Labels

Friday, April 9, 2010

Ο κύριός μου και αφέντης Στίχος


Πώς ξεγλιστρά αδιόρατος ο Στίχος
αν δεν τον δέσω αμέσως στο στυλάρι του χαρτιού
την ώρα που καλπάζοντας
του αίματος το φράγμα σμπαραλιάζει;

Πιο αλαζονικό και φίλαυτο
πιο πεισματάρικο, υπερήφανο
και πιο ερωτικό αρσενικό
δε γνώρισα ποτέ μου

Όσο κι αν επαναλαμβάνω το όνομά του
να τον αλυσοδέσω νοερώς,
μια στιγμή μόνο να αφαιρεθώ,
ολίγον φευγαλαία να πετάξει ο αλήτης νους  μου,
με κάτι άλλο να φλερτάρει έστω ελάχιστα,
πάει ο Στίχος, κίνησε γι' αλλού
και μένω με το λάσο του μολυβιού κενό στα χέρια.

Βροντά την πόρτα άγρια
σαν προδωμένος εραστής
ή βγαίνει απ' το παράθυρο αθόρυβα σαν ίσκιος
και τίποτα μα τίποτα,
χίλιες κι άλλες χίλιες χιλιάδες ήμαρτον,
πίσω δεν τον γυρίζουν

Γι' αυτό γίνομαι σκλάβα του πειθήνια
και υποταγμένη ολότελα στο απόλυτό του Τώρα...


6 comments:

  1. Και έρχεται και φεύγει σε χρόνο ανύποπτο. Πάντα όμως ξανάρχεται.

    ReplyDelete
  2. Ποιος ξέρει... σίγουρα θέλει συνεχή εγρήγορση... Φιλιά!

    ReplyDelete
  3. Πολύ φλερτ με τον Στίχο, βλέπω.

    Μία συμβουλή. Βγες έξω, πήγαινε σινεμά και απάτησέ τον με τον Κινηματογράφο!

    ReplyDelete
  4. Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά, ολόφωτα, αναστάσιμα και ευλογημένα! Πόσο χαίρομαι το ζεστό σου ηλεκτρονικό σπιτικό... Ξαποστάζω με τους στίχους σου και τα κείμενά σου! Νάσαι πάντα καλά.

    ReplyDelete
  5. Jonn, φυσικά και τον απατώ και όχι μόνον με όσα με συμβουλεύειες, αλλά με πολλά περισσότερα... κι όσο τον θέλω με θέλει κι όσο τον απατώ άλλο τόσο με απατά ο αφιλότιμος... Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  6. Αληθώς ανέστη καλότατέ μου! Να έρχεσαι να ξαποσταίνεις κι εγώ θα κάνω ό,τι μπορώ... Προς το παρόν αναχωρώ για καταρράκτες... Φιλιά αναστάσιμααααααααα!!!!!

    ReplyDelete

Σχόλια