Labels

Tuesday, September 13, 2011

14 Σεπτεμβίου - Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού



Ο Κωνσταντίνος ο Μέγας και Ισαπόστολος, πρώτος μεταξύ των βασιλέων της Ρώμης ‘εδέξατο’, -γράφει ο Συναξαριστής του οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου-, τον χριστιανισμό.
Έχοντας πόλεμο κατά του Μαγνεντίου, όπως λένε κάποιοι, ή στον ποταμό Δούναβη κατά των Σκυθών, όπως λένε κάποιοι άλλοι, και βλέποντας τα στρατεύματα των εχθρών που ήταν περισσότερα από τα δικά του βρέθηκε σε κατάσταση απορίας και φόβου.
Βρισκόμενος σ’ αυτήν την κατάσταση είδε το μεσημέρι στον ουρανό σχηματιζόμενο από αστέρια τον τύπο του Σταυρού και τριγύρω από τον Σταυρό τυπωμένα κι αυτά από άστρα λαμπερά, γράμματα με λατινικά στοιχεία τα οποία έλεγαν: ‘Εν τούτω νίκα’.
Αμέσως κατασκεύασε σταυρό όμοιο μ’ αυτόν που είχε φανεί στον ουρανό και έδωσε πρόσταγμα να προπορεύεται μπροστά από το στράτευμά του και πράγματι νίκησε τους εχθρούς. Πολλοί θανατώθηκαν και πολλοί έφυγαν από τον φόβο τους. Από αυτό το θαύμα ο Μέγας Κωνσταντίνος κατανόησε την δύναμη του σταυρωθέντος και αφού πίστεψε ότι αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός βαπτίστηκε με την μητέρα του.
Έστειλε τότε την μητέρα του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει και λαμπρότατα να τιμήσει τον ζωοποιό τάφο του Κυρίου και τους αγίους τόπους, καθώς και για να ψάξει να βρει τον Τίμιο Σταυρό.


Η μητέρα του βρήκε τους τρεις σταυρούς, του Κυρίου και των δύο ληστών, καθώς και τα καρφιά τους. Καθώς βρισκόταν σε απορία ποιος από τους τρεις είναι ο σταυρός του Κυρίου, έφεραν το πτώμα μιας χήρας γυναίκας η οποία αναστήθηκε μόλις την ακούμπησαν στον σταυρό του Κυρίου, πράγμα που δεν συνέβη με τους άλλους δύο.
Τότε η βασίλισσα με μεγάλη ευλάβεια και πίστη ασπάστηκε και προσκύνησε τον σταυρό και την προσκύνηση ακολούθησε η Σύγκλητος των Αρχόντων. Το ίδιο όμως ζητούσε διακαώς να κάνει και όλος ο λαός, ή τουλάχιστον να τον δει από μακριά να ευχαριστηθεί ο μεγάλος του πόθος. Τότε ο μακαριώτατος Πατριάρχης Μακάριος ανέβηκε πάνω στον άμβωνα και σήκωσε με τα δυο του χέρια τον τίμιο Σταυρό φανερώνοντάς τον σε όλους τους χριστιανούς οι οποίοι μ’ ένα στόμα φώναξαν το «Κύριε ελέησον».
Από τότε πρόσταξαν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας να γιορτάζεται σήμερα η τίμια και παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού για να δοξάζεται ο Χριστός που σταυρώθηκε σ’ αυτόν.


Πέμπτη 13 του Σεπτέμβρη και ώρα 9.30μ.μ στον άγιο Νικόλαο τον Ορφανό.
Μπαίνεις στον αυλόγυρο και κοντοστέκεσαι. Να δεις πάλι τα κυπαρίσσια, τις δάφνες, τις συκιές. Να αναπνεύσεις τον αέρα της αυλής, το χώμα της, το ανθισμένο της πράσινο. Τις παλαιολόγειες πέτρες της. Προχωράς στο κατώφλι του ναού και πάλι σταματάς για λίγο. Τρεις ανάσες.
Το χαμηλό φως των κεριών, οι γλυκές μελωδίες, ο ψηλός ιερέας στην Ωραία Πύλη και η ευωδιά του θυμιάματος και του φρεσκοκομμένου βασιλικού σε περιμένουν. Ένας άλλος κόσμος γεμάτος θάμβος. Αισθάνεσαι την καμπούρα που μέρες τώρα στοιβάχτηκε στην πλάτη της ψυχής σου να ξεκολλά λίγο λίγο. Ανάσα την ανάσα. Πέφτει και σωριάζεται στα μαρμάρινα σκαλιά. Με τα λίγα υπολείμματα που έμειναν ακόμα κολλημένα πάνω σου, προχωράς να ανάψεις τα δικά σου κεράκια. Για τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους. Τους ζωντανούς και νεκρούς. Για τους εχθρούς σου.


