Ο Θείος έρωτας - Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη

Ο θείος έρωτας είναι και εκστατικός, αφού δεν επιτρέπει στους εραστές ν’ ανήκουν στον εαυτό τους αλλά τους παραδίνει στους ερωμένους τους. [...] 

Γι' αυτό κι ο μέγας Παύλος κυριευμένος από το θείο έρωτα και κοινωνώντας την εκστατική του δύναμη φωνάζει μ’ ένθεο στόμα: ΄΄Δε ζω πια εγώ· μέσα μου ζει ο Χριστός΄΄, ως αληθινός εραστής, πού είναι, όπως ο ίδιος λέει, σ’ έκσταση από τον εαυτό του μέσα στο Θεό και δε ζει τη δική του ζωή αλλά του ερωμένου, πού του είναι εξαιρετικά αγαπητή. 

Πρέπει να τολμήσομε να πούμε για χάρη της αλήθειας και τούτο, ότι και ο ίδιος ο αίτιος όλων, εξαιτίας του ωραίου και αγαθού έρωτα προς όλα από υπερβολή ερωτικής αγαθότητας γίνεται έξω εαυτού με τις πρόνοιές Του προς όλα τα όντα και είναι σα να νιώθει ότι θέλγεται από αγαθότητα, αγάπη κι έρωτα. Και από την κατάσταση υπεροχής έναντι όλων και χωρισμού από όλα κατεβαίνει στην περιοχή όλων με μια υπερούσια δύναμη έκστασης πού δεν τον βγάζει ωστόσο από τον εαυτό του. Για το λόγο αυτό και οι δεινοί στα θεία Τον αποκαλούν ζηλότυπο, επειδή τρέφει πολύ αγαθό έρωτα προς τα όντα, έχει ζηλοτυπία, και όσα τον ποθούν ζηλεύει και για όσα Αυτός προνοεί. 

Ο έρως και το εραστό ανήκουν πέρα ως πέρα στο ωραίο κι αγαθό, προϋπάρχουν στο ωραίο κι αγαθό και υπάρχουν και δημιουργούνται εξαιτίας του ωραίου κι αγαθού.

Μας το έστειλε ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου