Ματθ.ΙΔ'(14) 14-22
Καὶ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.
ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.
ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.
οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.
ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε.
καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.
καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.
οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Σχόλιο... Με άλλα λόγια....
Και βγαίνοντας ο Ιησούς από κει που είχε καταφύγει, είδε συγκεντρωμένους ανθρώπους πολλούς και τους σπλαχνίστηκε και θεράπευσε τους αρρώστους τους.
Βγήκε, είδε, σπλαχνίστηκε, θεράπευσε.
Νύχτωνε και προσήλθαν σ’ αυτόν οι μαθητές του λέγοντας, έρημος ειναι ο τόπος και η ώρα περασμένη. Πες στους ανθρώπους να φύγουν για να πάνε στα χωριά τους και ν’ αγοράσουν το φαγητό τους.
Έρημος ο τόπος και νύχτα, φαγητό πουθενά. Πες τους να φύγουν να βρουν φαγητό εκεί που ξέρουν.
Δεν είναι ανάγκη να φύγουν, απάντησε ο Ιησούς, να τους δώσετε εσείς να φάνε.
Αυτοί του είπαν, εμείς δεν έχουμε παρά μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια.
Να τους δώσετε εσείς να φάνε. Εμείς δεν έχουμε. Και πράγματι δεν είχαν.
Ένευσε, τότε, στους όχλους να καθίσουν στα χορτάρια και παίρνοντας τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, τα ευλόγησε και τα μοίρασε στους μαθήτες του κι αυτοί στους όχλους.
Ένευσε, προσευχήθηκε, ευλόγησε. Μοίρασε στους λίγους για να τα μοιράσουν στους πολλούς.
Κι έφαγαν όλοι και χόρτασαν και μάζεψαν οι μαθητές τα περισσεύματα και γέμισαν δώδεκα κοφίνια.
Κι έφαγαν όλοι και χόρτασαν και περίσσεψε. Η ευλογία πάντα περισσεύει.
Κι ήταν πέντε χιλιάδες οι άνδρες που έφαγαν, χώρια τα γυναικόπαιδα.
Κι αμέσως ανάγκασε ο Ιηοσύς του μαθητές του να μπούνε στο πλοίο και να πάνε στην απέναντι όχθη να τον περιμένουν μέχρι να πείσει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Ένευσε στους όχλους, τους μαθητές ανάγκασε. Έμεινε μόνος να πείσει τον λαό, μόνος να επιστρέψει στους μαθητές του.
Στην έρημο τον περίμεναν όλη μέρα και φαγητό δεν υπήρχε εκεί. Υπήρχε μόνον ο Ιησούς και αυτός τους χαρίστηκε. Μετά μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ήταν χορτάτοι και θεραπευμένοι. Όποιος ξαναπεινούσε ήξερε πλέον ποιος μπορούσε να τον θρέψει στην έρημο.
ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.
ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.
οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.
ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε.
καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.
καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.
οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Και βγαίνοντας ο Ιησούς από κει που είχε καταφύγει, είδε συγκεντρωμένους ανθρώπους πολλούς και τους σπλαχνίστηκε και θεράπευσε τους αρρώστους τους.
Βγήκε, είδε, σπλαχνίστηκε, θεράπευσε.
Νύχτωνε και προσήλθαν σ’ αυτόν οι μαθητές του λέγοντας, έρημος ειναι ο τόπος και η ώρα περασμένη. Πες στους ανθρώπους να φύγουν για να πάνε στα χωριά τους και ν’ αγοράσουν το φαγητό τους.
Έρημος ο τόπος και νύχτα, φαγητό πουθενά. Πες τους να φύγουν να βρουν φαγητό εκεί που ξέρουν.
Έρημος ο τόπος και νύχτα, φαγητό πουθενά. Πες τους να φύγουν να βρουν φαγητό εκεί που ξέρουν.
Δεν είναι ανάγκη να φύγουν, απάντησε ο Ιησούς, να τους δώσετε εσείς να φάνε.
Αυτοί του είπαν, εμείς δεν έχουμε παρά μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια.
Να τους δώσετε εσείς να φάνε. Εμείς δεν έχουμε. Και πράγματι δεν είχαν.
Ένευσε, τότε, στους όχλους να καθίσουν στα χορτάρια και παίρνοντας τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, τα ευλόγησε και τα μοίρασε στους μαθήτες του κι αυτοί στους όχλους.
Ένευσε, τότε, στους όχλους να καθίσουν στα χορτάρια και παίρνοντας τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, τα ευλόγησε και τα μοίρασε στους μαθήτες του κι αυτοί στους όχλους.
Ένευσε, προσευχήθηκε, ευλόγησε. Μοίρασε στους λίγους για να τα μοιράσουν στους πολλούς.
Κι έφαγαν όλοι και χόρτασαν και μάζεψαν οι μαθητές τα περισσεύματα και γέμισαν δώδεκα κοφίνια.
Κι έφαγαν όλοι και χόρτασαν και περίσσεψε. Η ευλογία πάντα περισσεύει.
Κι ήταν πέντε χιλιάδες οι άνδρες που έφαγαν, χώρια τα γυναικόπαιδα.
Κι αμέσως ανάγκασε ο Ιηοσύς του μαθητές του να μπούνε στο πλοίο και να πάνε στην απέναντι όχθη να τον περιμένουν μέχρι να πείσει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Ένευσε στους όχλους, τους μαθητές ανάγκασε. Έμεινε μόνος να πείσει τον λαό, μόνος να επιστρέψει στους μαθητές του.
Στην έρημο τον περίμεναν όλη μέρα και φαγητό δεν υπήρχε εκεί. Υπήρχε μόνον ο Ιησούς και αυτός τους χαρίστηκε. Μετά μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ήταν χορτάτοι και θεραπευμένοι. Όποιος ξαναπεινούσε ήξερε πλέον ποιος μπορούσε να τον θρέψει στην έρημο.
No comments:
Post a Comment
Σχόλια