Ο έρωτας, το σεξ και το αγρίεμα της ψυχής - Ιάκωβος Μαρτίδης

 Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η σεξουαλικότητα είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι η σεξουαλικότητα, αλλά ηεπιβητορική, η καταναλωτική και η αυτονομημένη εκδοχή της. Τοπρόβλημα είναι οι ανέραστεςαντιλήψεις που ισοπεδώνουν την ερωτική έκφραση, οι σεξιστικές απόψεις που καταψύχουν την αγάπη, η αποϊεροποίηση του σεξ που αγριεύει την ψυχή και ταλαιπωρεί το σώμα. Όταν τοσεξ αυτονομείται από τοσυναίσθημα, είναι αυτό πουσκοτώνει τον έρωτα και όχι ογάμος. Η πρόσκαιρη αυτονομημένη ικανοποίηση της ανάγκης και η ναρκισσιστική επιβεβαίωση του εγώ ως ποθητού αντικειμένου, ηχρησιμοποίηση του άλλου, σημαίνει εμπορευματοποίηση του σεξ, ακόμη και μέσα σε μιαμονο­γαμική σχέση!

Η υπεραπασχόληση των ανθρώπων με την σεξουα­λική τους ικανότητα, το πόσους άνδρες ή γυναίκες έχουν ρίξει, οκομπασμός για τις καταπληκτικές τεχνικές τους -για τους γνωρίζοντες- δεν φανερώνει τίποτε άλλο παρά την συναισθηματική τους ερωτική αναπηρία. Φανερώνει επίσης την χαμηλή αυτοεκτίμηση και τον ανύπαρκτο αυτοσεβασμό. Αυτή ηυπερβολική και μονομερής ενασχόληση που έχει καταντήσει το σεξ άθλημα και τους ίδιους επίδοξους πρωταθλητές, είναι μια προσπάθεια να αναπληρώσουν τα ελλείποντα, να εξισορροπήσουν τις ανικανότητες και τις αναπηρίες που κουβαλούν. Εδώ υπάρχει μια υπερτίμηση του σώματος καιμια υποτίμηση του πνεύματος.

Όλες αυτές οι στάσεις τελικά οξιδώνουν την ίδια την ζωή. Οαυθεντικά ερωτικός άνθρωπος αναζητά τη ζωή σε όλες τις εκφράσεις της και όχι μόνον στην σεξουαλική εμπειρία.

Όμως, έχω την αίσθηση ότι ακόμη και στην πιο εγωκεντρική δίψα ηδονής, το σώμα του άλλου δεν είναι μόνον αντικείμενο επιθυμίας. Είναι τοσημαίνον της επιθυμίας. Σημαινόμενο, έστω ανεπίγνωστο, είναι η ίδια η ζωή. Το ποθούμενο σώμα υποδέχεται την επιθυμία, όμως ο λόγος της επιθυμίας κατευθύνεται πέρα από το σώμα του άλλου. Ανεπίγνωστα είναι μια συμπεριφορά υπαρξιακής απόγνωσης. Μια κραυγή βοήθειας. Ο άνθρωπος προσπαθεί να σβήσει την δίψα για ζωή με λάθος τρόπο. Καιαυτός είναι ο λόγος που αντί να σβήνει η δίψα, φουντώνει.

Ιάκωβος Μαρτίδης

*Μας το έστειλε ο π Βασίλειος Χριστοδούλου