Εσπερινός, όρθρος, λειτουργία, αρτοκλασία, μετάληψη. Μικρά δειλά βήματα βρέφους που αρχινά να μπουσουλά η προσευχή σου. Να καθαρίσει η καρδιά σου από τα τρομερά πάθη. Ο νους από τους κακούς και άχρηστους λογισμούς. Να πλημμυρίσει η ύπαρξη ανιδιοτελή αγάπη. Αγάπη που δεν ζητά για τον εαυτό της. Που σκύβει το κεφάλι στο θέλημα του άλλου. Που δεν καταλαβαίνει προς τα πού να βαδίσει και ζητά να την οδηγήσει ο Σταυρός που στον τύπο του η μόνη αληθινή αγάπη σταυρώνεται για να αναστηθεί. Ζητάς να φωτιστείς γιατί δεν καταλαβαίνεις τίποτα, δεν χωράς τίποτα, γεμάτος εγωισμό νομίζεις πως δεν σε χωρά κανείς. Ζητάς να πιστέψεις στην Ανάσταση. Το έχεις απόλυτη ανάγκη. Να κατανοήσεις τη σιωπή όσων αγαπάς και περιμένεις τα λόγια τους, μα αυτοί σιωπούν, γιατί ξέρουν καλύτερα από σένα πως δεν εξηγούνται όλα, δεν μπορούν όλα να ειπωθούν. Ζητάς να αξιωθείς αυτήν την σιωπή που είναι εγκαρτέρηση, υπομονή και λόγος πιο καθαρός από τα λόγια. Αγάπη πιο γνήσια από αυτήν που εκφράζεται και πραγματώνεται με έργα.
Βρίσκεσαι σ’ ένα σημείο της παρτιτούρας της ζωής που έχει παύση. Κλονίστηκες πιστεύοντας πως εδώ σταματά η μουσική, τελειώνει. Προσέρχεσαι να μεταλάβεις σαν ένα τίποτα, σαν ένα λάθος, μια προσβολή στην ανθρώπινη ύπαρξη. Κοινωνάς. Αποσύρεσαι. Φωτίζεσαι. Χαίρεσαι. Ελπίζεις. Κατανοείς.


Η παύση συγκεντρώνει μέσα στον μικρό της χρόνο όλη την ομορφιά που σου χάρισαν οι προηγούμενες εξαίσιες μελωδίες. Η παύση είναι που θα σου δώσει την ώθηση να συνεχίσεις σαν μια νότα κι εσύ, το τραγούδι σου μέσα στην παρτιτούρα. Η σιωπή είναι που θα κάνει τον λόγο να ακουστεί μέσα από ηχείο λαμπερό. Χρυσό. Κι έτσι όλα αλλάζουν. Τίποτα δεν είναι όπως πριν.


Κοντοστέκεσαι βγαίνοντας πάλι στο κατώφλι. Κανένα βάρος δεν βαραίνει την ψυχή. Ευχαριστείς τον φιλεύσπλαχνο και ελεήμονα Κύριο που πάλι σε πήρε στην αγκαλιά Του και σε παρηγόρησε. Πάλι σου τα συγχώρεσε όλα και σε γέμισε χάδια και φιλιά.
Βοηθός μας πάντοτε, υπερασπιστής, φύλακας, αγιασμός και δρόμος να τον διαβαίνουμε αγόγγυστα, ο Σταυρός του Κυρίου μας.
Αυτός ο μόνος που θα μας οδηγήσει στην πολυπόθητη Ανάσταση!


Σημειώσεις:
Ευχαριστώ ολόψυχα τον αγαπημένο μου aera patera για τις φωτογραφίες που μου παραχώρησε από τα μονοπάια του αγίου Όρους.

Η ανάρτηση αυτή αποτελεί αναδημοσίευση παλαιότερης ανάρτησής μου το 2007.

12 comments:

  1. Μεγάλη Μέρα η σημερινή.
    Αμέτρητη η δύναμη που έχει και μας δίνει αυτό το Σύμβολο γιατί συμβολίζει την Αγάπη. Δύναμη ν' ανάβεις κερί και να προσεύχεσαι για τους εχθρούς σου ακόμα όπως λες.

