Γιατί σκοτώνουν, Κύριε; -Γιώργος Θεοτοκάς

Γιατί σκοτώνουν, Κύριε;

 ... Η εικόνα του Ιησού ζωντάνευε στα μάτια του ολό­δροση και άσπιλη, έλαμπε ελαφρότατα σαν μέσα από ένα φευγαλέο κύμα διάφανης άχνης. Μια απέραντη γλυκύτητα κατέβαινε στον κόσμο.

—       Κύριε, τραύλισε μέσα του ο Μανόλης Σκυριανός, Κύ­ριε, γιατί σκοτώνουν;

Η αγάπη, η ελεημοσύνη, η συγγνώμη της ψυχής του συγχωνευόντανε με τη γλυκύτητα του κόσμου. Στα τελευταία βάθη της απελπισίας, προαισθανότανε μια ευτυχία καινούρ­για. Μα δεν ήξερε, δεν μπορούσε πια να ξεχωρίσει αν ήταν ένα μήνυμα Θεού ή μια καινούργια αίσθηση της γήινης ζωής.

Η αιματωμένη εικόνα του Υιού του ανθρώπου σπαρτα­ρούσε μες σ' ένα ξεχείλισμα στοργής και χαράς.

— Γιατί σκοτώνουν, Κύριε; Γιατί τιμωρούν; Γιατί είμαι τόσο μοναχός; Γιατί όλη αυτή η δυστυχία;

—       Κάνε το χρέος σου, είπε το όραμα.

Ο κόσμος γέμισε γαλήνη.

Γιώργος Θεοτοκάς

(Αργώ)

* Μας το έστειλε ο π.Βασίλειος Χριστοδούλου