Η Κωνσταντινούπολη των λαλέδων.

Φόρεμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της, στο σώμα της, στο άρωμά της.

Η Κωνσταντινούπολη ντύνεται την Άνοιξη με τρόπο τόσο ανεξήγητα ταιριαστό που φτάνει να ταυτίζονται η μία με την άλλη.

Φόρεμα μετενσαρκώνεται σε σώμα. Σώμα εξανεμίζεται σε πολύχρωμες μεταξωτές κλωστές στους αιθέρες των αισθήσεων διασπώντας την ύλη σε στιγμές αστραπές.

Τέτοιες που από  αιώνες η Ιστορία έπαψε να επιτρέπει την εμφάνιση, αποτύπωση και αποδοχή τους, ως μυθικές.

Εκατομμύρια εκατομμυρίων τουλίπες επιδεικνύουν προκλητικά το κάλλος τους στις νησίδες των δρόμων, στα πάρκα, στα ανθοδοχεία των cae, στα πανέρια των πλανόδιων πραματευτών. 

Αναρίθμητα χρώματα λαλέδων αναγκάζουν τον περαστικό σε προσευχή 

ή -το λιγότερο- σε προσοχή.

Από το πλέον εκκεντρικό κίτρινο που και ο ήλιος θα εποφθαλμιούσε, το βαθυκόκκινο ανταγωνιστικο σχεδόν του αίματος και το άλλο το αλαζονικό στη φωτεινότητά του της φωτιάς, μαβί της ταραγμένης θάλασσας και λιλά πένθιμο των μεγαλοβδιομαδιάτικων ιερατικών αμφίων, μέχρι της απελπισίας το ακέραιο μαύρο που βυθισμένο στα τόσα άλλα χρώματα χάνει ολοσχερώς την παντοδυναμία του.

Σε σχηματισμούς ελικοειδείς φιδίσιους, σπειροειδείς κυκλωτικούς και φύλαυτους μέχρι ελεύθερους και παντελώς ανέμελους και αδιάφορους για τη γεωμετρία.

Μονόχρωμες ασκητικές λωρίδες γονυπετείς, δίχρωμες σε κραυγαλέες χρωματικές αντιθέσεις ή σε υπόκωφες διαβαθμίσεις του ίδιου χρώματος, έως πολύχρωμες που ξέφρενα αποτινάζοντας τους αναγκαίους, κατ' άλλους, ζυγούς των κανόνων της αρμονίας, αφυπνίζουν τα ερωτικά σισθήματα από την χειμερία τους νάρκη.

Η Άνοιξη είναι η εποχή της Πόλης. Το ξέρουν και οι δύο. Το γνωρίζουν και οι κάτοικοί της και οι εφήμεροι περαστικοί. Καλύτερα απ' όλους το νιώθουν οι 'ράφτες' της δεύτερης. Αυτοί που στην κυριολεξία της γλώσσας καλούνται: γεωπόνοι, γεωργοί και κηπουροί, και που αναλαμβάνουν να μεταφράσουν την εξαίσια εποχή σε ένδυμα απο τουλίπες όλων των ειδών και των χρωμάτων για να 'ντύσουν' την Βασιλεύουσα.

Σαρανταπέντε χιλιόμετρα δυτικά της Πόλεως, η Τσατάλτσα, διατηρεί το αποκλειστικό προνόμιο καλλιέργειας της τουλίπας. Όλοι κάτοικοί της ζουν από την καλλιέργεια αυτού του μοναδικού άνθους που στα τουρκικά ονομάζεται lales.

Αυτοί είναι οι μυθοπλάστες. Οι παραμυθάδες. Αυτοί κατασκευάζουν με επιμέλεια και περισσή φροντίδα τους βολβούς της μυθικής εικόνας της Πόλης την Άνοιξη και μας παρηγορούν σαν καλοί εργάτες της ελπίδας, της χαράς και του κάλλους της ζωής που υπόσχεται την Παραδείσια πανδεσία.