρέπει κάποια στιγμή να γράψω για αυτές μιας και είναι μοναδικές οι εμπειρίες που ζω με τα παιδάκια. Μόλις πάρω μια ανάσα και αν πάρω υπόσχομαι να το κάνω.
    Καλημέρα σε όλους!

    ReplyDelete
  18. Βασιλική, δεν ήξερα πως έχεις γράψει βιβλία... Αν θες, πες μου τίτλους και εκδόσεις... Θα ήθελα πολύ να τα βρω..
    :)) Καλό απόγευμα!

    ReplyDelete
  19. Αγαπάμε το σώμα επειδή είναι όμορφο ή αγαπάμε την ομορφιά που κρύβεται μέσα σ΄αυτό;

    ή μήπως έτσι κι αλλιώς η αγάπη τα κάνει όλα όμορφα;

    ReplyDelete
  20. Νικόλα μου δεν έχω δα και πολλά!
    Το θατρικό μονόπρακτο 'Εγώ ο Άλλος' εκδ. Νησίδες και το 'Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται' είναι τα βασικά.
    Τον επόμενο μήνα βγαίνει 'Το Παραμύθι της Μουσικής', τα δύο αυτά στις εκδ.Λιβάνη. Ένα διήγημα είναι μέσα στον συλλεκτικό τόμο 'Χριστού-γεννα' εκδ.Ακρίτας, και δύο τραγούδια στο Cd Εξορία του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, εκδ. εν χορδαίς. Τα περιοδικά τα ξεχνάω. Και τον Ιούνιο με το καλό θα βγει το πεζογράφημα από το οποίο έβαλα αυτό το απόσπασμα.
    Σ' ευχαριστώ βρε και καλό Σαββατοκύριακο!
    Πρώτα ο Θεός θα τα ξαναπούμε τώρα Κυριακή βράδυ -πρόβες, πρόβες, πρόβες... θα τα πούμε σιγά σιγά όλα!

    ReplyDelete
  21. Αλεξάνδρα μου,
    μια στο καρφί και μια στο πέταλο;;;
    Μα εμείς αγαπάμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλοιώς! Βαρεμένοι από αγάπη είμαστε, μέσα στο καζάνι της αγάπης γεννηθήκαμε και τα αγαπάμε όλα και όσο τα αγαπάμε όλα, όλα ομορφαίνουν και ομορφαίνουν και ομορφαίνουν κι αυτά κι εμείς μαζί τους!
    Μας δίνεται, το δίνουμε και όλα αυξάνονται σ' αυτό το ατέλειωτο αλισβερίσι, τον μεγάλο αγώνα, τον γλυκό και πονεμένο, που μάλλον αποτελεί και μόνο νόημα της ζωής μας...
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  22. Ευχαριστώ! Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις! :))

    ReplyDelete
  23. Βασιλική μου ούτε εγώ ήξερα πως γράφεις..
    πραγματικά τα λόγια σου σε αυτό το απόσπασμα που μοιράστηκες μαζί μας κρύβουν μέσα τους τόσες αλήθειες...

    Μια ευχή σου αφήνω.. μην αλλάξεις ποτέ τα στοιχεία του χαρακτήρα σου που σε κάνουν τόσο μοναδική...

    Σε φιλώ.. καλό σαββατόβραδο να έχεις :-)))

    ReplyDelete
  24. Περιμένουμε λοιπόν εναγωνίως την "Ψυχή μου", ψυχή μας Βασιλική!
    Μέχρι τότε όμως, μήπως να πίναμε κανένα καφεδάκι???
    Φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
  25. Νικόλα μου, να είσαι πάντα καλά!
    Καλή εβδομάδα!
    Συγνώμη που καθυστέρησα να απαντήσω αλλά ήμουν Αθήνα -όπως τα όλα τα τελευταία Σαββατοκύριακα και αυτά που θα ακολουθήσουν- για πρόβες.

    ReplyDelete
  26. Kalynama μου καλή,
    σ' ευχαριστώ!
    Δεν έχω βέβαια τόσο καλό χαρακτήρα νομίζω... είναι μάλλον άλλα τα πράγματα που με καθορίζουν και σίγουρα μια προσπάθεια όπως κάνουμε όλοι μας...
    Καλή εβδομάδα! Λέω τώρα να γράψω την ιστορία του πρώτου μου παραμυθιού για ποστ.

    ReplyDelete
  27. Αχ, Μπουτσούκα μου...
    νομίζω πως έτσι όπως πάω τον καφέ θα τον πιούμε τον... Ιούνη!!!
    Σκέψου πως έκοψα και τα μαθήματα του τραγουδιού για να ανταπεξέρθω στις υποχρεώσεις αυτού του καιρού... κάτι σαν... αδιαλείπτως εργάζεσθε...
    Γεροί να είμαστε όμως και όλα θα γίνουν, το θέλω κι εγώ! Φιλιά!

    ReplyDelete
  28. Με συγκίνησε ιδιαίτερα το κείμενό σου. Χαίρομαι που σε γνώρισα μέσα από το μπλογκ του αγαπητού μας Ηλιογράφου,αν & ως επίθετο δεν μου είσαι καθόλου άγνωστη, καθότι & από Θεσσαλονίκη είμαι & στην περιοχή της Ανάληψης μένω...& ως οικογένεια είστε πολύ γνωστή & σεβαστή σε όλους.
    Κοίτα να δεις το νετ τι μεγάλους κύκλους μας κάνει,ενώ καμιά φορά οι άνθρωποι είναι πολύ κοντά!
    Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία. Εστω & από δω. Θα φροντίζω να περνώ πού & πού να σε διαβάζω όσο έχω χρόνο. Καλο βραδυ.

    ReplyDelete
  29. κι εγώ χαίρομαι όταν συναντώ πρόσωπα κάπως αλλοιώς γνωστά, κάπως διαφορετικά οικειά... σ' ευχαριστώ, καλώς όρισες και τα λέμε!

    ReplyDelete

Σχόλια