Labels

Wednesday, March 28, 2012

the blind fisherman, by Caravan Project.mov - Ο τυφλός ψαράς - ντοκυμαντέρ






Το ντοκιμαντέρ «Ο Τυφλός Ψαράς» είναι το πρώτο από τη σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Υπέροχοι Άνθρωποι», κομμάτι της εργασίας του Caravan Project και της πολιτιστικής δράσης «Ένας Άλλος Κόσμος Είναι Εδώ». Πρόκειται για δημιουργία των Στράτη Βογιατζή και Θέκλας Μαλάμου.
Στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (9-18 Μαρτίου), «Ο Τυφλός Ψαράς» κέρδισε το Βραβείο Κοινού, στην κατηγορία της ταινίας κάτω των 45′.





Περισσότερες πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ «Ο Τυφλός Ψαράς» και για το Caravan Project θα βρείτε στην ιστοσελίδα της πολιτιστικής δράσης«Ένας Άλλος Κόσμος Είναι Εδώ» (Another World Is Here)http://www.anotherworldishere.com
Σκηνοθεσία: Στρατής Βογιατζής, Θέκλα Μαλάμου
Σενάριο:

Στρατής Βογιατζής, Ιωάννα Πογιαντζή, Θέκλα Μαλάμου
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Στρατής Βογιατζής, Θέκλα Μαλάμου
Μοντάζ: Ιωάννα Πογιαντζή
Ήχος: Chrysanthos Christodoulou
Μουσική: Chrysanthos Christodoulou
Παραγωγός: Στρατής Βογιατζής, Θέκλα Μαλάμου
Διάρκεια: 37′
Έτος Παραγωγής: 2011
Ο πρωταγωνιστής του ντοκιμαντέρ, ο Γιάννης Κουκούμιαλος, έχασε την όραση και το χέρι του, στην ηλικία των 11 χρόνων. Γεννημένος σ’ έναν ναυτικό τόπο, στη Λαγκάδα της Χίου, μυείται από μικρό παιδί στην τέχνη του ψαρέματος.
Το ντοκιμαντέρ «Ο Τυφλός Ψαράς» του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου, με τον πρωταγωνιστή Γιάννη Κουκούμιαλο
Το ντοκιμαντέρ «Ο Τυφλός Ψαράς» του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου, με τον πρωταγωνιστή Γιάννη Κουκούμιαλο
Με εικόνες πραγματικές, αυτές των παιδικών του χρόνων, μ’ έναν κόσμο ταξινομημένο και οργανωμένο που κατασκευάζει στο μυαλό του, με τη διαίσθησή του και μια δύναμη θεϊκή –όπως ο ίδιος λέει – συνθέτει το χάρτη του και παρέα μ’ αυτόν ταξιδεύει τα τελευταία 70 χρόνια μες στη θάλασσα.
Σαλπάρουμε με τον κυρ Γιάννη σε ένα ταξίδι ρεαλιστικό, πραγματικό, ανθρώπινο. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ έχουν καταφέρει να αιχμαλωτίσουν τις πιο συναρπαστικές αληθινές στιγμές της καθημερινότητας του κυρ-Γιάννη, καθώς παλεύει με τη θάλασσα, τη γη, το σπίτι του, τις δυνάμεις του, την τύφλωσή του.
Αξίζει να δείτε το ντοκιμαντέρ και να διαδώσετε το Caravan Project!

Sunday, March 25, 2012

Παρελάσεις: Ιστορία - Κόστος - Νόημα



Πολλά ακούγονται για την ιστορία των παρελάσεων και πολλοί θέλουν να τα συνδέουν με το καθεστώς του Μεταξά. Είναι όμως έτσι; Αντιγράφω:



26/3/1899 ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ «ΕΜΠΡΟΣ»
Οι μαθηταί των Νομαρχιακών σχολείων
Μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσική επί κεφαλής διά της οδού Σταδίου.
Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδας βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός.
            Οι μικροί μαθηταί, ζωηροί, ευσταλείς, με κανονικώτατον βάδισμα, με υπαξιωματικούς ιδικούς των, διακρινομένους δία το υπερήφανον των παράστημα και τήν σοβαράν των επισημότητα, έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν.  
            Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν και τρόπον τινά αναπτέρωσε τάς ελπίδας άι οποίαι πρέπει να στηρίζονται εις το μέλλον.



