Στα άγια Θεοφάνεια -Ρωμανού Μελωδού, Ύμνοι -Απόδοση στα Νέα ελληνικά Αρχιμανδρίτης Ανανίας

Οίκοι

α ΄ Στη Γαλιλαία των εθνών, στη χώρα του Ζαβουλών

και στη γη του Ναφθαλείμ,

 καθώς είπεν ο προφήτης, μεγάλο έλαμψε φως, ο Χριστός.

Σ’ αυτούς που ήταν στο σκοτάδι ξημέρωσε ολόφωτη Αυγή,

που άστραψε από τη Βηθλεέμ,

ή καλύτερα από τη Μαρία ο Κύριος σ’ ολόκληρη την οικουμένη

στέλνει τις αχτίδες του, ο Ήλιος της δικαιοσύνης.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ω άνθρωποι, γυμνοί ελάτε όλοι,

για να ντυθούμε τον Χριστό και ζεστασιά να βρούμε,.

Αφού σκέπασμα για τους γυμνούς και φως στους σκοτισμένους

ήλθες, εφάνης, Συ,

το Φως, το Απρόσιτο.

β ΄ Δεν περιφρόνησ’ ο Θεός τον άνθρωπο που ύπουλα κουρσεύτηκε

μέσα στον Παράδεισο

και έχασε τη θεόφαντη στολή.

Γιατί ήρθε κοντά του και πάλι με θεϊκή φωνή καλεί τον παραβάτη:

«Πού είσαι, Αδάμ; Από εδώ και πέρα μη μου κρύβεσαι.

Θέλω να σε βλέπω.

Και αν είσαι γυμνός, κι αν είσαι φτωχός να μην ντραπείς,

γιατί όμοιος έγινα για σένα.

Μιας και δεν έγινες θεός, που το επιθυμούσες,

Ωστόσο Εγώ το θέλησα και άνθρωπος έγινα.

Λοιπόν, πλησίασέ με και γνώρισέ με για να πεις:

«Ήρθες, εφάνης, Εσύ,

το Φως, το Απρόσιτο».

γ ΄ Απ’ την πολλή αγάπη μου ελύγισα ως Εύσπλαχνος που ειμαι

και ήρθα προς το πλάσμα μου

απλώνοντας τα χέρια για να σ’ αγκαλιάσω.

Λοιπόν, μη με ντραπείς, αφού για σένα τον γυμνό γυμνώνομαι

και βαφτίζομαι.

Ήδη για μένα ο Ιορδάνης ανοίγεται και ο Ιωάννης

ετοιμάζει τους δρόμους μου στα νερά και στις ψυχές».

Τέτοια ο Σωτήρας όχι με λόγια αλλά με έργα

προς τον άνθρωπο είπε και ήρθε, όπως τ’ ανάφερε,

στο μεν ποτάμι με τα πόδια,

στον δε Πρόδρομο

το Φως το Απρόσιτο.

δ ΄ Το ποτάμι στην έρημο και σροσιά στο καμίνι και βροχή απαλή

στην Παρθένο

καθώς αντίκρυσεν ο Ιωάννης στον Ιορδάνη τον Χριστό

του ήρθε ταραχή από φόβο, καθώς ο πατέρας του ετρόμαξε

από τον Γαβριήλ.

Και ήταν μεγαλύτερα τα τωρινά απ’ τα παλιά, γιατί τώρα προς τον δούλο

ο Κύριος των αγγέλων ήρθε και ζητά να βαπτισθεί.

Γι’ αυτό και ο Βαπτιστής τον γνώρισε τον Πλάστη

κι εμετρήθηκε μαζί Του είπε με φρίκη:

«Σταμάτα, Λυτρωτή. Σου φτάνει μέχρι εδώ.

Σε ξέρω Ποιος είσαι.

Το Φως το Απρόσιτο».

….

ιη ΄ Λοιπόν, πολύ υψηλά ανέβασε τον νου με τη θεϊκή προσταγή

ο γιος του Ζαχαρία,

και άπλωσε το χέρι και πάνω το ακούμπησε στον Βασιλιά.

Τον βαφτίζει στα νερά κι ύστερα φέρνει στη στεριά

τον Κύριο ουρανού και γης,

Αυτόν που απ’ τα ουράνια φανέρωσε με τη φωνή σαν με δάχτυλο

Εκείνος που εφώναξε: «Αυτός είναι ο Γιος ο αγαπητός μου».

Σ’ Αυτόν λοιπόν τον Πατέρα και στον Γιο που βαφτίστηκε

και το Άγιό Του Πνεύμα φωνάζω:

«Σύντριψε, Λυτρωτή, αυτούς που θλίβουν την ψυχή μου.

Κατάργησε τους πλάνους, Εσύ,

το Φως, το Απρόσιτο».

Λήξις 8 Σεπτεμβρίου 1986. Εορτή Γενεσίου της Θεοτόκου.

Κυρία μου, Θεοτόκε, χαίρε, ελέησόν με τον αμαρτωλό και πάντες τους συν εμοί.

*

Ρωμανού Μελωδού, Ύμνοι

Απόδοση στα Νέα ελληνικά Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης

ΚΥΠΡΗΣ Αθήνα 2021

*

*για την αντιγραφή Βασιλική Νευροκοπλή