Προχθές συναντήθηκα διαδικτυακά με τα παιδιά της πρώτης γυμνασίου της Λεοντείου Σχολής Αθηνων. Η φιλόλογός τους, κ. Ειρήνη Κουτρέτση είχε παρακολουθήσει τη ζωντανή μετάδοση της από την υπό έκδοση Οδύσσειά μου της α ραψωδίας που είχα κάνει κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας, και με παρακάλεσε να το επαναλάβω για τους μαθητές της. Πώς μπορούσα να αρνηθώ μια τέτοια πρόσκληση; Και αφού μου έδωσε το περιθώριο να επιλέξω μια από τις πρώτες τέσσερις ραψωδίες, επέλεξα την τέταρτη επειδή ο Μενέλαος είναι από τους πιο αγαπημένους μου ήρωες.
Ήταν η πρώτη φορά που θα παρουσίαζα αυτή την δουλειά σε παιδιά και ήμουν πολύ περίεργη να δω πώς θα αντιδρούσαν στη ποιητική διασκευή μου σε δεκαπεντασύλλαβο με ομοιοκαταληθία. Δυο τρεις φορές κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ρώτησα τους μαθητές αν κουράστηκαν για να σταματήσω. Αυτοί όμως επέμεναν να συνεχίσω ως το τέλος και εννοείται πως τους υπάκουσα πρόθυμα. Δεν είχα φανταστεί από πριν τον τόσο ενθουσιασμό τους. Αποδείχθηκε πως ο ρυθμός αυτός, ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουν τα ίδια, κυλάει μέσα στις φλέβες τους. Ούτε βέβαια μπορούσα να υποψιαστώ τις σκέψεις τους.
Κυρία, είπε ένα αγόρι, με εντυπωσίασε ο ρυθμός και η ομοιοκαταληξία που έχει τέτοια ροή ώστε να μην χάνεται καθόλου το νόημα.
Ένα άλλο παιδιί με ρώτησε αν κράτησα τα ομηρικά επίθετα και τις παρομοιώσεις, και τα εντοπίσαμε μετά με τη βοήθεια της καθηγήτριάς τους μαζί.
Κι ένα τρίτο μου έκανε μια ερώτηση, απ’ αυτές τις δύσκολες και τόσο βαθιές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι από πού πηγάζουν.
Γιατί, κυρία, ο Λαέρτης που είναι τόσο σημαντικό πρόσωπο, αφού χωρίς αυτόν δε θα υπήρχε ο Οδυσσέας, αναφέρεται τόσο λίγο στην Οδύσσεια;
Κι εγώ του απάντησα πως για ό,τι είναι πράγματι σημαντικό συνήθως δεν μιλούμε. Μιλούμε για εκείνο που θέλουμε να το κάνουμε σημαντικό. Τα πιο σημαντικά πρόσωπα μένουν στην αφάνεια. Δεν τα βλέπεις και δεν τα ακούς. Είναι κρυμμένα. Σκέψου, του είπα, πως σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, η Παναγία που είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στον κόσμο, αναφέρεται μόνον τρεις φορές. Αυτό δεν μειώνει, αλλά αντίθετα τονίζει, το πόσο σημαντική είναι.
Ευχαριστώ ολόψυχα την Ειρήνη για την πρόσκληση και τους μαθητές της για την ανταπόκριση. Ήταν πράγματι πολύ σημαντικό για μένα να δοκιμάσω αυτό το πολύχρονο και επίπονο εγχείρημα στα ίδια τα παιδιά. Μου έδωσαν δύναμη, με εμψύχωσαν και με συγκίνησαν πολύ...
Β.Ν
Ένα ιδιαίτερο μάθημα στην Οδύσσεια ξεκίνησε με το 1Γ σήμερα και ευελπιστούμε να συνεχιστεί και στα υπόλοιπα τμήματα. Τα παιδιά συναντήθηκαν με την κα Βασιλική Νευροκοπλή από την Θεσσαλονίκη. Συγγραφέας η ίδια και ασχολούμενη επί σειρά ετών με τα Ομηρικά Έπη, τους διάβασε απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο της, και συγκεκριμένα άκουσαν πρώτοι την ραψωδία δ, όπως την επιμελήθηκε, έμμετρη και με ομοιοκαταληξία, χωρίς ποσώς να προδίδει το αρχικό κείμενο. Κουβέντα ωραία ακολούθησε, ερωτήσεις πολλές για τις επιλογές του λογοτέχνη, του πρώτου όλου του δυτικού πολιτισμού, και την… αναμέτρηση με το κείμενό του! Ξάφνου τα τυπικά επίθετα, οι εκτενείς παρομοιώσεις, η ομηρική φιλοξενία αλλά και η ενέδρα των μνηστήρων ξέφυγαν από το αυστηρό τους πλαίσιο, η αφήγηση έγινε μελωδική κι οι ψυχές μας ταξίδεψαν στο ανάκτορο του ξανθού Μενέλαου, στις παραλίες του Πρωτέα και πίσω στις έγνοιες της Πηνελόπης… Ωραία συνάντηση!
No comments:
Post a Comment
Σχόλια