Labels

Thursday, November 27, 2008

Οι πυτζαμούλες



Μόλις βγήκαν από το στεγνωτήριο. Τις διπλώνω για να μπουν στο ντουλάπι. Λίγο προτού τις αποθέσω στη στίβα των ρούχων που δεν χρειάζονται σιδέρωμα τις φέρνω κοντά στο πρόσωπό μόυ. Μοσχοβολάνε όνειρα.
Χρόνια συντροφικότητας ύπνου και ξαγρύπνιας που τις έφθειρε, τις πάλιωσε κι ακόμα τις κρατά σα μνήμη αγαπημένη, -αφού της ανήκει. Σαν παρόν ανεξίτηλο.
Στα δυο μου χέρια οι λουλουδάτες πυτζάμες μου, διπλωμένες απλά μα προσεκτικά, γίνονται το παρελθόν μου μέσα στο οποίο σήμερα άνετα χωρώ, αφού το παλιό λάστιχο που κάποτε έσφιγγε τη μέση χαλάρωσε με την πάροδο των χρόνων.Γίνονται ρούχο που επιτρέπει το παρόν να αγγίζει το γυμνό σώμα χάδι απαλό του καιρού, του παρόντος, του τώρα.Κόντυναν τα μανίκια από τα τόσα πλυσίματα, ασκήσεις πτώσης, μετάνοιας και βάφτισης στο καθαρό νερό.Εξέχουν τώρα οι καρποί των χεριών μου, καρποί της τωρινής μου ηλικίας, λεπτοί και τρυφεροί, πιο νέοι από ποτέ, πιο δεκτικοί στην κάθε απροσδόκητη στιγμή.Τη στιγμή που ζητά την υποταγή μου ή την έξαρσή μου, την παρουσία μου όλη, την προσοχή μου. Το βλέμμα του νου και της καρδιάς μου. Την κάθε στιγμή που ακόμα κι αν έχει φαινομενικά το ίδιο επαναλαμβανόμενο πρόσωπο, δεν είναι ποτέ ίδιο. Μάλλον είναι κάθε φορά καινούριο, έτοιμο να μου αποκαλύψει τα μυστικά του, σα ρούχο παλιό, φορεμένο, κάποτε απόλυτα ταιριαστό, τώρα απλόχωρα γενναιόδωρο.
Τίποτα απαράλλαχτα ίδιο στη σχέση μου με τα πράγματα και τους ανθρώπους. Καμιά απουσία, εκτός από την εσκεμμένη της συνείδησης, όταν αυτή αρνείται το εγκάρδιο δόσιμό της στην Στιγμή. Γιατί μόνον η απουσία μου σκηνοθετεί την άψυχη Συνήθεια, ζωγραφίζοντας στον παλμογράφο της ζωής αυτήν την παγωμένη ευθεία, την μονότονη γραμμή που αποδεικνύει τον θάνατό μου. Αυτός είναι ο θάνατος.Ο μόνος θάνατος που υπάρχει είναι αυτός που κατασκευάζω απέχοντας από τη Στιγμή, αρνούμενος την έκπληξη που με περιμένει, το θαύμα που κρύβεται πίσω από το ερωτικό δόσιμό μου στο ελάχιστο και μέγα.
Οι πυτζαμούλες θα μπούνε ήσυχα στο ντουλάπι. Θα με περιμένουν να κάνω μπάνιο και να τις φορέσω καθαρές. Μαζί μου θα κοιμηθούν. Μαζί μου θα ονειρευτούν ή θα στριφογυρίσουν άγρυπνες στο στρώμα. Παρέα θα ξυπνήσουμε να υποδεχθούμε τη νέα μέρα. Μαζί θα χαλαρώσουμε, μαζί θα ιδρώσουμε, μαζί θα πλυθούμε και πάλι από την αρχή.Θα δώσουν αγόγγυστα τη θέση τους στα ρούχα της εξόδου και θα περιμένουν υπομονετικά να ντύσουν και πάλι το σώμα της νέας μέρας, των νέων στιγμών, του νέου δέρματος που θα επιστρέψει κοντά τους να συνομιλήσουν μυστικά και να τα πούνε όλα.
Κι εγώ επιτρέποντας το άγγιγμα του παρόντος που την ίδια στιγμή κουβαλά πάνω του όλο το παρελθόν σαν γίγαντας που όλα τα σηκώνει, όλα τα μπορεί, θα προχωρώ στην επόμενη ανάσα, στο επόμενο παρόν, στο επόμενο θαύμα, εξαγοράζοντας τον θάνατο με όλο μου το είναι.Αυτό το είναι της διαθεσιμότητας και υποταγής. Του θαυμασμού και της έκπληξης.Του Είναι του Άλλου, που εισχωρώντας μέσα μου γίντεται Εγώ παλλόμενο, ζωντανό και φωτοφόρο.Πάντοτε αγέραστο.