Κόστος οικονομικό και περιβαντολλογικό:

Στο λινκ που παραθέτω στο τέλος μπορείτε να δείτε αναλυτικά την επίσημη απάντηση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για το κόστος (οικονομικό και περιβαλλοντολογικό) των  στρατιωτικών παρελάσεων (μόνο για τα μηχανοκίνητα τμήματα)Φ.900α/7673/10739/01 Μαρτίου 2010
Σε απάντηση της υπ’ αρ. 6104/12 Φεβ 2010 Ερώτησης που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων οι Βουλευτές κκ. Αθανάσιος Πλεύρης και Σπυρίδων – Άδωνις Γεωργιάδης προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας... 

ΠΙΝΑΚΑΣ ΚOΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΣΞ  ΣΕ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ (ΕΤΟΥΣ 2009)
25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ    (αντιγράφω το συνολικό κόστος, μπορείτε στο λινκ να δείτε τον αναλυτικό πίνακα): 840.000 ευρώ
28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ (αντιγράφω το συνολικό κόστος, μπορείτε στο λινκ να δείτε τον αναλυτικό πίνακα) 430.000 ευρώ
Της Πολεμικής Αεροπορίας στις στρατιωτικές παρελάσεις των Εθνικών Επετείων 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου 2009, ανήλθε σε (687.728€) και (400.497€) αντίστοιχα.
   Κατά τη λειτουργία των ανωτέρω μηχανοκίνητων μέσων εκλύονται αέριοι ρυπαντές (υδρογονάνθρακες, CO, CO2, NOx, SO2, μικροσωματίδια, κ.α.). Επιπρόσθετα, οι αναπόφευκτες υπερπτήσεις σε κατοικημένες περιοχές κατά τη διενέργεια των παρελάσεων προκαλούν ανάλογη ηχητική επιβάρυνση και φυσικά θα πρέπει να συνυπολογισθεί και η επιβάρυνση που προκύπτει κατά τη διενέργεια των δοκιμαστικών παρελάσεων. Επιπλέον, προκειμένου να επιτευχθεί η συμμετοχή των μηχανοκίνητων τμημάτων στις παρελάσεις, μετακινείται μεγάλος αριθμός αρμάτων και άλλων μέσων από μονάδες της Θράκης προς την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη χωρίς να εξυπηρετείται κανένας αμυντικός σκοπός.

επιμέλεια Κώστας Κρητικός

24grammata.com/ οικονομία
..................................................................

Η ιστορία λοιπόν, των παρελάσεων είναι παλαιότερη απ' όσο νομίζουμε και το κόστος τους ιδιαίτερα υψηλό, -τουλάχιστον για τους καιρούς που διανύουμε...

Το νόημα των στρατιωτικών παρελάσεων συνδέεται με την επίδειξη της στρατιωτικής μας ισχύος. Το δε νόημα των μαθητικών συνδέεται με την έκφραση της συλλογικής μας συμμετοχής στην ιστορική μνήμη πολέμων, μαχών, και των αγωνιστών τους, εξαιτίας των οποίων σήμερα εμείς απολαμβάνουμε την ελευθερία μας.

Αν μπήκα στον κόπο να ερευνήσω, -το κατά δύναμιν-, αυτά τα στοιχεία, είναι γιατί διάβασα πολλά τις τελευταίες μέρες για τις παρελάσεις με τα οποία διαφωνώ ριζικά. Βρίσκω ανόητο να δηλώνεις πως δεν πηγαίνεις στην παρέλαση γιατί δεν θέλεις να δεις τα μούτρα των πολιτικών. Είναι ακόμα πιο ανόητο να πηγαίνεις και να δημιουργείς επεισόδια. Δεν πηγαίναμε ποτέ στις παρελάσεις για τους πολιτικούς. Αυτές είναι νηπιακές αντιδράσεις προς λάθος κατεύθυνση. Δεν ευθύνεται ένας θεσμός, -άρα δεν καταφέρεσαι εναντίον του-, επειδή κάποιοι σήμερα τον καπηλεύονται. Για το κάθε πράγμα υπάρχει τουλάχιστον ένας τρόπος χειρισμού του που έχει πραγματικό νόημα. Όσον αφορά στους πολιτικούς μας, υπάρχουν καταρχάς οι προσεχείς εκλογές. Τα υπόλοιπα είναι τυφλά χτυπήματα και κινήσεις εντυπωσιασμού ή ανεξέλεγκτης -ενδεχομένης και ελεγχόμενης- οργής που δεν οδηγεί πουθενά...

