Καλό ταξίδι...

Στις 16 Ιανουαρίου του 2013 πραγματοποιήθηκε ένα συνέδριο στην παλιά Φιλοσοφική της Θεσσαλονίκης με θέμα: Εκκλησια και Αριστερά. Μετά από διάφορες αφάνταστα βαρετές ομιλίες προοδευτικών σαριστερών, σηκώθηκε αυτός ο μια σταλιά άνθρωπος. Σας διαβεβαιώνω πως έβαλε φωτιά στο ακροατήριο. Πύρινος λόγος, ευφιής, εγκάρδιος, αγαπητικός, συνενωτικός, με εντυπωσίασε πάρα πολύ. Εντόπισε όλα τα κοινά που έχει η Αριστερά με την Εκκλησία και γι' αυτά μίλησε. Είχα ήδη ακούσει τα καλύτερα από πνευματικά του παιδιά στην Χαλκίδα στην οποία ήτανε πριν γίνει Σιατίστης. Μακάρι να ήξερα τι έχει αυτή η Χαλκίδα και τιμάται με ανθρώπους τόσο χαριτωμένους... Τελείωσε ο Παύλος την ομιλία του και έγινε διάλειμμα. Σαν προγραμματισμένη κατευθύνθηκα προς το μέρος του, ε, να πάρω τουλάχιστον την ευχή του, είπα. Στάθηκε επί τόπου και αρχίσαμε να μιλάμε σαν παλιοί φίλοι. Να πω ότι θυμάμαι τι λέγαμε, ψέμματα θα πω. Μα θα μείνει μέσα μου για πάντα ανεξίτηλο το χνάρι που μου άφησε η οικειότητα και η απροσποίητα ολόψυχη αγάπη του... Δεν ξέρω αν ήταν άγιος, ξέρω όμως πως ήταν λεβεντιά και άνθρωπος ελεύθερος. Αναπαυμένος να είναι και την ευχούλα του να έχουμε...