Labels

Saturday, February 23, 2008

Μπλογκοπαιχνίδι - Φερνάντο Πεσσόα,, λοιπόν, και βιβλίο της ανησυχίας!


Την πρόσκληση μου την απήυθυνε ο alps και τον ευχαριστώ πολύ.
Όταν διάβασα τις οδηγίες του παιχνιδιού, λίγο από την απουσία ευκρίνειας των οδηγιών και λίγο από το πώς σκέφτομαι εγώ και πού είμαι εστιασμένη, κατάλαβα κάτι εντελώς διαφορετικό. Κατάλαβα δηλαδή, πως όταν μιλάμε για το βιβλίο που είναι πιο κοντά μας, εννοούμε αυτό που είναι ψυχικά πιο κοντά μας και όχι δίπλα μας σωματικά. Γιατί στην πρώτη περίπτωση τα βιβλία που σήμερα θεωρώ ψυχικά κοντά μου είναι πάνω από το κεφάλι μου στην κρεββατοκάμαρα και όχι εδώ στο γραφείο μου που είναι έξω από το σπίτι σ' ένα πρώην γκαράζ. Μετά είδα τι απαντούν κάποιοι μπλόγκερ που ήδη το έχουν παίξει το παιχνίδι και μπήκα στο νόημα. Εδώ όμως στο έπιπλο του γραφείου μου δεν έχω κανένα βιβλίο κοντά μου παρεκτός από τις σημειώσεις μου και το χάος τους. Έχω στον αριστερό τοίχο την μεγάλη μου βιβλιοθήκη γεμάτη από βιβλία που έθρεψαν το παρελθόν μου και που σήμερα δεν γυρίζω να τα ρίξω ούτε ένα βλέμμα. Ό,τι είχαν να μου πουν μου το είπαν και πήραν την θέση τους στα ράφια. Έτσι άπλωσα το χέρι κι έπιασα τον Πεσσόα που πριν από πέντε χρόνια σχεδόν διάβαζα μετά μανίας και τον είχα κάτι σαν δίδυμο αδελφό μου. Πάντα τον αγαπώ, αλλά πια δεν τον διαβάζω γιατί δεν αντέχω την θλίψη του και την μοναχικότητά του. Τώρα είμαι εντελώς αλλού, αλλά εκείνος έχει την θέση του στο λογοτεχνικό στερέωμα και χωρίς εμένα. Οπότε αντιγράφω από τον παλιό μου αγαπημένο τις παρακάτω τρεις προτάσεις της σ. 123.

"Υπάρχουν αισθήσεις που είναι ύπνοι, που καλύπτουν σαν ομίχλη όλη την έκταση του πνεύματος, που δεν μας αφήνουν να σκεφτόμαστε, που δεν μας αφήνουν να ενεργούμε, που δεν μας αφήνουν να υπάρχουμε ξεκάθαρα. Σαν να μην είχαμε κοιμηθεί, επιβιώνει μέσα μας κάτι από όνειρο και μια νάρκη του ήλιου της μέρας ζεσταίνει τη λιμνάζουσα επιφάνεια των αισθήσεων. Είναι ένα μεθύσι το να μην είσαι τίποτα, και η βούληση είναι ένας κουβάς που τον αναποδογυρίζεις στον κήπο με μια νωχελική κίνηση του ποδιού στο πέρασμά σου".

Οδηγίες προς ναυτιλομένους
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.


Απευθύνω με την σειρά μου την πρόσκληση στους:

26 comments:

  1. Φαντάσου τώρα να αφυπνιστούν αυτές οι αισθήσεις...

    ΄Η μήπως... τελούσαι υπό νάρκωσιν επό μακρόν διαστημα, υπέστησαν ανήκεστον βλάβην;...
    ;-)

    Καλή σου μέρα κι' όμορφη!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  2. Δεν το έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά θα το πάρω οπωσδήποτε (δεν ξερω πότε θα προλάβω να το διαβάσω) αλλά επειδή το προτείνεις εσύ, θα βρω χρόνο!
    Φιλιά, όμορφο σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  3. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  4. To diabasa to kalokairi se periodo agrias katathlipsis! einai toso anakoufistiki i omoiopathitiki telika!

    Alla egw gia allo logo mpika sto bloggs ou meta apo kairo

    ksereis poion skeftomoun simera?
    ton Polikarpo!
    einai i giorti tou simera mwre...
    xronia polla na tou deis ama ton deis!
    psaxnw to post sou to palio "Egw psifizw Polikarpo"
    (einai kai epikairo exoume ekloges stin Kipro avrio)
    Mporeis na mou peis pote to anartises na to vrw na to diavasw s'enan filo pou einai akoma anapofasistos ti tha psifisei???

    ela....exasa polla epeisodia edw..(epitelous teleiwse i cinemania sou!!!! OYF)

    ReplyDelete
  5. @Φύρδην-μίγδην μου,
    πολλές αισθήσεις μάλλον κοιμούνται μέσα μας... άλλοτε επιλέγουμε ποιες θα ξυπνήσουν κι άλλοτε ξυπνούν μόνες τους χωρίς να μας ρωτήσουν, αλλά πάλι εμείς τις χειριζόμαστε νομίζω ή αυτό προσπαθούμε... εγώ δεν συμφωνώ με την απραγία του Πεσσόα και αυτό το βούλιαγμα στο εγώ που σε βαλτώνει και σου νεκρώνει την βούληση, όχι, σήμερα ούτε συμφωνώ ούτε θέλω να είμαι έτσι.

    Καλό σου βράδυ, όμορφο και ένα φιλί!

    ReplyDelete
  6. @roadartist μου,
    πρόσεχε, δεν το προτείνω το βιβλίο, το ξεκαθάρισα πως το διάβασα παλιά και σήμερα δεν το ανοίγω. Στα πλαίσια του παιχνιδιού ήταν το πιο κοντινό μου στο ράφι και αυτό που όπου και να άνοιγα θα είχε μια πληρότητα νοήματος. Πήγαινε, αν θες, σ' ένα βιβλιοπωλείο, άνοιξέ το και ξεφύλλισέ το, δες άμα σου ταιριάζει και ύστερα αποφάσισε. Είναι σπουδαίο βιβλίο, είναι άπαιχτος ο Πεσσόα, αλλά έχει και πολύ σκοτάδι, δεν το προτείνω εύκολα σε άνθρωπο που δεν ξέρω καλά.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  7. Dokisisofi,
    να τον χαιρόμαστε τον Πολύκαρπο!
    Πρέπει να φύγω αμέσως και δεν προλαβαίνω δυστυχώς να ψάξω που είναι αυτό το ποστ, υποθέτω καπου στον Οκτώβρη θα είναι...
    Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, αν και η σινεμανία μου, όχι μόνο δεν πέρασε αλλά διαρκώς επιτείνεται. Έχει για μένα ένα ξεχωριστό νόημα αυτόν τον καιρό, λυπάμαι που δεν σου αρέσει, αλλά πού θα πάει ή θα μου περάσει εμένα ή θα αρχίσει να αρέσει και σ' εσενα!!!
    Φιλιά και καλό βράδυ σε όλους και σ' εσένα!
    Να ξημερώσουμε την ωραία Κυριακή και να τη χαρούμε όπως της αξίζει!

    ReplyDelete
  8. Βασιλική το αναρτώ και εδώ εκτός από το blog μου. Χωρίς γιατί και διότι. Έτσι Όπως αξίζει στον Ουίλιαμ Μπαροουζ:

    [«Κατέβασ’ τον Μαρκ», φωνάζει (η Μαίρη). Ο Μαρκ απλώνει το χέρι του και μ’ένα στιλέτο κόβει το σκοινί, πιάνει τον Τζώνη καθώς πέφτει, τον αφήνει να σωριαστεί πάνω στην πλάτη του με τη Μαίρη να είναι ακόμη καρφωμένη στο παλούκι και να στριφογυρνάει... Ξεσκίζει με τα δόντια της τα χείλη και τη μύτη του Τζώννυ, μετά του βγάζει τα μάτια με ένα δυνατό και θορυβώδες ρούφηγμα...]