Αν ήμασταν μια κοινωνία με επίγνωση του εαυτου της, μια κοινωνία πως ορίζεται από τον θρησκευτικό και εθνικό της ιστορικό χαρακτήρα, θα θεωρούσα αρκετό, σοβαρό και σώφρων, να μην γίνουν τουλάχιστον οι στρατιωτικές παρελάσεις που κοστίζουν ιλιγγιώδη ποσά. Αυτό δεν νομίζω πως θα ήταν ασέβεια προς τους αγωνιστές μας, εφόσον η έτερη έκφραση μνήμης και σεβασμού προς αυτούς, διατηρεί μέχρι σήμερα -παράλληλα με τον κοσμικό χαρακτήρα των παρελάσεων- και τον θρησκευτικό. Δεν θα ήταν αρκετή η επιμνημόσυνη δέηση που ψάλλεται κάθε τέτοια μέρα στους ναούς της χώρα μας, -χωρίς μάλιστα να κοστίζει τίποτα σε χρήμα; 

Αυτό, αν και προϋποθέτει θρησκευτική συνείδηση που στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, αλλά εν πολλοίς και του λαού, έχει εκλείψει, θα ήταν ωστόσο μια κάποια λύση, -έστω "τεχνητή"...

Το πρόβλημα όμως είναι πως ούτε κοινωνία με επίγνωση του εαυτού της αποτελεούμε, ούτε αναζητούμε πραγματικές λύσεις στα πραγματικά μας προβλήματα. Εξαντλούμαστε στο να προκαλούμε, λαός και πολιτικοί, οι μεν τους δε, και επιπλέον φτάνουμε να θεωρούμε και αρκούντως "επαναστατικές" τις ανόητες αντιδράσεις μας. 

Φαίνεται πως είμαστε καταδικασμένοι, -αφ' ευατού μας-, να διαλυθούμε παντελώς ως κοινωνία, έθνος, συνείδηση, ιστορία, πολιτισμός. Αφενός η αλλοιωση και διαστροφή της ιστορίας μας, αφετέρου η άγνωστη στους περισσότερους παράδοση της Εκκλησίας μας που σχεδόν κανείς απ' αυτούς που διαμορφώνουν σκέψεις και συνειδήσεις δεν κάνει τον κόπο να σκύψει και να μελετήσει τα Ιερά της κείμενα, μας μετατρέπουν σ' έναν λαό άχρωμο και άοσμο, με μόνα σαφή ζητήματα τα οικονομικά του προβλήματα. 

Η σύγχιση είναι μεγάλη. Στα μυαλά και στις καρδιές των Ελλήνων. Μα αν κάτι μας διδάσκουν οι αγωνιστές που πολέμησαν είναι πως η στάση απέναντι στη ζωή και στον θάνατο περικλείεται σ' ένα ΝΑΙ ή σ' ένα ΟΧΙ. Όλα τα υπόλοιπα είναι μίζερα τσαλαβουτήματα μέσα σ' ενα υπαρξιακό κενό. 

Η ζωή όμως όλου του κόσμου άλλαξε μετά από το ΝΑΙ της Παναγίας στο θέλημα του Θεού. 
Η δε ζωή της Ελλάδας ως χώρας, από επαναληπτικά ΟΧΙ στον εχθρό. 

Γιατί έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις...

Αν δεν αποφασίσεις, αλλά μένεις μετέωρος ανάμεσα σε δύο αποφάσεις, τότε πεθαίνεις σαν τον γάιδαρο... Ένας γάιδαρος πεθαίνει αν του βάλεις σε ίση απόσταση, αριστερά και δεξιά του, από τη μια νερό κι απ' την άλλη σανό. Πεθαίνει γιατί δεν μπορεί ν' αποφασίσει τι από τα δύο θέλει περισσότερο...












