Αποχαιρετσιμός

Μικρό νησί η Χίος
χωρά μες στην καρδιά σου
να το πάρεις φεύγοντας
Σε μια γωνιά τα μαστιχόδεντρα θα βάλεις
στην άλλη τα πελώρια πεύκα της
γύρω τριγύρω θάλασσες, βουνά, 

όλα της τα καστρόχτιστα
και στο κέντρο τον Κάμπο της θα ξεδιπλώσεις
λεμονιές και κίτρα,
ένα προς ένα τα επσεριδοειδή με τη σειρά
και κάθε μέρα του χειμώνα
που θα τα  φροντίζεις και θα τα κοιτάς
παραμύθια θα τους λες για ξένους τόπους
- τις μέρες σου που αγνώριστες  θα περπατούν -
να γελούν, ν' ανθίζουν, να καρποφορούνε όνειρα
Τι λυπάσαι που 'ρθε το καράβι να σε πάρει μακριά
Τη χώρεσες τη Χίο στην καρδιά σου
κι έμεινε και περίσσευμα