    Ευχαριστώ για την πρόσκληση

    ReplyDelete
  9. α νάτος ο Πεσσόα πάλι μπροστά μου :-)
    (και συμφωνώ μαζύ σου Βασιλική)
    τον "βλέπω" πολύ συχνά τις τελευταίες μέρες στα "σπίτια" που διαβάζω..στο τέλος αναφώνησα όπου κι αν πάω ένας Πεσσόα πάντα με πληγώνει-γελάω
    καλημερούδια απο μιά ηλιόλουστη (γκρρρ) αθήνα

    ReplyDelete
  10. Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα: Του Ασώτου!

    ReplyDelete
  11. γιατί αυτές οι αισθήσεις είναι από τις πιο αγαπημένες μου; :)

    Ευχαριστώ για την πρόσκληση, πέρνα να δείς τι τσοντάρισα!

    ReplyDelete
  12. Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση. Ευτύχησες να μας χαρίσεις ένα απόσπασμα που έστω κι αν δε συμφωνεί κάποιος δε μπορεί να αρνηθεί πως είναι πολύ όμορφα γραμμένο. Αν επιχειρήσω να κάνω κάτι ανάλογο με όσα έχω δίπλα μου αυτή τη στιγμή το αποτέλεσμα δε θα είναι καθόλου ανάλογο :)

    ReplyDelete
  13. Holden μου, σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες και ακόμα -χωρίς γιατί και διότι- που το κατέθεσες και στο δρόμο ως λίθον προς οικοδομην...
    Να είσαι καλά και καλή σου εβδομάδα!

    ReplyDelete
  14. Κι εγώ γελάω μαζί σου Ερμία μου!
    Όταν διάβαζα Πεσσόα δεν διάβαζε κανείς, όταν διάβαζα Καρούζο ελάχιστοι ασχολούνταν μαζί του.... αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως εισάγω μόδες χωρίς να το υποψιάζομαι... η αλήθεια είναι πως χρόνια τώρα γίνεται το ίδιο με τα ρούχα που φοράω... μμμμ.... κάτι συμβαίνει εδώ....
    Σου στέλνω ένα φιλί Κυριακάτικο και φουξ! Πριν από λίγη ώρα πρώτη φορά ο ουρανός της θεσσαλονίκης ήταν απίστευτα φουξ, ποτέ μου δεν τον είδα έτσι.... όνειρο πολλά υποσχόμενο...

    ReplyDelete
  15. Πορφύρη μου, αυτός γύρισε... εγώ... ακόμα... πώς να γιορτάσω, το λοιπόν;;;
    Όσοι γύρισαν, χρόνια τους πολλά!!!

    ReplyDelete
  16. Φυσικά είναι από τις αγαπημένες σου, τι Ηλιογράφος θα ήσουν αλλοιώς;;;
    Νανούρισέ τες να σε οδηγούν στα όνειρα, μη τις ξυπνάς, έχουν και τα όνειρα ανάγκη...
    Έρχομαι!

    ReplyDelete
  17. Αμάν ρε Sot! Πάντα δίκιο έχεις! Τι θα σε κάνω εσένα;
    Νομίζω πως ελάχιστοι κατάφεραν να ακριβολογήσουν τόσο απόλυτα στην γραφή τους όσο ο Πεσσόα. Δεν είναι μόνο το βάθος του νου του μέσα στο οποίο κολυμπά με τρομερή άνεση, μα είναι που καταφέρνει να μη σπαταλήσει ούτε μία λέξη μιλώντας για τους βυθούς του. Είναι άπαιχτος, για μένα είναι ο πρώτος στο είδος του και πάντα τον αγαπώ -έστω και από απόσταση πια. Ήθελα μόνο να κατάφερνε κάποτε να αγαπηθεί όπως του άξιζε, και του άξιζε να αγαπηθεί πάρα πολύ και το χρυσό ρόδι της καρδιάς του να έσπαζε επιτέλους για μια άλλη καρδιά... αλλά τι σημασία έχει τι θα ήθελα εγώ; Καμία!