Απολυτίκιον Ευαγγελισμού - Χρόνια πολλά!






http://aerapatera.wordpress.com/

Saturday, March 24, 2012

Διονύσιος Σολωμός - Αποσπάσματα από τα τρία σχεδιάσματα των Ελεύθερων Πολιορκημένων




Απόσπασμα από το α΄ σχεδίασμα

1.       Tότες εταραχτήκανε τα σωθικά μου και έλεγα πως ήρθε ώρα να ξεψυχήσω· κι’ ευρέθηκα σε σκοτεινό τόπο και βροντερό, που εσκιρτούσε σαν κλωνί στάρι στο μύλο που αλέθει ογλήγορα, ωσάν το χόχλο στο νερό που αναβράζει· ετότες εκατάλαβα πως εκείνο ήτανε το Mεσολόγγι· αλλά δεν έβλεπα μήτε το κάστρο, μήτε το στρατόπεδο, μήτε τη λίμνη, μήτε τη θάλασσα, μήτε τη γη που επάτουνα, μήτε τον ουρανό· εκατασκέπαζε όλα τα πάντα μαυρίλα και πίσσα, γιομάτη λάμψη, βροντή και αστροπελέκι· και ύψωσα τα χέρια μου και τα μάτια μου να κάμω δέηση, και ιδού μες στην καπνίλα μία μεγάλη γυναίκα με φόρεμα μαύρο σαν του λαγού το αίμα, οπού η σπίθα έγγιζε κι’ εσβενότουνε· και με φωνή που μου εφαίνονταν πως νικάει την ταραχή του πολέμου άρχισε: «Tο χάραμα επήρα
Tου Ήλιου το δρόμο, 
Kρεμώντας τη λύρα
Tη δίκαιη στον ώμο,― 
Kι’ απ’ όπου χαράζει
Ώς όπου βυθά, 

Tα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.».... 


Απόσπασμα από το β΄σχεδίασμα



2....O Aπρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
Kι’ όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.

Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
Kαι μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
Kι’ ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Kαι μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,
Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·
Tο σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκιά κι’ εκείνο.
Mάγεμα η φύσις κι’ όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
H μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι·
Mε χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει·
Όποιος πεθάνη σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.

Tρέμ’ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της. 


.........

40. 
Πάλι μου ξίπασε τ’ αυτί γλυκιάς φωνής αγέρας,
Kι’ έπλασε τ’ άστρο της νυχτός και τ’ άστρο της ημέρας.


41. 
Oλίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι’ έρμο.


42. 
Kι’ όπου η βουλή τους συφορά, κι’ όπου το πόδι χάρος.


43. 
Σε βυθό πέφτει από βυθό ως που δεν ήταν άλλος·
Eκείθ’ εβγήκε ανίκητος.


44. 
Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το χάρο. 

......


47. 
Xάνονται τ’ άνθη τα πολλά, πούχ’ άσπρα με τα φύλλα.


48. 
Για να μου ξεμυστηρευθή τα αινίγματα τα θεία.


49. 
Σ’ ελέγχ’ η πέτρα που κρατείς και κλει φωνή κι’ αυτήνη.


50. 
Mες στ’ άγιο Bήμα της ψυχής.


51. 
H δύναμή σου πέλαγο κι’ η θέλησή μου βράχος. 

....


Απόσπασμα από το γ΄ Σχεδίασμα

1. 
Mητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα,
Kι’ αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου
Mε λογισμό και μ’ όνειρο, τί χάρ’ έχουν τα μάτια,
Tα μάτια τούτα, να σ’ ιδούν μες στο πανέρμο δάσος,
Που ξάφνου σού τριγύρισε τ’ αθάνατα ποδάρια
(Kοίτα) με φύλλα της Λαμπρής, με φύλλα τού Bαϊώνε!
Tο θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα, δεν είδα,
Aτάραχη σαν ουρανός μ’ όλα τα κάλλη πόχει,
Που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη ’ναι κρυμμένα·
Aλλά, Θεά, δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σου,
Kι’ ευθύς εγώ τ’ Eλληνικού κόσμου να τη χαρίσω;
Δόξα ’χ’ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι. 


......


6. 
O Πειρασμός

Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Aπρίλη,
Kι’ η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Kαι μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Aνάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Nερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Xύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
Kαι παίρνουνε το μόσχο της, κι’ αφήνουν τη δροσιά τους,
Kι’ ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Tρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ’ αναβρύζει κι’ η ζωή, σ’ γη, σ’ ουρανό, σε κύμα.
Aλλά στης λίμνης το νερό, π’ ακίνητό ’ναι κι άσπρο,
Aκίνητ’ όπου κι’ αν ιδής, και κάτασπρ’ ώς τον πάτο,
Mε μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
Που ’χ’ ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Aλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τί ’δες·
Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Xωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Oυδ’ όσο κάν’ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Mονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Kι’ όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του. 


...
8

... Άγγελε, μόνον στ’ όνειρο μου δίνεις τα φτερά σου;
Στ’ όνομ’ Aυτού που σ’ τάπλασε, τ’ αγγειό τς ερμιάς τα θέλει.
Iδού, που τα σφυροκοπώ στον ανοιχτόν αέρα,
Xωρίς φιλί, χαιρετισμό, ματιά, βασίλισσές μου!
Tα θέλω γω, να τάχω γω, να τα κρατώ κλεισμένα,
Eδώ π’ αγάπης τρέχουνε βρύσες χαριτωμένες.
Kι’ άκουα που ’λέγετε: «Πουλί, γλυκιά πούν’ η φωνή σου!»
Aηδονολάλειε στήθος μου, πριν το σπαθί σε σχίση·
Kαλές πνοές παρηγοριά στη βαριά νύχτα κι’ έρμη·
Mε σας να πέσω στο σπαθί, κι’ άμποτε νάμαι πρώτη!
Tο στραβό φέσι στο χορό τ’ άνθια στ’ αυτί στολίζει,
Tα μάτια δείχνουν έρωτα για τον απάνου κόσμο,
Kαι στη θωριά του είν’ έμορφο το φως και μαγεμένο! 



.......

12. 
Kαι βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες
Γύρου στη φλόγα π’ άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν
M’ αγαπημένα πράματα και με σεμνά κρεβάτια,
Aκίνητες, αστέναχτες, δίχως να ρίξουν δάκρυ·
Kαι γγίζ’ η σπίθα τα μαλλιά και τα λιωμένα ρούχα·
Γλήγορα, στάχτη, να φανής, οι φούχτες να γιομίσουν.


13. 
Eίν’ έτοιμα στην άσπονδη πλημύρα των αρμάτων
Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι’ ελεύθεροι να μείνουν
Eκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο.


14. 
(Mία γυναίκα εις το γιουρούσι)
           Tουφέκια τούρκικα σπαθιά!
           Tο ξεροκάλαμο περνά.


15. 
Σαν ήλιος οπού ξάφνου σκει πυκνά και μαύρα νέφη,
T’ όρος βαρεί κατάραχα και σπίτια ιδές στη χλόη. 





http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=433&author_id=47




Wednesday, March 21, 2012

Καλώς την κυρά Άνοιξη!!!

Παγκόσμιοα Ημέρα Ποίησης - Ακάθιστος Ύμνος


Αφού η Παναγία είναι το ποιητικότερο πλάσμα που γέννησε ποτέ αυτός ο κόσμος, θαρρώ πως το υψηλότερο ποίημα που γράφτηκε ποτέ είναι ο Ακάθιστος Ύμνος.


ΟΙ ΟΙΚΟΙ
[Ἀκροστιχίς: κατ' ἀλφάβητον]


Ἄγγελος πρωτοστάτης,
οὐρανόθεν ἐπέμφθη,
εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε•
καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,
σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε,
ἐξίστατο καὶ ἵστατο,
κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα•
Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία,
ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ,
φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως•
τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς,
δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται•
ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως,
τὴν κύησιν πὼς λέγεις κράζων•
Ἀλληλούια.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι,
ἡ Παρθένος ζητοῦσα,
ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα•
ἐκ λαγόνων ἁγνῶν,
υἷον πῶς ἔσται τεχθῆναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρὸς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ,
πλὴν κραυγάζων οὕτω•
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός,
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,
χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν,
Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου,
ἐπεσκίασε τότε,
πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω•
καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν,
ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι,
τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,
ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως•
Ἀλληλούια.

Ἔχουσα θεοδόχον,
ἡ Παρθένος τὴν μήτραν,
ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ.
Τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθὺς ἐπιγνόν,
τὸν ταύτης ἀσπασμὸν ἔχαιρε,
καὶ ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν,
ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον•
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμάραντου κλῆμα,
χαῖρε, καρποῦ ἀκήρατου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον,
χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα,
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν,
χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις,
χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.
Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα,
χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία,
χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παρρησία.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων,
λογισμῶν ἀμφιβόλων,
ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη•
πρὸς τὴν ἄγαμόν σὲ θεωρῶν,
καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε•
μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν,
ἐκ Πνεύματος Ἁγίου,
ἔφη•
Ἀλληλούια.