......................................................................................................................................

Η μουσική είναι το "Όνειρο", του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, από το cd "Το Παραμύθι της Μουσικής" που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες. Στην κιθάρα ο Θανάσης Τσίτσαρης και η προσαρμογή της σύνθεσης για κιθάρα του Βασίλη Βέτσου.

29 comments:

  1. Πολύ όμορφο κείμενο, υπέροχο...
    Καλό σου βράδυ Βασιλική μου...

    ReplyDelete
  2. Λέει πολλά αυτό το όμορφο κείμενο.
    Διαβάζοντάς το θυμήθηκα και μια κουβέντα που είχα απόψε για το πόσο παρασυρόμαστε και δίνουμε προτεραιότητα στην αγορά πραγμάτων, που δεν χρειαζόμαστε και τα παίρνουμε απλώς για επίδειξη. Να που κάποια ρούχα που δε επιδεικνύουμε, είναι εκείνα που μας συντροφεύουν πολύ περισσότερες ώρες από τα "καλά" μας.
    Κάποια πράγματα είναι πολύ πολυτιμότερα από όσο δείχνουν.

    Κι άλλο ευχάριστο νέο. :)

    ReplyDelete
  3. Καλημέρα Βασιλική
    αυτές οι Στιγμές είναι οι σπόροι της Αιωνιότητας, υπέροχο κείμενο Βασιλική, υπέροχο, σ΄ευχαριστώ

    ReplyDelete
  4. Artanis, καλημέρα όλη μέρα και χαίρμοαι που σου άρεσε. Το έβρισκα ολίγον παλαβό, αλλά το τόλμησα να το ανεβάσω... Φιλιά!

    ReplyDelete
  5. Sot, νομίζω πως κυρίως αυτά που δεν επιδεικνύουμε -πράγματα και άνθρωποι- είναι αυτά που μας συντροφεύουν κυρίως και ουσιαστικά. Καλά και τα καινούρια πράγματα και οι καινούριες σχέσεις, αλλά ο χρόνος καθαρίζει και καθορίζει τα διαμάντια.
    Εξάλλου, με τέτοια οικονομική κρίση πού να ψωνίσουμε τώρα; Ας επανεκτιμήσουμε τα παλιά ωραία μας.... Γελάω και σε φιλώ!

    ReplyDelete
  6. Ηλιογραφάκο μου, τι ωραία που το έγραψες τώρα αυτό, θα αρχίσω να τραυλίζω... Όχι, θα κατέβω κάτω γιατί σχόλασα νωρίς και θα κάνω μια ωραία βόλτα στο κρύο! Αλλά κρύο, όχι παίξε γέλασε!

    ReplyDelete
  7. Σοτ, το ξέχασα!
    Ναι, έφυγε το cd για το τυπογραφείο!
    Δεν ντρέπομαι που θα το πω:
    Είναι και γαμώ τις δουλειές! Ποτέ δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα τέτοιος δίσκος για παιδιά. Είναι μαγικό! Ω, ναι, είναι! Σύντομα θα ανεβάσω το πρώτο τρακ του παραμυθιού και λέω μπας και φτιάξω κι ένα my space για να μπορώ να έχω εκεί κάτι τις παραπάνω.

    ReplyDelete
  8. άσχετη λεπτομέρεια: πυτζάμες δεν έχω φορέσει ποτέ, προτιμώ να φοράω ακριβές φόρμες γυμναστικής προτού κοιμηθώ(που δεν έχω φορέσει ποτέ έξω απ΄το σπίτι :)))))


    γι΄αυτό τα όνειρά μου είναι τόσο....γυμνασμένα :)))))))))))

    πάρε και τη φωτογραφική σου μηχανή άμα βγεις έξω

    ReplyDelete
  9. Η δική μου φωτογραφική μηχανή (μπουμπούνα) είναι η καρδιά μου αυτούσια....
    Πολύ το άρεσα το γυμνασμένα όνειρα, αυτό είναι τίτλος Ηλιογράφε, κράτα το!

    ReplyDelete
  10. διαβαζοντας το κειμενο με τις πυτζαμουλες, ανοιξα τα ηχεια και πλυμηρισε η μουσικη τον χωρο.
    τα παπαγαλακια μου ενθουσιασμενα ξυπνησαν και αρχισαν τα τσιτσιρισματα.
    αρα ειναι πολυ ομορφη η μουσικη επιλογη!!
    φιλια βασιλικη.

    (ακομα ψαχνω τα βιβλια σου, που τελικα θα τα παραγγειλω μεσω ιντερνετ)

    ReplyDelete
  11. :)


    Πολλές οι πρωτιές γι αυτό το παραμύθι.
    Με το καλό. Κι η μουσική του όπως και το ίδιο το "Παραμύθι" αγγίζουν όλες τις ηλικίες και σίγουρα το cd θα έχει μεγάλη επιτυχία. Η επιτυχία άλλωστε έχει ξεκινήσει με την ίδια τη δημιουργία του cd, που ανοίγει καινούριους δρόμους.

    Αξίζει τον κόπο να κάνεις τη σελίδα στο myspace. Είναι και σχετικά εύκολο.

    ReplyDelete
  12. Aliki μου, αν δεν σου κάνει κόπο μπες στο μέηλ μου και γράψε μου πού βρίσκεσαι και πού έψαξες το βιβλίο μου και δεν το βρήκες για να το κοιτάξω λίγο, να δω στι συμβαίνει. Δεν μου έχει ξανατύχει και γενικώς είναι πολύ καλή η διακίνηση του Λιβάνη.
    Φιλιά στα μουσικόφιλα παπαγαλάκια σου! Ε, είναι καταπληκτική η μουσική του Κυριάκου, πώς να το κάνουμε;

    ReplyDelete
  13. Σ' ευχαριστώ Σοτ που είσαι πάντα τόσο καλός και ενθουσιώδης και μοιραζόμαστε μαζί τις χαρές αυτές.
    Μόλις κάνω την σελίδα θα ανακοινωθεί.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  14. Ευχαριστώ Βασιλική, να είσαι πολύ πολύ καλά και να χαρούμε την βδομάδα που μας φέρνει πια οριστικά τον Δεκέμβρη και τα Χριστούγεννα!

    ReplyDelete
  15. Ενα ευχαριστώ και για τη χαρά να γινόμαστε μέτοχοι στις χαρές σου
    Να ναι πολλές και μεγαλύτερες.
    Καλή εβδομάδα

    ReplyDelete
  16. omorfo keimeno..akoma pio wraia h mousikh..polu wraio blog..

    ReplyDelete
  17. Όλων μας οι χαρές να αυξάνονται μαζί με τα χρόνια μας Σοτ!
    Καλό μας μήνα!