    Ανυπομονώ να δω τι έχεις δίπλα σου τώρα! Αυτή είναι όμως και η πλάκα του παιχνιδιού αυτού, που το βρήκα πολύ πιο ενδιαφέρον από όλα τα προηγούμενα γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο!

    ReplyDelete
  18. Δε νομίζω να είναι για ανάρτηση, αλλά δες τι γράφει:
    Η εσωτερική διάρθρωση των χώρων όπως προαναφέρθηκε, καταγράφεται γενικά και στους εξωτερικούς όγκους. Στο εμπρός προς το δρόμο, τμήμα,χωροθετήθηκαν οι χώροι υποδοχής, γενικής διαβίωσης και τραπεζαρίας. Μεταξύ των δύο τελευταίων παρεμβάλλεται μικρό "αίθριο" - κήπος, που παρέχει τη δυνατότητα άμεσου φωτισμού στο χώρο της τραπεζαρίας και λειτουργεί ως διάφραγμα μεταξύ των χώρων αυτών.

    :))))))))

    ReplyDelete
  19. Καλημέρα! μπορείς να πάρεις όποια φωτογραφία θέλεις για τον κήπο της καρδιάς σου!

    ReplyDelete
  20. Πρωί πρωί μ' έκανες και πέθανα στο γέλιο! Αυτό είναι απόσπασμα! Να το αναρτήσεις φυσικά, είναι τέλειο!
    Θα άξιζε τον κόπο να μας το ζωγραφίσεις κιόλας ή να κάνεις ένα καινούριο παιχνίδι που θα ζητάς να το ζωγραφίσουν...
    Ποπό, να είσαι καλά βρε, να είσαι καλά! Καλημέραααααα!

    ReplyDelete
  21. Ηλιογραφάκο, πολύ σ' ευχαριστώ!
    Δεν θα σου πω τι διάλεξα, στο φυλάω έκπληξη, αλλά πρώτα ο Θεός το βράδυ θα το αναρτήσω. Έτοιμο είναι, μένει να διαλέξω μουσική.
    Καλημέρα όλη μέρα!

    Μια ο Σοτ, μια εσύ, μου δώσατε ώθηση σήμερα! Χαράς!

    ReplyDelete
  22. Όμορφο το κείμενο που προέκυψε... :))
    Καλή εβδομάδα να έχεις! :))

    ReplyDelete
  23. Κι εσύ να έχεις όμορφη εβδομάδα!
    Σ' ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  24. :)

    Έχει φωτογραφίες και δεν είναι καθόλου όμορφο το κτίριο, εκτός από κάποιες λεπτομέρειες. Ωραία όμως είναι η ιδέα σου για ένα μπλογκοπαίγνιδο με ζωγραφιές.
    Όταν βρω χρόνο κάτι θα ετοιμάσω.

    ReplyDelete
  25. Κι εγώ σκαρώνω κάτι, για να δούμε... αν θα βγει...

    ReplyDelete
  26. A! το είδες ήδη ότι...έπαιξα :))))
    Πεσόα, βασιλική μου δεν έχω διαβάσει. Αλλά μάλλον θα έρθει και η δική του ώρα...Ίσως δεν είναι τυχαίο που "ξεφυτρώνει" μπροστά μου τους τελευταίους μήνες.

    Από το απόσπασμα βλέπω ότι η γραφή του είναι εσωτερική και λυρική. Θα μάθω περισσότερα γι' αυτόν τον κύριο.
    Τώρα θα μπω σε αποκριάτικη διάθεση :)))))

    ReplyDelete

Σχόλια