Δευτέρα
Σήμερα βγήκα να τραγουδήσω τη θάλασσα. Ήταν μεγάλη μέρα για μένα.
Τρίτη
Άνοιξα το παράθυρο να χαιρετίσω δυο άσπρα σύννεφα. Κάποιος με είδε και χαμογέλασε.
Τετάρτη
Σήμερα θα συλλογιστώ τα παιδιά μου. Σταλαγματιές χρυσής βροχής μέσα στην απεραντοσύνη του χρόνου.
Πέμπτη
Θα συμφιλιώσω τον Τοξότη με τον Κριό.
Παρασκευή
Άκουσα την καμπάνα του δειλινού. Θυμάμαι το νησί της μητέρας μου. Πεύκα και κυπαρίσσια και μάρμαρα.
Σάββατο
Λίγο νερό, λίγο κρασί, λίγο ζαχαροκάλαμο - κι ανοίγει αμέσως η ψυχή το σκοτεινό της θάλαμο.
Κυριακή
Αύριο αρχίζει μια καινούρια βδομάδα. Καλή αντάμωση, φίλοι μου.
Απόσπασμα ημερολογίου του Νίκου Γκάτσου
Νίκος Γκάτσος, Όλα τα τραγούδια, εκδ. Πατάκη
Η ζωγραφιά είναι του βούλγαρου εικονογράφου παιδικών βιβλίων, Σβετλίν.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΣτο μικρό παρακλητικό ο Ελύτης ψιθύρισε στο αυτί σου (γλυκιά η αλμύρα σου)! Τώρα μας θύμισες τον Γκάτσο που πολλοί τον τραγουδάμε αλλά λίγοι τον διαβάζουμε και τον προσέχουμε. Μπράβο Βασιλική! Εύχομαι να έχεις πάντα δύναμη να ψάχνεσαι! Καλό βράδυ!
ReplyDeleteΤι όμορφος!!!Τι όμορφος ο Σβετλίν!!Ευχαριστούμε Βασιλική για την ματιά..την παρθένα στα ήδη ειδωμένα..Καλό μήνα
ReplyDeleteΚαλό μήνα Βασιλική..!
ReplyDeleteOrlando, σ' ευχαριστώ για το γλυκύτατο σχόλιο.Την ξέρεις την τούρκικη παροιμία που λέει:
ReplyDeleteόποιος ψάχνει ή τον Θεό βρίσκει ή τον μπελά του;
Carpe diem, χαίρομαι που σ' αρέσει ο Σβετλίν.
ReplyDeleteΕίναι φίλος μου και είναι βέβαια ένας άνθρωπος σαν τις ζωγραφιές του. Καλό μήνα!
Και σ' εσένα καλό μήνα μικρή και τριανταφυλλένια!
ReplyDeleteΙδανικό για να δημιουργήσει θετική διάθεση (για)
ReplyDeleteΚΑΛΟ ΜΗΝΑ κΑΙ ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ
Καλησπέρα Σοτ και καλή βδομάδα! Χαίρομαι που άρεσε τόσο! Για να δούμε τι θα τον κάνουμε τον Σβετλίν...
ReplyDeleteΚυριακή
ReplyDeleteΑύριο αρχίζει μια καινούρια βδομάδα. Καλή αντάμωση.... φίλη μου!
(Σε πεθύμησα!)
Αντεύχομαι, ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!
ReplyDeletehttp://pakapodistrias.blogspot.com/2009/05/blog-post_04.html
βασιλική μου, γιατί το μπλογκ σου έχει επισημανθεί;
ReplyDeleteΤα σχέδια έιναι υπέροχα, τον Σβετλιν τον γνώρισα πέρυσι στο Βόλο σε μια παρουσίαση...
Mε το καλό Άρη μου!
ReplyDeleteΠ.Κ μου Χριστός ανέστη και καλό μήνα!
ReplyDeleteArtanis μου, δεν ξέρω τι συμβαίνει, φοβάμαι πως κάτι λάθος έκανα εγώ, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω τώρα και πώς να το διορθώσω. Φεύγω για Αθήνα και θα το ξαναδώ μετά. Φιλιά πολλά!
ReplyDeleteΕλπίζω να είδες το αφιέρωμα στην παραπάνω διεύθυνση που έστειλα!