    ReplyDelete
  2. @Sot, έτσι είναι όπως τα λες για τον Σταυρό.
    Όσο για τους εχθρούς θα σου πω όλη την αλήθεια. Δεν είναι φυσικό πράγμα να προσεύχεσαι για τους εχθρούς, τουλάχιστον όχι τόσο φυσικό όσο για τους φίλους, -αν θεωρήσουμε πως είναι φυσικό να προσεύχεται κανείς έστω για τους φίλους. Ούτε κι εγώ το έκανα από πάντα.
    Πριν από λίγα χρόνια όμως διάβασα το βιβλίο του αγίου Σιλουανού, δηλαδή του γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ για τον άγιο Σιλουανό. Μου έκανε τόσο βαθιά εντύπωση ο τρόπος που μιλά γι' αυτό το ζήτμηα που ακόμα το θυμάμαι. Γράφει: ικετεύω υμάς δοκιμάσατε...
    Ικετεύει ο άγιος να δοκιμάσουμε να προσευχηθούμε για τους εχθρούς και λες κι εσύ, ε, ας το δοκιμάσω. Δεν το κάνεις και με μεγάλη ζέση στην αρχή. Εγώ το λέω πως το έκανα λίγο και σαν πείραμα, γιατί τον εμπιστεύτηκα αφού τον αγάπησα πολύ αυτόν τον άγιο, πάρα πολύ.
    Ξαφνικά, γίνεται μέσα σου κάτι που δεν το φαντάζεσαι. Γίνεται κάτι πολύ ξεχωριστό. Σου δίνεται κάτι που σε μεταμορφώνει. Μετά σου αρέσει τόσο πολύ που με τον καιρό δεν μπορείς πια να μην το κάνεις. Δεν είναι θέμα προσωπικής δύναμης πάντως αυτό. Νομίζω πως καταλαβαίνεις.
    Βοήθειά μας φίλε μου πάντα ο Σταυρός και να είσαι καλά!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  3. Χρόνια πολλά κι ευλογημένα Βασιλική μου! Αυτή την εορτή την κοιτάζω κάθε χρόνο με ένα παράξενο δέος. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα αισθάνομαι τόσο, μα τόσο μικρός... και κάθε φορά που βγαίνω από την Αγρυπνία του Σταυρού νιώθω τόσο ανάλαφρα. Ανάμεικτα συναισθήματα. Πόσο όμορφα τα περιέγραψες όλα. Ήταν σα νάζησα κι εγώ αυτή τη βραδιά στον Άγ. Νικόλαο τον Ορφανό. Καλή δύναμη να έχουμε και καλό μας φθινόπωρο. Μου είχες λείψει αφάνταστα όλον αυτό τον καιρό ψυχή μου!...

    ReplyDelete
  4. Καλώς μας όρισες -επιτέλους- @Σα μου!
    Άντε, αρχίζουμ και μαζευόμαστε πια, καιρός ήταν!
    Πώς να μη νιώθεις μικρός τέτοια μέρα; Πώς να μη νιώθουμε όλοι τόσο μικροί έως ελάχιστοι, ουτιδανοί μπροστά στο μεγαλείο του Σταυρού;
    Κι εσύ μου έλειψες πολύ, αλλά πρώτα ο Θεός θα ανταμώσουμε σύντομα... στις 13 του Οκτώβρη θα έχουμε την παρουσίαση του 'Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται' στον Ιανό της Αθήνας. Θα είναι βέβαια για παιδάκια αυτό, αλλά θα βρούμε ελπίζω την ευκαιρία να δούμε και τους φίλους μας...

    Καλό φθινόπωρο φίλε μου και ευλογημένη χρονιά σου εύχομαι κι εγώ ολόψυχα! Καλές αντάμωσες!

    ReplyDelete
  5. Η εκκλησία στη γειτονιά που μεγάλωσα είναι αφιερωμένη στην Ύψωση. Όσο ήμουν πιτσιρίκα, αυτή η μικρή ενορία είχε κέντρο της ένα μικρό ξύλινο παραγκάκι για εκκλησιά., με ξύλινη σκεπή κι έναν απλό και πανέμορφο Σταυρό...