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,
τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,
τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν•
καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,
θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,
ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,
ἥν ὑμνοῦντες εἶπον•
Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,
χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,
χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,
χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα,
θεωρήσαντες Μάγοι,
τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ•
καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,
δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,
καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,
ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες•
Ἀλληλούια.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων,
ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,
τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους•
καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,
εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,
ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,
καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ•
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,
χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,
γεγονότες οἱ Μάγοι,
ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,
ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,
καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,
ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,
μὴ εἰδότα ψάλλειν•
Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,
φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,
τοῦ ψεύδους τὸ σκότος•
τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,
μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,
οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,
ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον•
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,
χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,
χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος,
τοῦ παρόντος αἰῶνος,
μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,
ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,
ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος•
διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,
κράζων•
Ἀλληλούια.

Νέαν ἔδειξε κτίσιν,
ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,
ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις•
ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός,
καὶ φυλάξας ταύτην,
ὥσπερ ἦν ἄφθορον,
ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες,
ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες•
Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,
χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες,
ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες•
διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός,
ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος•
βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος,
τοὺς αὐτῷ βοώντας•
Ἀλληλούια.

Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω,
καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν,
ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος•
συγκατάβασις γὰρ θεϊκή,
οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε,
καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου,
ἀκουούσης ταῦτα•
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα,
χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,
χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ,
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις,
χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας,
χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων,
κατεπλάγη τὸ μέγα,
τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον•
τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν,
ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον,
ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα,
ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως•
Ἀλληλούια.

Ρήτορας πολυφθόγγους,
ὡς ἰχθύας ἀφώνους,
ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε•
ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,
τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,
καὶ τεκεῖν ἴσχυσας•
ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες,
πιστῶς βοῶμεν•
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον,
ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ,
πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε•
καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός,
δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος•
ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας,
ὡς Θεὸς ἀκούει•
Ἀλληλούια.

Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων,
Θεοτόκε Παρθένε,
καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων.
Ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς,
κατεσκεύασέ σε ποιητής, Ἄχραντε,
οἰκήσας ἐν τῇ μήτρα σου,
καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας•
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας,
χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτήριας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως,
χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς,
χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα,
χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως,
χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων,
χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται,
συνεκτείνεσθαι σπεύδων,
τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου•
ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς,
ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε,
οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον,
ὧν δέδωκας ἡμῖν τοῖς σοὶ βοῶσιν•
Ἀλληλούια.

Φωτοδόχον λαμπάδα,
τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν,
ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον•
τὸ γὰρ ἄυλον ἅπτουσα φῶς,
ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας,
αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα,
κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα•
Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ ἡλίου,
χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα,
χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,
χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.
Χαῖρε, λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,
χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,
χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Χάριν δοῦναι θελήσας,
ὀφλημάτων ἀρχαίων,
ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων,
ἐπεδήμησε δι’ἑαυτοῦ,
πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ Χάριτος•
καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον,
ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως•
Ἀλληλούια.

Ψάλλοντές σου τὸν τόκον,
ἀνυμνοῦμέν σε πάντες,
ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε.
Ἐν τῇ σῇ γὰρ οὶκήσας γαστρί,
ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος,
ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας•
Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,
χαῖρε, Ἁγία ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι,
χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν,
χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,
χαῖρε, τῆς Βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια,
χαῖρε, δι' ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὦ πανύμνητε Μῆτερ,
ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων,
ἁγιώτατον Λόγον•
δεξαμένη γὰρ τὴν νῦν προσφοράν,
ἀπὸ πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας,
καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,
τοὺς σοὶ βοῶντας•
Ἀλληλούια.



http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/anonymo_akathistos.html

Tuesday, March 20, 2012

Δημιουργίες μαθητών του 4ου Δημ. Σχ. Αγίας Παρασκευής με αφορμή το παραμύθι "Το κόκκινο κορδόνι"













Κάθε Δημοτικό Σχολείο που επισκέπτομαι, ανάλογα με τους εκπαιδευτικούς του, διαμορφώνει και μια τάση στην οποία οδηγεί τα παιδιά. Όταν δε, η ομάδα των εκπαιδευτικών αποτελεί μια πραγματική ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά, τότε η τάση αυτή είναι και σαφής και ισχυρή. 