ReplyDeleteΚαλό μήνα Βασιλική μου. Εξαίσια η ζωγραφιά, σε ταξιδεύει άθελά της! Αν έχεις κι άλλες θα χαρούμε να τις δούμε.
ReplyDeleteΚαλός ο Γκάτσος, αλλά νομίζω άκαρπα συναισθηματικός στα συγκεκριμένα. Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο να νοιώθεις μέσα σου πολλά και μεγάλα και να ΜΗ βιάζεις τον λόγο για να πείσεις τον άλλο γι' αυτό που έχεις να δώσεις. Κάτι χάνεται είτε από τον πομπό είτε από τον δέκτη είτε από αμφότερους. Προτιμότερη η σιωπή ή η άσκηση. Αυτό ισχύει για όλες τις μορφές Τέχνης. Νομίζω...
Φιλιά
Ευχαριστώ πάρα πολύ Π.Κ μου για την τιμητική παρουσίαση.... Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις! Χριστός ανέστη πάντα!
ReplyDeleteΜπάμπη μου καλέ, Χριστός ανέστη!
ReplyDeleteΔεν πειράζει που θα διαφωνήσω απολύτως μαζί σου, ε; Εμένα με συγκίνησε η απλότητα των συγκεκριμένων εικόνων που φτιάχνει ο λόγος του Γκάτσου. Είναι λίγο σαν μια παιδική έκθεση.
Από την άλλη ενώ πιστεύω και επιδιώκω κατ' ιδίαν τη βάσανο του λόγου, δεν θα το έλεγα για κάποιον άλλον, ούτε θα συνιστούσα άσκηση και σιωπή σε κανέναν.
Έχω φύγει πολύ μακριά από τέτοιες θέσεις προς τους άλλους.
Από όλους κάτι καλό παίρνεις και το καλύτερο αργά ΄η γράγορα θα ξεχωρίσει. Ποιος μπορεί να πει σε κάποιον μην γράφεις και μείνε σιωπηλός; Εγώ πάντως όχι.
Σε καιρούς αποχαυνωτικούς όπου ο αγώνας για έκφραση προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά μιας εσωτερικής χλιαρής και αδιάφορης μουγγαμάρας, εγώ θα λέω πάντα: Γράψτε όλοι, γράψτε όπως μπορείτε, όσο μπορείτε και ζωγραφίστε και χορέψτε και όλα. Δεν δέχομαι τον εξισωτισμό, αλλά δεν δέχομαι και την καταδυνάστευση στον χώρο της Τέχνης μόνο από το κραυγαλέο ταλέντο. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι θα ήταν πιο ισορροπημένοι και πιο υγιείς αν έβρισκαν χώρο να εκθέσουν ακόμα και αυτή την αναπηρία και αδυναμία τους; Και μήπως όλοι δεν είμαστε φορείς αυτής της αδυναμίας; Κανείς να μη σιωπήσει λοιπόν. Να μιλήσουν όλοι. Και κάποια στιγμή μόνος του καθένας αφού δοκιμαστεί θα καταλάβει το τι και το πώς και το γιατί και όλα.
Φιλιά!
Δεν έχεις άδικο Βασιλική γι' αυτά που γράφεις, όμως έτσι νοθεύεται η ποιότητα και η πνευματικότητα. Ρίξε μια ματιά στα χιλιάδες ανόητα έντυπα που κυκλοφορούν δίπλα μας. Όλοι γράφουν και βγάζουν συνειδητό, υποσυνείδητο και ασυνείδητο, αλλά ουσία μηδέν. Όμως, για να γίνει κατανοητό το πνεύμα του σχολίου μου για το συγκεκριμένο κείμενο του Γκάτσου σου μεταφέρω απόσπασμα από το καταπληκτικό και μεγαλειώδες βιβλίο του Ζήσιμου Λορεντζάτου "Collectanea" (Εκδ. Δόμος) που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι και σχολείο:
ReplyDelete"Υπερτιμήθηκε στην εποχή μας το γράψιμο. Η ιστορική αξία του, με την έννοια πως διαφορετικά δε θα είχαμε αποφασιστικά κομμάτια ή τεκμήρια από αποφασιστικές ανθρώπινες μορφές... βοήθησε στην υπερτροφία, στη διόγκωση, και στην υπερτίμηση τούτη. Πολλές φορές αισθάνομαι πως είναι αηδία και ντροπή να καταφεύγει κανείς σε αυτό, και πόσο αληθινά τιποτένιο ή κατώτερο πνευματικά μπορεί να θεωρήσει κανένας το γράψιμο μπροστά, λόγου χάρη, στη προσευχή... Το κακό είναι που ακόμα και την περαστική αυτή αηδία ή την ντροπή πρέπει κανένας να τη μεταφέρει στους άλλους γράφοντας..."
