ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΜΕ - Δημήτριος Κ. Σωτηρόπουλο

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΜΕ

_________

Το όνομά μου είναι Shahar Schwartz και σήμερα θα φυλακιστώ.

Είμαι 18 ετών. Σήμερα είναι η ημέρα κατάταξής μου στον ισραηλινό στρατό. Θα αρνηθώ να καταταγώ και θα με στείλουν στη φυλακή.

Όταν ήμουν 10 ετών, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα το 2014, ήμουν μόνος στο σπίτι όταν άκουσα τον συναγερμό για τους πυραύλους. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το βίωσα στη ζωή μου, αλλά ήταν η πρώτη φορά που ήμουν μόνη μου. Μένω σε ένα παλιό σπίτι που δεν έχει καταφύγιο και έτσι κάθισα στο διάδρομο και περίμενα να σταματήσει ο συναγερμός. Ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου. Ευτυχώς για μένα, ζω στο κεντρικό Ισραήλ και δεν κινδύνευσα πραγματικά, αλλά ως παιδί το μόνο που ένιωσα ήταν μεγάλος φόβος.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που επιβάλλεται στα παιδιά από τον πόλεμο που ζούμε. Τα παιδιά στη Γάζα δεν έχουν καταφύγια ή τεχνολογία αντιπυραυλικής άμυνας όπως ο σιδερένιος θόλος για να τα προστατεύσει. Για αυτά δεν είναι μόνο μια στιγμή τρόμου πριν επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή - είναι η καθημερινότητά τους. Τα παιδιά στη Δυτική Όχθη ζουν σε έναν συνεχή πόλεμο, σε αντίθεση με εμένα που τον βιώνω κάθε λίγα χρόνια κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής επιχείρησης. Τα ισραηλινά παιδιά που ζουν κοντά στα σύνορα με τη Γάζα υποφέρουν επίσης πολύ από αυτή την πραγματικότητα, η οποία δημιουργείται και λειτουργεί πλήρως από τον στρατό. Οι Ισραηλινοί νέοι κατατάσσονται στο στρατό όταν ενηλικιώνονται, αφού ο φόβος και το τραύμα τους έχει μετατραπεί σε μίσος προς την άλλη πλευρά.

Το καλοκαίρι του 2019, όταν ήμουν 15 ετών, συμμετείχα σε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση Ισραηλινών και Παλαιστινίων στις ΗΠΑ. Εκεί άκουσα Παλαιστίνιους της ηλικίας μου να μοιράζονται πώς ο ισραηλινός στρατός, ο οποίος αποτελείται από νέους Ισραηλινούς όπως εγώ, καταπιέζει καθημερινά τον παλαιστινιακό άμαχο πληθυσμό - με σημεία ελέγχου, περιπολίες στους δρόμους, κατεδαφίσεις σπιτιών και συλλήψεις παιδιών. Πολλοί Παλαιστίνιοι γνωρίζουν τους Ισραηλινούς μόνο μέσα από τις ενέργειες της κατοχής. Παρομοίως, πολλοί Ισραηλινοί γνωρίζουν τους Παλαιστίνιους μόνο μέσα από τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης για βομβαρδισμούς, ή μέσα από την επιβολή της κατοχής ως στρατιώτες. Η ισραηλινή στρατιωτική πολιτική εμποδίζει ενεργά κάθε πιθανή αλλαγή.

Αρνούμαι να καταταγώ στον ισραηλινό στρατό, επειδή συντηρεί την ανισότητα και καταπιέζει κάθε ελπίδα για μια θετική αλλαγή. Παρόλο που το κράτος του Ισραήλ δεν προσάρτησε επίσημα τα παλαιστινιακά εδάφη, τα ελέγχει αποτελεσματικά και αρνείται στους Παλαιστίνιους το δικαίωμά τους στην ανεξαρτησία, ενώ καταπατά τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους. Οι νέοι Ισραηλινοί που υπηρετούν στο στρατό είναι αυτοί που καταπιέζουν ενεργά τον παλαιστινιακό λαό και επιτρέπουν τη βία των εποίκων εναντίον τους. Αρνούμαι να συμμετάσχω σε αυτό.

Λόγω της άρνησής μου να καταταγώ στο στρατό, ο στρατός θα παρέμβει στα ανθρώπινα δικαιώματά μου και θα με φυλακίσει. Είμαι πρόθυμος να πληρώσω αυτό το προσωρινό τίμημα της ελευθερίας, ένα τίμημα που οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν σε όλη τους τη ζωή, επειδή αρνούμαι να συνεργαστώ με το σύστημα που είναι υπεύθυνο γι' αυτό. Είμαι επίσης πρόθυμος να υποστώ το κοινωνικό τίμημα - να χαρακτηριστώ ως προδότης στην ισραηλινή κοινωνία, στην οποία έχω ζήσει όλη μου τη ζωή.

Πιστεύω ότι κάνω τη σωστή και ηθική πράξη στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Ελπίζω ότι οι πράξεις μου θα επηρεάσουν και άλλους που βρίσκονται σε κατάσταση σαν τη δική μου. Ελπίζω να κάνει τους ανθρώπους να δουν τα εγκλήματα που διαπράττει ο στρατός και τον πόνο που προκαλεί και να τους κάνει να σκεφτούν τι ρόλο θέλουν να πάρουν σε αυτή τη σύγκρουση. Ελπίζω να δω την ημέρα κατά την οποία τα παιδιά των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών δεν θα χρειάζεται να ζουν με φόβο, αλλά θα μπορούν να ζουν ειρηνικά.

Με αλληλεγγύη,

Shaharhttps://www.facebook.com/dimitrios.k.sotiropoulos