Έτσι, σε άλλα σχολεία παρατηρώ να δουλεύεται περισσότερο ο λόγος, αλλού τα εικαστικά, αλλού το θέατρο, αλλού η μουσική, η τεχνολογία κλπ. 

Το 4ο Δημ. Σχολείο Αγ. Παρασκευής που επισκέφτηκα πριν λίγες μέρες μέσω του προγράμματος Φιαλαναγνωσίας του ΕΚΕΒΙ -στο ομώνυμο πανέμορφο χωριό έξω από τη Θεσ/νίκη-, θα έλεγα πως είναι ένα υπόδειγμα καλλιτεχνικου σχολείου, χωρίς να φέρει επισήμως τη σφραγίδα του "καλλιτεχνικού". 

Πρόκειται για ένα σχολείο με μια απέραντη αυλή και ανοιχτό ορίζοντα, όπου βλέπεις γύρω γύρω τα βουνά και τον ουρανό τους, και όλες οι εποχές κατασκηνώνουν ανεμπόδιστα στα μάτια σου και βέβαια, πώς αλλιώς, και στην καρδιά σου. 

Όλες οι τάξεις που δούλεψαν πάνω στα παραμύθια μου, τα παρουσίασαν διασκευασμένα σε θέατρο, κουκλοθέατρο, παντομίμα παράλληλα με εικαστικές χειροτεχνίες και ποιήματα. Όλα αυτά είχαν ένα αξιοζήλευτα υψηλό επίπεδο.

Εκφράζω και από εδώ τον θαυμασμό μου και τις ευχαριστήριες μου προς τους εργατικούς και ταλαντούχους δασκάλους που εμπνέουν τα παιδιά οδηγώντας τα στην ανεξάντλητη χαρά της δημιουργίας!



Monday, March 19, 2012

Καλή βδομάδα!





Η φωτογραφία περιέχει ζωγραφιές παιδιών του 4ου Δημ. Σχολείου Αμπελοκήπων Θεσ/νίκης που εργάστηκαν πάνω στο παραμύθι "Το κόκκινο κορδόνι".

Saturday, March 17, 2012

"Το παραμύθι της μουσικής" στο Ειδικό Γυμνάσιο Θεσ/νίκης και η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως


Πριν από λίγες μέρες μαζί με τον Κυριάκο βρεθήκαμε στο Ειδικό Γυμνάσιο Θεσ/νίκης για να παρουσιάσουμε στα παιδιά "Το παραμύθι της μουσικής".

Ανάμεσα στις πολλές προσκλήσεις που δέχομαι για παρουσιάσεις των παραμυθιών μου, αυτή οπωσδήποτε είχε ένα ειδικό βάρος μέσα μου. Στο δρόμο, σκεφτόμουν πως θα ήταν καλύτερο να αυτοσχεδιάσω κάνοντας μια σύνοψη του παραμυθιού προκειμένου να μην κουράσω τα παιδιά. Η ψυχολόγος με την οποία είχα μιλήσει με είχε ενημερώσει πως τα πενήντα παιδιά του σχολείου έχουν ποικίλλα προβλήματα, από κινητικά, νοητικά κά. Ευγενέστατα μου είχε προτείνει πως αν κάποιο παιδί αρχίζει και δημιουργεί κάποιο πρόβλημα να το φροντίσουν οι εκπαιδευτικοί για να μην ενοχληθώ, κι εγώ της απάντησα να μην νοιάζεται καθόλου. Ας κάνουν ό, τι θέλουν και ό, τι μπορούν τα παιδιά, δεν υπάρχει κανένα θέμα.
Τα παιδιά είναι παιδιά...

Η υποδοχή των εκπαιδευτικών ήταν ιδιαίτερα θερμή, τα πρόσωπά τους γελαστά. Όλοι πέρασαν ένας ένας και μας συστήθηκαν. Δεν είναι αυτονόητο αυτό, και μάλλον δεν είναι και σύνηθες. Μπήκαμε σ' ένα πολύ όμορφο θεατράκι, στήσαμε τον προτζέκτορα, τα μικρόφωνα, την οθόνη, ο Κυριάκος κούρδισε το ούτι του, και άρχισε η προσέλευση των παιδιών, άλλα με καρότσια, άλλα με πι, άλλα περπατώντας, μερικά φωνάζοντας, και πάντως όλα μας κοιτούσαν γεμάτα περιέργεια και απορία.

