"Ο τοξότης" -μικρή ιστορία-

Ο τοξότης τεντώνει τη χορδή του τόξου του εξαντλώντας όλη της την αντοχή.

- Τι σημαδεύεις τοξότη; τον ρωτά ο γέρος.

Το βέλος εκτοξεύεται μακριά.

- Το τέλος της ζωής, απαντά ο τοξότης, κατεβάζοντας αργά το τόξο του ενώ η χορδή τρέμει ακόμα, -όχι από εξάντληση, μάλλον από τα λόγια του κυρίου της. Ίσως κι από εξάντληση όμως.

- Γιατί θέλεις να σκοτώσεις το τέλος της ζωής; ρωτά ο γέρος.

- Για να μείνει μόνο η αρχή της, απαντά ο τοξότης.

Μια συμμορία ληστών κατεβαίνει καλπάζοντας τον λόγγο. Ο τοξότης πέφτει μπρούμυτα στο χώμα χτυπημένος πισώπλατα από βέλος εχθρικό. Ξεψυχώντας λέει στο γέρο:

- Πόσο ανόητος ήμουν... στοχεύοντας το τέλος της ζωής σκοτώνεται η αρχή της...

Καταφθάνει ο ληστής. Κατεβαίνει απ' τ' άλογο. Τραβά με βία από το νεκρό σώμα το βέλος που ακόμα τρέμει, -όχι από την αγωνία του θανάτου, μάλλον από τη βία του κυρίου του. Ίσως κι από την αγωνία όμως.

Ο γέρος συλλογάται. Ο τοξότης δεν συλλογάται πια. Ο ληστής απομακρύνεται καβάλα στ' άλογο κρατώντας λάφυρο το τόξο του νεκρού.

Στην μια όχθη της μακρινής λίμνης ένα μικρό παιδί βρίσκει το βέλος που σημάδευε το τέλος της ζωής. Το κάνει κατάρτι στη φλούδα ενός δέντρου, βάζει το μαντήλι του πανί. Το αφήνει στο νερό και με όλη του τη δύναμη φυσά. Το Θεό παρακαλεί:

Κάνε τη λίμνη ποταμό και το ποτάμι θάλασσα

κάνε τη θάλασσα ουρανό και το κατάρτι αστέρι

ν' αναπαυθεί ο τοξότης του σ' αγαπημένα μέρη.

Στην αντίπερα όχθη ο ληστής προστάζει τους συντρόφους του ν' ανοίξουν χαντάκι βαθύ, να ενωθεί η λίμνη με τη θάλασσα. Θέλει να φτιάξει σύνορα που θα προστατεύουν τη συμμορία.

Το μικρό καράβι ταξιδεύει ανεμπόδιστα...