    ReplyDelete
  18. Sen seven καλώς όρισες!
    Και βέβαια η μουσική είναι πιο ωραία από το κείμενο, αφού η μουσική αυτή είναι γραμμένη για το παραμυθάκι της μουσικής και όχι για τις πυτζαμούλες. Ενδέχεται βέβαια να είναι πιο ωραία και από το παραμύθι το ίδιο, αλλά κι αυτό θα μου έδινε πολλή μεγάλη χαρά, γιατί αυτή η μουσική μαζί με άλλες του ίδιου μουσικού, είναι η αιτία που γράφω, που έγραφα πάντα και για όσο θα συνεχίσω να γράφω...
    Καλό βραδάκι και καλή μας εβδομάδα!

    ReplyDelete
  19. Υπέροχα μας μίλησες για τις πιτζαμούλες σου. Μας έκανες και νιώσαμε σαν να τις "ξέραμε" από πάντα. Μέρα καλή

    ReplyDelete
  20. Αυτό δεν είναι, Λάκη, το θαύμα της γραφής; Οικειωνόμαστε τον άλλον, τον ξένο μ' έναν άλλον τρόπο, συχνά πιο πραγματικό του πραγματικού, άλλοτ3ε φανταστικό ολωσδιόλου. Πάντως όπως και να 'χει μ' έναν τρόπο πλουτίζουμε νομίζω... Καλή δύναμη σε όλα και αυτόν τον μήνα!

    ReplyDelete
  21. Η μουσική υπέροχη κι οι πυζαμούλες ντυμένες το συναίσθημά σου υπέροχες κι αυτές.

    Και νόμιζα πως μόνο εγω έβλεπα στα αντικείμενα σιωπηλούς συντρόφους...

    Θα περιμένω την έκδοση του cd με μεγάλη χαρά.

    Καληνύχτα με όνειρα γλυκά!

    ReplyDelete
  22. 'Οτι μας αγγίζει και φθείρεται μαζί μας σαν σύντροφος μοιάζει, που ο χρόνος δεν τον αγγίζει γιατί η αγάπη ομορφαίνει την φθορά, της δίνει μια λάμψη διαφορετική.
    Τόσα χάδια, τόσα όνειρα παρέα, τόσες σκέψεις που ανταλλάξατε πως να τα αποχωριστείς.
    Υπέροχες οι λέξεις σου Βασιλική μου!!!! Θα τις πω σε αγαπημένα μου φθαρμένα πράγματα να ξανανιώσουν!

    καλή επιτυχία και στο cd και σε όλα όσα σκέφτεσαι!
    Φιλιά πολλλλά :)))))))

    ReplyDelete
  23. καλημερες..μονο μεσα στις πυτζαμουλες μου νιωθω οτι ειμαι στο σπιτι μου οπου κι αν ειναι αυτο..

    ReplyDelete
  24. Αλεξάνδρα μου, νομίζω πως η σχέση μας με τα πράγματα
    Έχει να κάνει εν πολλοίς με την σχέση μας με τους ανθρώπους.
    Όταν έχει βιώσει το αίσθημα της συντροφικότητα με τους ανθρώπους,
    μάλλον θα το βιώσεις και με τα αντικείμενα.
    Καλή σου μέρα και σ’ ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  25. Mrs Smith είμαι της αρχής του στίχου του Νιόνιου: φτάσαμε στα ανειπωτα μην πετάξεις τίποτα.
    Κάθε τι έχει να μας αποκαλύψει μια βαθιά κρυμμένη αλήθεια.
    Και συνήθως η αλήθεια θέλει τον χρόνο της…

    ReplyDelete
  26. Πολύ ωραία το λες Κατερίνα και μ’ αρέσει που έχεις ένα φορητό σπίτι και όχι ένα σταθερό!

    ReplyDelete

Σχόλια