Ἁγὶα Ὁσιομὰρτυς Παρασκευὴ.

Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον, Σαυτὴν ἄγουσα, Σεμνή, εἰς κατοικίαν. Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ.

Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 – 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα. Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα.  Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα – καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη  – για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε.  Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ’ άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους.  Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα. Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

https://aerapatera.wordpress.com/2018/07/26/ἁγὶα-ὁσιομὰρτυς-παρασκευὴ/

* Προσωπικό σημείωμα 

Εν μέσω των τραγικών στιγμών που ζήσαμε και ζούμε αυτές τις μέρες συμμετέχοντας στο πένθος και τον άφατο πόνο των συνανθρώπων-αδερφών μας, ακούστηκαν και ανίερα λόγια και μάλιστα από χείλη ιεράρχη, ο οποίος όμως ευτυχώς κατακεραυνώθηκε και από τον Αρχιεπίσκοπο και από πολλούς άλλους, μητροπολίτες, ιερείς και λαϊκους. Από τον θάνατο του Χριστού ακόμα, αποδειχθηκε πως ένας άδικος θάνατος -πόσο δε μάλλον πολλοί- επιφέρει ερμηνείες, καταδίκες και απειλές από τους Φαρισαίους εκείνης της εποχής -που σε καμία εποχή δεν εκλείπουν. Η Πεντηκοστή όμως σηματοδοτεί μια αλλαγή ιστορική που εξαιτίας της υψώθηκαν σήμερα οι υγιείς φωνές ενάντια στα ανίερα και υποκριτικά λόγια του ιεράρχη. Τότε ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που μια ομάδα ανθρώπων υπερασπίστηκε σθεναρά ένα αθώο θύμα που φονεύθηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος. Μέχρι τότε ο θυματοποιητικός μηχανσιμός λειτουργούσε με απόλυτο τρόπο και έτσι δημιουργούσε μύθους. Κανένας έως την ημέρα της Πεντηκοστής δεν διανοήθηκε να υπερασπίσει ένα αθώο θύμα που η κοινότητα τιμώρησε άδικα. Η αλλαγή που συμβαίνει τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, ακόμα και αν δεν ερμηνεύεται ορθολογικά, σημάνει το τέλος των μύθων. Η ανακύκλωσή τους μπορεί να συνεχίζεται, αλλά η δημιουργία τους καταπαύει. Αποδίδοντας με δικά μου λόγια τη θεωρία του Γάλλου ανθρωπολόγου Ρενέ Ζιράρ, έκρινα αναγκαίο να τοποθετηθώ απέναντι σε όσα ακούστηκαν και συζητήθηκαν τελευταία. Θα προσθέσω όμως πως Ταλιμπάν δεν λογίζονται μόνο αυτοί που διαστρεβλώνουν το κήρυγμα του Ευαγγελίου επικαλούμενοι έναν τιμωρό Θεό -άξιον απορίας θα παραμένει πώς μπορεί ένας τιμωρός Θεός όχι μόνο να δέχεται να σταυρωθεί, αλλά να μην εκδικείται τους σταυρωτές του και επιπλέον να ζητά από τον Πατέρα Του να τους συγχωρέσει-. Ταλιμπάν λογίζονται και οι φανατικοί αντιχριστιανοί που αναζητούν αφορμές για να εξαπολύσουν το μένος τους, αντιμετωπίζοντας ως σύνολο της εκκλησίας τις μεμονωμένες, άρρωστες και αντιστοίχως ταλιμπανικές συμπεριφορές κάποιων ιερωμένων, επειδή έτσι τους βολεύει και έτσι αισθάνονται δικαιωμένοι...
Η αγία Παρασκευή, της οποίας την μνήμη εορτάζει η εκκλησία μας σήμερα, μαρτύρησε καταρχάς στη Ρώμη, όπου ο Αντωνίνος την έριξε στις φλόγες και επειδή δεν κάηκε, εκείνος πλησιάζοντας στο καζάνι να δει αν όντως η πίσσα του καίει, τυφλώθηκε. η αγία προσευχόμενη θεράπευσε τον βασανιστή της. Γιατί αυτό θα πει χριστιανός. Προσεύχετα για τους τιμωρούς του, τους άθεους, τους εκδικητικούς στον Θεό της αγάπης. Ο Αντωνίνος πίστεψε και ελευθέρωσε την αγία σταματώντας και τους διωγμούς κατά των χριστιανών. Είχε το σθένος και τη λεβεντιά να αναγνωρίσει την πλάνη του. Η δε αγία, αφού συννέχισε να περιοδεύει κηρήττοντας τον Χριστό τελλικά μαρτύησε στα Τέμπή...
Χρόνια πολλά στις εροτάζουσσες και στους εορτάζοντες! Ας θεραπεύει η αγία των ματιών, τα μάτια της ψυχής μας...

  

Βασιλική Νευροκοπλή