Στο θυσιαστήριο του Ύπνου

Ποιος με ονειρεύτηκε ψες βράδυ

δεν το ξέρω

Ξέρω πως σήμερα

υπήρξα αστραπή του ονείρου του

Λησμόνησα τις λέξεις,

τα τραγούδια και τα χαριεντίσματα

Σκόρπισαν οι ιδέες μου γύρη στον άνεμο

κι η λύπη μου κύλησε χάδι στον φτωχό

Τα φτερά μου ασημένια βέλη εκτοξεύτηκαν

στον μελλοντικό αιώνα
και τώρα

Τώρα είμαι μονάχα η μνήμη του ονείρου αυτού του ανθρώπουπου στο θυσιαστήριο του Ύπνου του με μεταμόρφωσε σε Πορεία σώζωντάς με απ' τα Τάρταρα

που αβάσταχτα με πόθησαν