Μετά από την προσφώνηση της διευθύντριας του σχολείου και της ψυχολόγου, ζήτησα να κλείσουν τα φώτα και αφού καλημέρισα τα παιδιά, ξεκινήσαμε. Με το που άρχισε η μουσική ένιωσα τον αέρα να αλλάζει. Ξεκίνησα την αφήγηση και συνέλαβα τον εαυτό μου να αφήνεται και να ξετυλίγεται με τρόπο που έχω νιώσει μόνο σε μεγάλες σκηνές. Από κάτω δεν ακουγόταν το παραμικρό. Όσο προχωρούσα την αφήγηση τόσο εδραιωνόταν μέσα μου η απόφαση να μην κόψω ούτε λέξη από το κείμενο που η διάρκειά του πλησιάζει τα πενήντα λεπτά. Πράγματι έτσι έγινε και η ατμόσφαιρα παρέμεινε μέχρι τέλους όπως ήταν και στην αρχή. 

Άναψαν τα φώτα και ρώτησα τα παιδιά αν ήθελαν να μας ρωτήσουν κάτι. Σήκωσε ένα κορίτσι το χέρι που ήταν μπροστά καθισμένο σε καρότσι. Πάνω που πήγε να εκφράσει την ερώτηση, μού είπε μιλώντας αργά: "καταρχάς να σας συστηθώ, με λένε..." και μου άπλωσε το αριστερό της χέρι προσθέτοντας: "χάρηκα πολύ για τη γνωριμία". Βούρκωσα. Μετά από δεκάδες δεκάδων παρουσιάσεις σε σχολεία, αυτή ήταν η πρώτη φορά που μου συστηνόταν ένα παιδί. "Θέλατε από πάντα να γίνεται συγγραφέας, και αν όχι, πώς σας προέκυψε;", ήταν η ερώτηση... και αφού της απάντησα ακολούθησε κι άλλος αιφνιδιασμός: "ευχαριστώ πολύ". Δεν θυμάμαι άλλο παιδί να μου έχει πει αυτό το απλό "ευχαριστώ" μετά από μια μου απάντηση σε ερώτησή του...

Ακολούθησαν μερικές ακόμη ερωτήσεις. Όλα τα παιδά άκουγαν πολύ προσεχτικά και συγκεντρωμένα και στο τέλος όταν πια μαζεύαμε τα πράγματά μας για να φύγουμε, ήρθε ένα αγόρι που με είχε ρωτήσει πώς γίνεται κάποιος συγγραφέας και μου είπε πως θέλει πολύ, θέλει πάρα πολύ να γίνει συγγραφέας. Πως αγαπά πολύ το διάβασμα και το γράψιμο. Μιλούσε κι η καρδιά του ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια μου ορθάνοιχτη, ζεστή και δυνατή. Τον διαβεβαίωσα πως θα γίνει αφού το αγαπά τόσο πολύ και βαθιά μέσα μου το πίστευα και το πιστεύω.

Ήταν ώρα που ζήσαμε σ' αυτό το σχολείο ήταν μια ευλογημένη ώρα . Δεν μπορώ να το πω με άλλα λόγια. Αισθανόσουν να περιτριγυρίζεσαι από αγγέλους που φτερουγίζουν αδιάκοπα. 

Ύστερα μας ξενάγησαν στους χώρους του σχολείου, στην κουζίνα που μαγειρεύουν και τρώνε, μας είπαν για τα μίξερ και άλλα είδη ζαχαροπλαστικής που τους χάρισε ένας πολύ γνωστός δημιουργός γλυκών, -ας μην πω το όνομά του γιατί μπορεί να μην θέλει να δημοσιοποιηθεί-, είδαμε το φυσιοθεραπευτήριο, τις τάξεις κά.

Όποιος κουβαλά βαρείς σταυρούς σ' αυτή τη ζωή, μαζί μ' αυτούς ο καλός Θεός τους δίνει πλούσια και τη χάρη Του. Αξίζει να συναντάς αυτούς τους ανθρώπους μήπως και "κλέψεις" κάτι από την ευλογία που τους δόθηκε.
Της Σταυροπροσκυνήσεως αύριο, φτάσαμε στη μέση της Μ.Τεσσαρακοστής. Με το καλό να αξιωθούμε να διανύσουμε και το υπόλοιπο στάδιο και να φτάσουμε στην Αγία Ανάσταση.



(Μαρκ. η´ 34 - θ´ 1)  
Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ῞Ος γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ῎Η τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ῞Ος γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.