Φυσικά, εννοεί το γράψιμο χωρίς πνευματικότητα και ουσία, όπως φαίνεται από το υπόλοιπο βιβλίο του Λορεντζάτου!
Φιλιά
Μπάμπη μου πιστεύω πως η ποιότητα και η πνευματικότητα δεν νοθεύεται με τίποτα. Ίσως να γίνεται πιο δυσδιάκριτη, ίσως να θέλει μεγαλύτερο ψάξιμο απο τον αναγνώστη, αλλά δεν παθαίνει τίποτα απολύτως.
ReplyDeleteΚαταλαβαίνω αυτό που γράφει ο Λορεντζάτος και τι εννοεί. Αλλά έχουμε και το νου μας και πρέπει καθένας να μάθει να κρίνει και να βρίσκει αυτό που είναι κατάλληλο γι αυτόν. Εγώ αγόρασα προχθές ένα βιβλίο από αυτά που πήραν μάλιστα ένα από τα βραβεία του Διαβάζω γιατί ήξερα το όνομα και ήθελα να δω τι γράφει. Είδα μια εξαιρετική γραφή, πολύ ουσιαστική, πολύ ξεχωριστή και ταλαντούχα, αλλά το παράτησα μετά από δυο μέρες γιατί ένιωσα να μου κάνει μεγάλο κακό μέσα στην αφόρητη πίκρα και σκληρότητα που το διακατείχε. Είναι πολύπλοκο το ζήτημα, δεν είναι απλό καθόλου. Σκέψου και τον Ρίλκε που μιλάει για την χρεία των ελλασσόνων ποιητών.
Καμιά φορά λέω, δεν είναι όλοι για όλα και άλλοτε λέω, όχι, είναι όλοι για όλα. Αναποφάσιστη ακόμα νομίζω... Βασικό μου γνώρισμα...
Ένα σχόλιο για τον Μπάμπη, αν επιτρέπεται, καλοπροαίρετα πάντα.
ReplyDeleteΣίγουρα η πνευματικότητα είναι ο τελικός σκοπός, η τελείωση, αλλά πόσο εύκολο είναι κανείς να την αγγίξει, να την επιτύχει... Πόσο δρόμο χρειάζεται να διανύσει, από πόσα κύματα πρέπει να περάσει...
Σε μια εποχή τόσο στεγνή, τόσο άδεια από αξίες η συναισθηματική έκφραση δεν νομίζω πως είναι ούτε απορριπτέα ούτε κατακριτέα, αν χρησιμοποιείται σαν όχημα γι΄ αυτην την επίτευξη, όχι ικανό πάντα. Το ίδιο κι ο ποιητικός λόγος, κι ας ναρκισσεύεται κάποτε... Πολλοί ποιητές προχώρησαν πνευματικά μέσα από τα έργα τους. Η ποίηση μπορεί να γίνεται ο τρόπος, το σκαλοπάτι της ανάδυσης. πολύ περισσότερο όταν αφορά τον κ. Νίκο Γκάτσο.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteOriginalissa της ποίησης δηλαδή...
ReplyDeleteΔεκτά όλα! Η πνευματικότητα δεν έχει να κάνει με τελειότητες και τέτοια, αλλά με την αλήθεια. Και επειδή η αλήθεια είναι υποκειμενική-προσωπική, συστέλλεται και διαστέλλεται, κρύβεται και αποκαλύπτεται, γλυκαίνει και πονάει, διεκδικείται και χαρίζεται, είναι δηλαδή δρόμος και τρόπος, γι' αυτό και η αναζήτησή της, η προσέγγισή της, η ένωση μαζί της είναι πολύ δύσκολα πράγματα και έργο ζωής. Και επειδη το συναίσθημα και η λογική δυνητικά αποπλανούν και αλλοιώνουν την αλήθεια γι' αυτό και το σχόλιό μου (αλλά μάλλον ατύχησα)
Originalissa της ζωής. Και της αλήθειας ταπεινή ζηλώτρια. Και το ξέρεις καλά.
ReplyDelete