    Τα χρόνια πέρασαν και το παραγκάκι – εκκλησιά δεν υπάρχει πια... Δεν έχουν 4-5 χρόνια που έγιναν τα θυρανοίξεια του καινούργιου ναού... Μεγαλόπρεπος, πολύ πιο άνετος και λαμπερός... Όμως, μου λείπει το παραγκάκι των παιδικών μου χρόνων... οι ώρες που πέρασα εκεί...

    Γονατιστή στο Σταυρό γαληνεύω και μιλώ ελεύθερα, στο πιο σίγουρα Αυτί της μικρής ζωής μου. Το έχουμε τόσο ανάγκη τούτο το ταξίδι.. Στη σκιά του λίγο να ξαποστάσουμε...

    Βοήθειά σου Βασιλική μου.
    Φιλια,
    Ε.

    ReplyDelete
  6. Απόδειξη τρανή για την Πίστη είναι όταν το κάνεις. Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη αλλά σου χαρίζει απείρως μεγαλύτερη.

    ReplyDelete
  7. Αχ, μωρέ @Έλενα...
    πόσα μας λείπουν και μετά μετανιώνω και λέω πως δεν μας λείπουν, αφού τα κουβαλούμε στην καρδιά μας ολοζώντανα, μας στέγασαν, μας ανάθρεψαν, μας πότισαν ανεξάντλητα και μας σπρώχνουν να προχωράμε μ' έναν τρόπο που εμείς τον θέλουμε σαν άνθρωποι πιο ορατό, πιο απτό, αλλά οφείλουμε θαρρώ να ασκηθούμε και σ' αυτό... το αόρατο και πάντα παρών...
    Να είσαι πάντα καλά, φιλιά!

    ReplyDelete
  8. Μπορεί να είναι έτσι όπως το λες @Sot, μπορεί... πάντως εγώ δεν νιώθω να έχω καμία δύναμη δική μου... από αδυναμία... όση θες!
    Με το καλό να ξημερώσουμε την Κυριακή μας, αγίας Ευφημίας και γιορτάζει η μικρούλα μου ανιψούλα που είναι ένα κουφετάκι δεν σας λέω τίποτα!

    ... ε, άμα κερδίζαμε κιόλας τους Ισπανούς... αλλά ήτανε ματσάρα, κι ας είδα μόνο το τελευταίο εικοσάλεπτο ασθμαίνοντας... ας ελπίσουμε να πάμε καλά αύριο, πάντως άξια τα παιδιά, ήταν υπέροχα, πολύ τα χάρηκα!

    ReplyDelete
  9. Κι εμένα γιόρταζε η μικρή μου αδελφή.
    Να τις χαιρόμαστε
    Θέλει δύναμη το να συγχωρείς και να προσεύχεσαι για τον εχθρό σου. Αυτό όμως μαζί με την Πίστη (σήμερα γιορτάζουν πολύ συμβολικά ονόματα) αυτό σε κάνει δυνατό, γιατί ξέρεις πως ακόμα και το χειρότερο που μπορεί να σου κάνει, δε μπορεί πραγματικά να σε βλάψει.

    ReplyDelete
  10. Γεια σου βρε @Sot!
    Τίποτα δεν μπορεί να μας βλάψει, ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Ναι, της αγιας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της, Πίστης, Αγάπης, Ελπίδας! Τι να λέμε τώρα; Βοήθειά μας!

    Καλημέρα σε όλους και όλες!

    ReplyDelete
  11. Αγαπητή Βασιλική N., χάρηκα πολύ που βρέθηκα τυχαία (;)μεσα στο Ιστολόγιό σου, περιφερόμενος στο Χάος του Διαδικτύου. Εύχομαι ο Σταυρός -σκάλα μας προς το Ανώι- να οδηγεί όλους Σας πανοικεί σε ασφάλεια και ισορροπία.
    Με θερμά αισθήματα
    π. Παν. Καποδίστριας
    http://pakapodistrias.blogspot.com/
    http://banato.blogspot.com/
    http://theoperiv.blogspot.com/

    ReplyDelete
  12. @Π.κ μου, μεγάλη χαρά, πολύ μεγάλη και τιμή που ήρθες και πώς τα κατάφερες αναρωτιέμαι... Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ και για τις ευχές και για την επίσκεψη!
    Θα σε επισκεφτώ αύριο με το καλό, είμαι κατάκοπη τώρα και θέλω να έχω καθαρό μυαλό ειδικά για σένα!
    Καλό μας βραδάκι αδελφέ μου!

    ReplyDelete

Σχόλια